箴言 知恵の泉 8
1 智慧は呼はらざるか 聰明は聲を出さざるか
Wala ba magsinggit ang kaalam, Ug ang pagsabut magapagula sa iyang tingog?
2 彼は路のほとりの高處また街衢のなかに立ち
Sa kinatumyan sa hatag-as nga mga dapit haduol sa dalan, Diin ang mga alagianan nanagkatagbo siya nagatindog;
3 邑のもろもろの門 邑の口および門々の入口にて呼はりいふ
Tupad sa mga ganghaan, dapit sa pagsulod mo ngadto sa ciudad, Diha sa dapit sa pagsulod mo sa mga pultahan, siya magasinggit sa makusog:
4 人々よわれ汝をよび 我が聲をもて人の子等をよぶ
Kaninyo, Oh mga tawo, ako nagatawag; Ug ang akong tingog maoy alang sa mga anak nga lalake sa mga tawo.
5 拙き者よなんぢら聰明に明かなれ 愚なる者よ汝ら明かなる心を得よ
Oh kamo nga mga walay-pagtagad, sabta ang pagpili-sa-maayo; Ug, kamong mga buang, pagmasinabtanon kamo sa inyong kasingkasing.
6 汝きけ われ善事をかたらん わが口唇をひらきて正事をいださん
Pamati, kay ako mamulong sa labing maayo nga mga butang; Ug ang pagbungat sa akong mga ngabil mogula ang mga matarung butang.
7 我が口は眞實を述べ わが口唇はあしき事を憎むなり
Kay ang akong baba magasulti sa kamatuoran; Ug ang kadautan maoy usa ka dulumtanan sa akong mga ngabil.
8 わが口の言はみな義し そのうちに虚偽と奸邪とあることなし
Ang tanang mga pulong sa akong baba mga pagkamatarung man; Walay bisan unsa nga baliko ni balit-ad diha kanila.
9 是みな智者の明かにするところ 知識をうる者の正とするところなり
Silang tanan matin-aw alang kaniya nga makasabut, Ug matarung alang kanila nga nakakaplag sa kahibalo.
10 なんぢら銀をうくるよりは我が敎をうけよ 精金よりもむしろ知識をえよ
Dawata ang akong pagpahamatngon, ug ayaw ang salapi; Ug ang kinaadman kay sa piniling bulawan.
11 それ智慧は眞珠に愈れり 凡の寳も之に比ぶるに足らず
Kay ang kaalam labi pang maayo kay sa mga rubi; Ug ang tanang mga butang nga pagatinguhaon dili ikagtanding niana.
12 われ智慧は聰明をすみかとし 知識と謹愼にいたる
Ako nga kaalam naghimo sa kabuotan nga maoy akong puloyanan. Ug nagapangita sa kahibalo ug sa pagpili-sa-maayo.
13 ヱホバを畏るるとは惡を憎むことなり 我は傲慢と驕奢 惡道と虚偽の口とを憎む
Ang pagkahadlok kang Jehova maoy pagdumot sa dautan: Ang pagkagarboso, ug pagkamapahitas-on, ug ang dautan nga dalan, Ug ang mabinalit-aron nga baba maoy akong ginadumtan.
14 謀略と聰明は我にあり 我は了知なり 我は能力あり
Ang pagpakitambag maoy ako, ug kahalalum sa kahibalo: Ako mao man ang pagsabut; aduna akoy kagahum.
15 我に由て王者は政をなし 君たる者は義しき律をたて
Pinaagi kanako ang mga hari nanaghari, Ug ang mga principe nanaghatag sa justicia.
16 我によりて主たる者および牧伯たちなど凡て地の審判人は世ををさむ
Pinaagi kanako ang mga principe nanagpamunoan, Ug ang mga harianon, bisan ang tanang mga maghuhukom sa yuta.
17 われを愛する者は我これを愛す 我を切に求むるものは我に遇ん
Ako nahagugma kanila nga nahagugma kanako; Ug kadtong nagasingkamot sa pagpangita kanako, makakaplag kanako.
18 富と榮とは我にあり 貴き寳と公義とも亦然り
Mga bahandi ug kadungganan maoy ania kanako; Oo, ang katigayonan nga molungtad ug ang pagkamatarung
19 わが果は金よりも精金よりも愈り わが利は精銀よりもよし
Ang akong bunga labi pang maayo kay sa bulawan, oo, bisan pa kay sa fino nga bulawan; Ug ang akong abut kay sa piniling salapi.
20 我は義しき道にあゆみ 公平なる路徑のなかを行む
Ako nagalakat sa dalan sa pagkamatarung, Sa kinataliwad-an sa alagianan sa katarungan;
21 これ我を愛する者に貨財をえさせ 又その庫を充しめん爲なり
Aron nga ako makapasunod niadtong nahagugma kanako ug manggad, Ug nga mapuno ko ang ilang mga panudlanan.
22 ヱホバいにしへ其御わざをなしそめたまへる前に その道の始として我をつくりたまひき
Si Jehova nagbaton kanako sa sinugdan sa iyang dalan, Una pa sa iyang mga buhat kanhi.
23 永遠より元始より地の有ざりし前より我は立られ
Ako gipahamutang sa itaas gikan pa sa walay katapusan sukad sa sinugdan, Sa wala pa ang yuta.
24 いまだ海洋あらず いまだ大なるみづの泉あらざりしとき我すでに生れ
Sa diha nga wala pay kahiladman, ako nahimugso na, Sa diha nga wala pay mga tubod nga madagayaon sa tubig.
25 山いまださだめられず 陵いまだ有ざりし前に我すでに生れたり
Sa wala pa mapahimutang ang mga bukid, Sa wala pa ang kabungturan ako nahimugso na;
26 即ち神いまだ地をも野をも地の塵の根元をも造り給はざりし時なり
Samtang nga wala pa niya mabuhat ang yuta, ni ang kapatagan, Ni ang sinugdan sa abug sa kalibutan.
27 かれ天をつくり海の面に穹蒼を張たまひしとき我かしこに在りき
Sa diha nga gitukod niya ang kalangitan didto na ako: Sa gipahamutang niya ang usa ka lingin ibabaw sa nawong sa kahilad-man,
28 彼うへに雲氣をかたく定め 淵の泉をつよくならしめ
Sa diha nga gihimo niyang malig-on ang kalangitan sa kahitas-an, Sa diha nga ang mga tuboran sa kahiladman nahimong mabaskog,
29 海にその限界をたて 水をしてその岸を踰えざらしめ また地の基を定めたまへるとき
Sa diha nga gihatag niya sa dagat ang iyang utlanan, Nga ang mga tubig dili magalapas sa iyang sugo, Sa diha nga iyang gilaraw ang mga patukoranan sa yuta;
30 我はその傍にありて創造者となり 日々に欣び恒にその前に樂み
Unya ako didto tupad kaniya, ingon sa usa ka batid nga magbubuhat; Ug ako sa matag-adlaw maoy kahimuot niya, Nagakalipay sa kanunay sa iyang atubangan,
31 その地にて樂み又世の人を喜べり
Nagakalipay sa iyang puloy-anang yuta; Ug ang akong kahimuot didto uban sa mga anak sa mga tawo.
32 されば小子等よ いま我にきけ わが道をまもる者は福ひなり
Busa karon, mga anak ko, patalinghug kamo kanako; Kay bulahan kadto sila nga nagabantay sa akong mga dalan.
33 敎をききて智慧をえよ 之を棄ることなかれ
Pamatia ang pahamatngon, ug pagmanggialamon, Ug ayaw kini pag-isalikway.
34 凡そ我にきき 日々わが門の傍にまち わが戸口の柱のわきにたつ人は福ひなり
Bulahan ang tawo nga mamati kanako, Nga magabantay matag-adlaw sa akong mga ganghaan, Nga magahulat diha sa mga haligi sa akong mga pultahan.
35 そは我を得る者は生命をえ ヱホバより恩寵を獲ればなり
Kay bisan kinsa kadto nga makakaplag kanako makakaplag ug kinabuhi, Ug makabaton sa kalooy kang Jehova.
36 我を失ふものは自己の生命を害ふ すべて我を惡むものは死を愛するなり
Apan siya nga makasala batok kanako makasala sa iyang kaugalingong kalag: Silang tanan nga managdumot kanako mahagugma sa kamatayon.
