マタイの福音書 12
1 その頃イエス安息 日に麥 畠をとほり給ひしに、弟子たち飢ゑて穗を摘み、食ひ始めたるを、
അനന്തരം യീശു ർവിശ്രാമവാരേ ശ്സ്യമധ്യേന ഗച്ഛതി, തദാ തച്ഛിഷ്യാ ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തഃ ശ്സ്യമഞ്ജരീശ്ഛത്വാ ഛിത്വാ ഖാദിതുമാരഭന്ത|
2 パリサイ人 見てイエスに言ふ『視よ、なんぢの弟子は安息 日に爲まじき事をなす』
തദ് വിലോക്യ ഫിരൂശിനോ യീശും ജഗദുഃ, പശ്യ വിശ്രാമവാരേ യത് കർമ്മാകർത്തവ്യം തദേവ തവ ശിഷ്യാഃ കുർവ്വന്തി|
3 彼らに言ひ給ふ『ダビデがその伴へる人々とともに飢ゑしとき、爲しし事を讀まぬか。
സ താൻ പ്രത്യാവദത, ദായൂദ് തത്സങ്ഗിനശ്ച ബുഭുക്ഷിതാഃ സന്തോ യത് കർമ്മാകുർവ്വൻ തത് കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി?
4 即ち神の家に入りて、祭司のほかは、己もその伴へる人々も食ふまじき供のパンを食へり。
യേ ദർശനീയാഃ പൂപാഃ യാജകാൻ വിനാ തസ്യ തത്സങ്ഗിമനുജാനാഞ്ചാഭോജനീയാസ്ത ഈശ്വരാവാസം പ്രവിഷ്ടേന തേന ഭുക്താഃ|
5 また安息 日に祭司らは宮の内にて安息 日を犯せども、罪なきことを律法にて讀まぬか。
അന്യച്ച വിശ്രാമവാരേ മധ്യേമന്ദിരം വിശ്രാമവാരീയം നിയമം ലങ്വന്തോപി യാജകാ നിർദോഷാ ഭവന്തി, ശാസ്ത്രമധ്യേ കിമിദമപി യുഷ്മാഭി ർന പഠിതം?
6 われ汝らに告ぐ、宮より大なる者ここに在り。
യുഷ്മാനഹം വദാമി, അത്ര സ്ഥാനേ മന്ദിരാദപി ഗരീയാൻ ഏക ആസ്തേ|
7 「われ憐憫を好みて犧牲を好まず」とは、如何なる意かを汝ら知りたらんには、罪なき者を罪せざりしならん。
കിന്തു ദയായാം മേ യഥാ പ്രീതി ർന തഥാ യജ്ഞകർമ്മണി| ഏതദ്വചനസ്യാർഥം യദി യുയമ് അജ്ഞാസിഷ്ട തർഹി നിർദോഷാൻ ദോഷിണോ നാകാർഷ്ട|
8 それ人の子は安息 日の主たるなり』
അന്യച്ച മനുജസുതോ വിശ്രാമവാരസ്യാപി പതിരാസ്തേ|
9 イエス此處を去りて、彼らの會堂に入り給ひしに、
അനന്തരം സ തത്സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥായ തേഷാം ഭജനഭവനം പ്രവിഷ്ടവാൻ, തദാനീമ് ഏകഃ ശുഷ്കകരാമയവാൻ ഉപസ്ഥിതവാൻ|
10 視よ、片手なえたる人あり。人々イエスを訴へんと思ひ、問ひていふ『安息 日に人を醫すことは善きか』
തതോ യീശുമ് അപവദിതും മാനുഷാഃ പപ്രച്ഛുഃ, വിശ്രാമവാരേ നിരാമയത്വം കരണീയം ന വാ?
11 彼らに、言ひたまふ『汝 等のうち一匹の羊をもてる者あらんに、もし安息 日に穴に陷らば、之を取りあげぬか。
തേന സ പ്രത്യുവാച, വിശ്രാമവാരേ യദി കസ്യചിദ് അവി ർഗർത്തേ പതതി, തർഹി യസ്തം ഘൃത്വാ ന തോലയതി, ഏതാദൃശോ മനുജോ യുഷ്മാകം മധ്യേ ക ആസ്തേ?
12 人は羊より優るること如何ばかりぞ。さらば安息 日に善をなすは可し』
അവേ ർമാനവഃ കിം നഹി ശ്രേയാൻ? അതോ വിശ്രാമവാരേ ഹിതകർമ്മ കർത്തവ്യം|
13 ここにかの人に言ひ給ふ『なんぢの手を伸べよ』かれ伸べたれば、他の手のごとく癒ゆ。
അനന്തരം സ തം മാനവം ഗദിതവാൻ, കരം പ്രസാരയ; തേന കരേ പ്രസാരിതേ സോന്യകരവത് സ്വസ്ഥോഽഭവത്|
14 パリサイ人いでていかにしてかイエスを亡さんと議る。
തദാ ഫിരൂശിനോ ബഹിർഭൂയ കഥം തം ഹനിഷ്യാമ ഇതി കുമന്ത്രണാം തത്പ്രാതികൂല്യേന ചക്രുഃ|
15 イエス之を知りて此處を去りたまふ。多くの人したがひ來りたれば、ことごとく之を醫し、
തതോ യീശുസ്തദ് വിദിത്വാ സ്ഥനാന്തരം ഗതവാൻ; അന്യേഷു ബഹുനരേഷു തത്പശ്ചാദ് ഗതേഷു താൻ സ നിരാമയാൻ കൃത്വാ ഇത്യാജ്ഞാപയത്,
16 かつ我を人に知らすなと戒め給へり。
യൂയം മാം ന പരിചായയത|
17 これ預言者イザヤによりて云はれたる言の成就せんためなり。曰く、
തസ്മാത് മമ പ്രീയോ മനോനീതോ മനസസ്തുഷ്ടികാരകഃ| മദീയഃ സേവകോ യസ്തു വിദ്യതേ തം സമീക്ഷതാം| തസ്യോപരി സ്വകീയാത്മാ മയാ സംസ്ഥാപയിഷ്യതേ| തേനാന്യദേശജാതേഷു വ്യവസ്ഥാ സംപ്രകാശ്യതേ|
18 『視よ、わが選びたる我が僕、わが心の悦ぶ我が愛しむ者、我わが靈を彼に與へん、彼は異邦人に正義を告げ示さん。
കേനാപി ന വിരോധം സ വിവാദഞ്ച കരിഷ്യതി| ന ച രാജപഥേ തേന വചനം ശ്രാവയിഷ്യതേ|
19 彼は爭はず、叫ばず、その聲を大路にて聞く者なからん。
വ്യവസ്ഥാ ചലിതാ യാവത് നഹി തേന കരിഷ്യതേ| താവത് നലോ വിദീർണോഽപി ഭംക്ഷ്യതേ നഹി തേന ച| തഥാ സധൂമവർത്തിഞ്ച ന സ നിർവ്വാപയിഷ്യതേ|
20 正義をして勝ち遂げしむるまでは、傷へる葦を折ることなく、煙れる亞麻を消すことなからん。
പ്രത്യാശാഞ്ച കരിഷ്യന്തി തന്നാമ്നി ഭിന്നദേശജാഃ|
21 異邦人も彼の名に望をおかん』
യാന്യേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താന്യാസൻ, താനി സഫലാന്യഭവൻ|
22 ここに惡鬼に憑かれたる盲目の唖者を御許に連れ來りたれば、之を醫して、唖者の物 言ひ見ゆるやうに爲し給ひぬ。
അനന്തരം ലോകൈ സ്തത്സമീപമ് ആനീതോ ഭൂതഗ്രസ്താന്ധമൂകൈകമനുജസ്തേന സ്വസ്ഥീകൃതഃ, തതഃ സോഽന്ധോ മൂകോ ദ്രഷ്ടും വക്തുഞ്ചാരബ്ധവാൻ|
23 群衆みな驚きて言ふ『これはダビデの子にあらぬか』
അനേന സർവ്വേ വിസ്മിതാഃ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഏഷഃ കിം ദായൂദഃ സന്താനോ നഹി?
24 然るにパリサイ人ききて言ふ『この人、惡鬼の首ベルゼブルによらでは、惡鬼を逐ひ出すことなし』
കിന്തു ഫിരൂശിനസ്തത് ശ്രുത്വാ ഗദിതവന്തഃ, ബാൽസിബൂബ്നാമ്നോ ഭൂതരാജസ്യ സാഹായ്യം വിനാ നായം ഭൂതാൻ ത്യാജയതി|
25 イエス彼らの思を知りて言ひ給ふ『すべて分れ爭ふ國はほろび、分れ爭ふ町また家はたたず。
തദാനീം യീശുസ്തേഷാമ് ഇതി മാനസം വിജ്ഞായ താൻ അവദത് കിഞ്ചന രാജ്യം യദി സ്വവിപക്ഷാദ് ഭിദ്യതേ, തർഹി തത് ഉച്ഛിദ്യതേ; യച്ച കിഞ്ചന നഗരം വാ ഗൃഹം സ്വവിപക്ഷാദ് വിഭിദ്യതേ, തത് സ്ഥാതും ന ശക്നോതി|
26 サタンもしサタンを逐ひ出さば、自ら分れ爭ふなり。さらばその國いかで立つべき。
തദ്വത് ശയതാനോ യദി ശയതാനം ബഹിഃ കൃത്വാ സ്വവിപക്ഷാത് പൃഥക് പൃഥക് ഭവതി, തർഹി തസ്യ രാജ്യം കേന പ്രകാരേണ സ്ഥാസ്യതി?
27 我もしベルゼブルによりて惡鬼を逐ひ出さば、汝らの子は誰によりて之を逐ひ出すか。この故に彼らは汝らの審判 人となるべし。
അഹഞ്ച യദി ബാൽസിബൂബാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹി യുഷ്മാകം സന്താനാഃ കേന ഭൂതാൻ ത്യാജയന്തി? തസ്മാദ് യുഷ്മാകമ് ഏതദ്വിചാരയിതാരസ്ത ഏവ ഭവിഷ്യന്തി|
28 されど我もし神の靈によりて惡鬼を逐ひ出さば、神の國は既に汝らに到れるなり。
കിന്തവഹം യദീശ്വരാത്മനാ ഭൂതാൻ ത്യാജയാമി, തർഹീശ്വരസ്യ രാജ്യം യുഷ്മാകം സന്നിധിമാഗതവത്|
29 人まづ強き者を縛らずば、いかで強き者の家に入りて、その家財を奪ふことを得ん、縛りて後その家を奪ふべし。
അന്യഞ്ച കോപി ബലവന്ത ജനം പ്രഥമതോ ന ബദ്വ്വാ കേന പ്രകാരേണ തസ്യ ഗൃഹം പ്രവിശ്യ തദ്ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി? കിന്തു തത് കൃത്വാ തദീയഗൃസ്യ ദ്രവ്യാദി ലോഠയിതും ശക്നോതി|
30 我と偕ならぬ者は我にそむき、我とともに集めぬ者は散すなり。
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വപക്ഷീയോ നഹി സ വിപക്ഷീയ ആസ്തേ, യശ്ച മയാ സാകം ന സംഗൃഹ്ലാതി, സ വികിരതി|
31 この故に汝らに告ぐ、人の凡ての罪と瀆とは赦されん、されど御靈を瀆すことは赦されじ。
അതഏവ യുഷ്മാനഹം വദാമി, മനുജാനാം സർവ്വപ്രകാരപാപാനാം നിന്ദായാശ്ച മർഷണം ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധനിന്ദായാ മർഷണം ഭവിതും ന ശക്നോതി|
യോ മനുജസുതസ്യ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി, തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പവിത്രസ്യാത്മനോ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി നേഹലോകേ ന പ്രേത്യ തസ്യാപരാധസ്യ ക്ഷമാ ഭവിതും ശക്നോതി| (aiōn g165)
33 或は樹をも善しとし、果をも善しとせよ。或は樹をも惡しとし、果をも惡しとせよ。樹は果によりて知らるるなり。
പാദപം യദി ഭദ്രം വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപി സാധു വക്തവ്യം, യദി ച പാദപം അസാധും വദഥ, തർഹി തസ്യ ഫലമപ്യസാധു വക്തവ്യം; യതഃ സ്വീയസ്വീയഫലേന പാദപഃ പരിചീയതേ|
34 蝮の裔よ、なんぢら惡しき者なるに、爭で善きことを言ひ得んや。それ心に滿つるより口に言はるるなり。
രേ ഭുജഗവംശാ യൂയമസാധവഃ സന്തഃ കഥം സാധു വാക്യം വക്തും ശക്ഷ്യഥ? യസ്മാദ് അന്തഃകരണസ്യ പൂർണഭാവാനുസാരാദ് വദനാദ് വചോ നിർഗച്ഛതി|
35 善き人は善き倉より善き物をいだし、惡しき人は惡しき倉より惡しき物をいだす。
തേന സാധുർമാനവോഽന്തഃകരണരൂപാത് സാധുഭാണ്ഡാഗാരാത് സാധു ദ്രവ്യം നിർഗമയതി, അസാധുർമാനുഷസ്ത്വസാധുഭാണ്ഡാഗാരാദ് അസാധുവസ്തൂനി നിർഗമയതി|
36 われ汝らに告ぐ、人の語る凡ての虚しき言は、審判の日に糺さるべし。
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, മനുജാ യാവന്ത്യാലസ്യവചാംസി വദന്തി, വിചാരദിനേ തദുത്തരമവശ്യം ദാതവ്യം,
37 それは汝の言によりて義とせられ、汝の言によりて罪せらるるなり』
യതസ്ത്വം സ്വീയവചോഭി ർനിരപരാധഃ സ്വീയവചോഭിശ്ച സാപരാധോ ഗണിഷ്യസേ|
38 ここに或 學者・パリサイ人ら答へて言ふ『師よ、われら汝の徴を見んことを願ふ』
തദാനീം കതിപയാ ഉപാധ്യായാഃ ഫിരൂശിനശ്ച ജഗദുഃ, ഹേ ഗുരോ വയം ഭവത്തഃ കിഞ്ചന ലക്ഷ്മ ദിദൃക്ഷാമഃ|
39 答へて言ひたまふ『邪曲にして不義なる代は徴を求む、されど預言者ヨナの徴のほかに徴は與へられじ。
തദാ സ പ്രത്യുക്തവാൻ, ദുഷ്ടോ വ്യഭിചാരീ ച വംശോ ലക്ഷ്മ മൃഗയതേ, കിന്തു ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ യൂനസോ ലക്ഷ്മ വിഹായാന്യത് കിമപി ലക്ഷ്മ തേ ന പ്രദർശയിഷ്യന്തേ|
40 即ち「ヨナが三日 三夜、大魚の腹の中に在りし」ごとく、人の子も三日 三夜、地の中に在るべきなり。
യതോ യൂനമ് യഥാ ത്ര്യഹോരാത്രം ബൃഹന്മീനസ്യ കുക്ഷാവാസീത്, തഥാ മനുജപുത്രോപി ത്ര്യഹോരാത്രം മേദിന്യാ മധ്യേ സ്ഥാസ്യതി|
41 ニネベの人、審判のとき今の代の人とともに立ちて之が罪を定めん、彼らはヨナの宣ぶる言によりて悔改めたり。視よ、ヨナよりも勝るもの此處に在り。
അപരം നീനിവീയാ മാനവാ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമ് ഉത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യന്തി, യസ്മാത്തേ യൂനസ ഉപദേശാത് മനാംസി പരാവർത്തയാഞ്ചക്രിരേ, കിന്ത്വത്ര യൂനസോപി ഗുരുതര ഏക ആസ്തേ|
42 南の女王、審判のとき今の代の人とともに起きて之が罪を定めん、彼はソロモンの智慧を聽かんとて地の極より來れり。視よ、ソロモンよりも勝る者ここに在り。
പുനശ്ച ദക്ഷിണദേശീയാ രാജ്ഞീ വിചാരദിന ഏതദ്വംശീയാനാം പ്രതികൂലമുത്ഥായ താൻ ദോഷിണഃ കരിഷ്യതി യതഃ സാ രാജ്ഞീ സുലേമനോ വിദ്യായാഃ കഥാം ശ്രോതും മേദിന്യാഃ സീമ്ന ആഗച്ഛത്, കിന്തു സുലേമനോപി ഗുരുതര ഏകോ ജനോഽത്ര ആസ്തേ|
43 穢れし靈、人を出づるときは、水なき處を巡りて休を求む、而して得ず。
അപരം മനുജാദ് ബഹിർഗതോ ഽപവിത്രഭൂതഃ ശുഷ്കസ്ഥാനേന ഗത്വാ വിശ്രാമം ഗവേഷയതി, കിന്തു തദലഭമാനഃ സ വക്തി, യസ്മാ; നികേതനാദ് ആഗമം, തദേവ വേശ്മ പകാവൃത്യ യാമി|
44 乃ち「わが出でし家に歸らん」といひ、歸りて、その家の空きて掃き淨められ、飾られたるを見、
പശ്ചാത് സ തത് സ്ഥാനമ് ഉപസ്ഥായ തത് ശൂന്യം മാർജ്ജിതം ശോഭിതഞ്ച വിലോക്യ വ്രജൻ സ്വതോപി ദുഷ്ടതരാൻ അന്യസപ്തഭൂതാൻ സങ്ഗിനഃ കരോതി|
45 遂に往きて己より惡しき他の七つの靈を連れきたり、共に入りて此處に住む。されば其の人の後の状は前よりも惡しくなるなり。邪曲なる此の代もまた斯くの如くならん』
തതസ്തേ തത് സ്ഥാനം പ്രവിശ്യ നിവസന്തി, തേന തസ്യ മനുജസ്യ ശേഷദശാ പൂർവ്വദശാതോതീവാശുഭാ ഭവതി, ഏതേഷാം ദുഷ്ടവംശ്യാനാമപി തഥൈവ ഘടിഷ്യതേ|
46 イエスなほ群衆にかたり居給ふとき、視よ、その母と兄弟たちと、彼に物 言はんとて外に立つ。
മാനവേഭ്യ ഏതാസാം കഥനാം കഥനകാലേ തസ്യ മാതാ സഹജാശ്ച തേന സാകം കാഞ്ചിത് കഥാം കഥയിതും വാഞ്ഛന്തോ ബഹിരേവ സ്ഥിതവന്തഃ|
47 或 人イエスに言ふ『視よ、なんぢの母と兄弟たちと、汝に物 言はんとて外に立てり』
തതഃ കശ്ചിത് തസ്മൈ കഥിതവാൻ, പശ്യ തവ ജനനീ സഹജാശ്ച ത്വയാ സാകം കാഞ്ചന കഥാം കഥയിതും കാമയമാനാ ബഹിസ്തിഷ്ഠന്തി|
48 イエス告げし者に答へて言ひたまふ『わが母とは誰ぞ、わが兄弟とは誰ぞ』
കിന്തു സ തം പ്രത്യവദത്, മമ കാ ജനനീ? കേ വാ മമ സഹജാഃ?
49 かくて手をのべ、弟子たちを指して言ひたまふ『視よ、これは我が母、わが兄弟なり。
പശ്ചാത് ശിഷ്യാൻ പ്രതി കരം പ്രസാര്യ്യ കഥിതവാൻ, പശ്യ മമ ജനനീ മമ സഹജാശ്ചൈതേ;
50 誰にても天にいます我が父の御意をおこなふ者は、即ち我が兄弟、わが姉妹、わが母なり』
യഃ കശ്ചിത് മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരിഷ്ടം കർമ്മ കുരുതേ, സഏവ മമ ഭ്രാതാ ഭഗിനീ ജനനീ ച|
