箴言 知恵の泉 14
1 智慧ある婦はその家をたて 愚なる婦はおのれの手をもて之を毀つ
Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
2 直くあゆむ者はヱホバを畏れ 曲りてあゆむ者はこれを侮る
Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.
3 愚なる者の口にはその傲のために鞭笞あり 智者の口唇はおのれを守る
Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
4 牛なければ飼蒭倉むなし牛の力によりて生產る物おほし
Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
5 忠信の證人はいつはらず 虚偽のあかしびとは謊言を吐く
Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
6 嘲笑者は智慧を求むれどもえず 哲者は知識を得ること容易し
Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
7 汝おろかなる者の前を離れされ つひに知識の彼にあるを見ざるべし
Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
8 賢者の智慧はおのれの道を暁るにあり 愚なる者の痴は欺くにあり
İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
9 おろろかなる者は罪をかろんず されど義者の中には恩惠あり
Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
10 心の苦みは心みづから知る其よろこびには他人あづからず
Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
11 惡者の家は亡され 正直き者の幕屋はさかゆ
Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
12 人のみづから見て正しとする途にしてその終はつひに死にいたる途となるものあり
Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
13 笑ふ時にも心に悲あり 歓樂の終に憂あり
Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
14 心の悖れる者はおのれの途に飽かん 善人もまた自己に飽かん
Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15 拙者はすべての言を信ず 賢者はその行を愼む
Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
16 智慧ある者は怖れて惡をはなれ 愚なる者はたかぶりて怖れず
Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17 怒り易き者は愚なることを行ひ 惡き謀計を設くる者は惡まる
Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
18 拙者は愚なる事を得て所有となし 賢者は知識をもて冠弁となす
Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
19 惡者は善者の前に俯伏し 罪ある者は義者の門に俯伏す
Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
20 貧者はその鄰にさへも惡まる されど富者を愛する者はおほし
Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
21 その鄰を藐むる者は罪あり 困苦者を憐むものは幸福あり
Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
22 惡を謀る者は自己をあやまるにあらずや 善を謀る者には憐憫と眞實とあり
Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23 すべての勤勞には利益あり されど口唇のことばは貧乏をきたらするのみなり
Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
24 智慧ある者の財寳はその冠弁となる 愚なる者のおろかはただ痴なり
Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
25 眞實の證人は人のいのちを救ふ 謊言を吐く者は偽人なり
Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
26 ヱホバを畏るることは堅き依賴なり その兒輩は逃避場をうべし
RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
27 ヱホバを畏るることは生命の泉なり 人を死の罟より脱れしむ
RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28 王の榮は民の多きにあり 牧伯の衰敗は民を失ふにあり
Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
29 怒を遅くする者は大なる知識あり 氣の短き者は愚なることを顯す
Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30 心の安穩なるは身のいのちなり 娼嫉は骨の腐なり
Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
31 貧者を虐ぐる者はその造主を侮るなり 彼をうやまふ者は貧者をあはれむ
Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
32 惡者はその惡のうちにて亡され義者はその死ぬる時にも望あり
Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33 智慧は哲者の心にとどまり 愚なる者の衷にある事はあらはる
Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
34 義は國を高くし罪は民を辱しむ
Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
35 さとき僕は王の恩を蒙ぶり 辱をきたらす者はその震怒にあふ
Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
