詩篇 102
1 ヱホバよわが祈をききたまへ 願くはわが號呼のこゑの御前にいたらんことを
En bønn av en elendig, når han vansmekter og utøser sin sorg for Herrens åsyn. Herre, hør min bønn og la mitt rop komme til dig!
2 わが窮苦の日みかほを蔽ひたまふなかれ なんぢの耳をわれにかたぶけ 我がよぶ日にすみやかに我にこたへたまへ
Skjul ikke ditt åsyn for mig på den dag jeg er i nød! Bøi ditt øre til mig! På den dag jeg roper, skynd dig å svare mig!
3 わがもろもろの日は煙のごとくきえ わが骨はたきぎのごとく焚るるなり
For mine dager er faret bort som en røk, og mine ben er forbrent som en brand.
4 わがこころは草のごとく撃れてしほれたり われ糧をくらふを忘れしによる
Mitt hjerte er stukket som en urt og fortørket; for jeg har glemt å ete mitt brød.
5 わが歎息のこゑによりてわが骨はわが肉につく
For mine lydelige sukks skyld henger mine ben ved mitt kjøtt.
6 われは野の鸅鸕のごとく荒たる跡のふくろふのごとくになりぬ
Jeg ligner pelikanen i ørkenen, jeg er som uglen på øde steder.
7 われ醒てねぶらず ただ友なくして屋蓋にをる雀のごとくなれり
Jeg våker og er blitt som en enslig fugl på taket.
8 わが仇はひねもす我をそしる 猖狂ひて我をせむるもの我をさして誓ふ
Hele dagen spotter mine fiender mig; de som raser mot mig, sverger ved mig.
9 われは糧をくらふごとくに灰をくらひ わが飮ものには涙をまじへたり
For jeg eter aske som brød og blander min drikk med gråt
10 こは皆なんぢの怒と忿恚とによりてなり なんぢ我をもたげてなげすて給へり
for din vredes og din harmes skyld; for du har løftet mig op og kastet mig bort.
11 わが齡はかたぶける日影のごとし またわれは草のごとく萎れたり
Mine dager er som en hellende skygge, og selv visner jeg som en urt.
12 されどヱホバよなんぢは永遠にながらへ その名はよろづ世にながらへん
Men du, Herre, du troner til evig tid, og ditt minne varer fra slekt til slekt.
13 なんぢ起てシオンをあはれみたまはん そはシオンに恩惠をほどこしたまふときなり そのさだまれる期すでに來れり
Du vil reise dig, du vil forbarme dig over Sion; for det er tiden til å være det nådig, timen er kommet.
14 なんぢの僕はシオンの石をもよろこび その塵をさへ愛しむ
For dine tjenere elsker dets stener, og de ynkes over dets støv.
15 もろもろの國はヱホバの名をおそれ 地のもろもろの王はその榮光をおそれん
Og hedningene skal frykte Herrens navn, og alle jordens konger din herlighet.
16 ヱホバはシオンをきづき榮光をもてあらはれたまへり
For Herren har bygget Sion, han har åpenbaret sig i sin herlighet.
17 ヱホバは乏しきものの祈をかへりみ彼等のいのりを藐しめたまはざりき
Han har vendt sig til de hjelpeløses bønn, og han har ikke foraktet deres bønn.
18 來らんとするのちの世のためにこの事をしるさん 新しくつくられたる民はヤハをほめたたふべし
Dette skal bli opskrevet for den kommende slekt, og det folk som skal skapes, skal love Herren.
19 ヱホバその聖所のたかき所よりみおろし天より地をみたまへり
For han har sett ned fra sin hellige høide, Herren har fra himmelen skuet til jorden
20 こは俘囚のなげきをきき死にさだまれる者をときはなち
for å høre den fangnes sukk, for å løse dødens barn,
21 人々のシオンにてヱホバの名をあらはしヱルサレムにてその頌美をあらはさんが爲なり
forat de i Sion skal forkynne Herrens navn og hans pris i Jerusalem,
22 かかる時にもろもろの民もろもろの國つどひあつまりてヱホバに事へまつらん
når de samler sig, folkeslagene og rikene, for å tjene Herren.
23 ヱホバはわがちからを途にておとろへしめ わが齢をみじかからしめ給へり
Han har bøiet min kraft på veien, han har forkortet mine dager.
24 我いへりねがはくはわが神よわがすべての日のなかばにて我をとりさりたまふなかれ 汝のよはひは世々かぎりなし
Jeg sier: Min Gud, ta mig ikke bort midt i mine dager! Dine år varer fra slekt til slekt.
25 汝いにしへ地の基をすゑたまへり 天もまたなんぢの手の工なり
Fordum grunnfestet du jorden, og himlene er dine henders gjerning.
26 これらは亡びん されど汝はつねに存らへたまはん これらはみな衣のごとくふるびん 汝これらを袍のごとく更たまはん されば彼等はかはらん
De skal forgå, men du blir stående; de skal alle eldes som et klæde, som et klædebon omskifter du dem, og de omskiftes,
27 然れども汝はかはることなし なんぢの齢はをはらざるなり
men du er den samme, og dine år får ingen ende.
28 汝のしもべの子輩はながらへん その裔はかたく前にたてらるべし
Dine tjeneres barn skal bo i ro, og deres avkom skal stå fast for ditt åsyn.
