< 箴言 知恵の泉 14 >
1 智慧ある婦はその家をたて 愚なる婦はおのれの手をもて之を毀つ
Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het af met haar handen.
2 直くあゆむ者はヱホバを畏れ 曲りてあゆむ者はこれを侮る
Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt in zijn wegen, veracht Hem.
3 愚なる者の口にはその傲のために鞭笞あり 智者の口唇はおのれを守る
In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der wijzen bewaren hen.
4 牛なければ飼蒭倉むなし牛の力によりて生產る物おほし
Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van den os is der inkomsten veel.
5 忠信の證人はいつはらず 虚偽のあかしびとは謊言を吐く
Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast leugens.
6 嘲笑者は智慧を求むれどもえず 哲者は知識を得ること容易し
De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor den verstandige licht.
7 汝おろかなる者の前を離れされ つひに知識の彼にあるを見ざるべし
Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij hem geen lippen der wetenschap merken.
8 賢者の智慧はおのれの道を暁るにあり 愚なる者の痴は欺くにあり
De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid der zotten is bedriegerij.
9 おろろかなる者は罪をかろんず されど義者の中には恩惠あり
Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is goedwilligheid.
10 心の苦みは心みづから知る其よろこびには他人あづからず
Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.
Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der oprechten zal bloeien.
12 人のみづから見て正しとする途にしてその終はつひに死にいたる途となるものあり
Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien zijn wegen des doods.
Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die blijdschap is droefheid.
14 心の悖れる者はおのれの途に飽かん 善人もまた自己に飽かん
Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar een goed man van zichzelven.
De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn gang.
16 智慧ある者は怖れて惡をはなれ 愚なる者はたかぶりて怖れず
De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende toornig, en zorgeloos.
17 怒り易き者は愚なることを行ひ 惡き謀計を設くる者は惡まる
Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.
18 拙者は愚なる事を得て所有となし 賢者は知識をもて冠弁となす
De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met wetenschap kronen.
19 惡者は善者の前に俯伏し 罪ある者は義者の門に俯伏す
De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.
20 貧者はその鄰にさへも惡まる されど富者を愛する者はおほし
De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des rijken zijn vele.
21 その鄰を藐むる者は罪あり 困苦者を憐むものは幸福あり
Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen ontfermt, die is welgelukzalig.
22 惡を謀る者は自己をあやまるにあらずや 善を謀る者には憐憫と眞實とあり
Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is voor degenen, die goed stichten.
23 すべての勤勞には利益あり されど口唇のことばは貧乏をきたらするのみなり
In allen smartelijke arbeid is overschot; maar het woord der lippen strekt alleen tot gebrek.
24 智慧ある者の財寳はその冠弁となる 愚なる者のおろかはただ痴なり
Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is dwaasheid.
25 眞實の證人は人のいのちを救ふ 謊言を吐く者は偽人なり
Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is een bedrieger.
26 ヱホバを畏るることは堅き依賴なり その兒輩は逃避場をうべし
In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.
27 ヱホバを畏るることは生命の泉なり 人を死の罟より脱れしむ
De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.
28 王の榮は民の多きにあり 牧伯の衰敗は民を失ふにあり
In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek van volk is eens vorsten verstoring.
29 怒を遅くする者は大なる知識あり 氣の短き者は愚なることを顯す
De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.
30 心の安穩なるは身のいのちなり 娼嫉は骨の腐なり
Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der beenderen.
31 貧者を虐ぐる者はその造主を侮るなり 彼をうやまふ者は貧者をあはれむ
Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des nooddruftigen ontfermt, eert Hem.
32 惡者はその惡のうちにて亡され義者はその死ぬる時にも望あり
De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.
33 智慧は哲者の心にとどまり 愚なる者の衷にある事はあらはる
Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het binnenste der zotten is, wordt bekend.
Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der natien.
35 さとき僕は王の恩を蒙ぶり 辱をきたらす者はその震怒にあふ
Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.