マルコの福音書 13
1 イエス宮を出で給ふとき、弟子の一人いふ『師よ、見 給へ、これらの石、これらの建造物、いかに盛ならずや』
അനന്തരം മന്ദിരാദ് ബഹിർഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാണാമേകസ്തം വ്യാഹൃതവാൻ ഹേ ഗുരോ പശ്യതു കീദൃശാഃ പാഷാണാഃ കീദൃക് ച നിചയനം|
2 イエス言ひ給ふ『なんぢ此 等の大なる建造物を見るか、一つの石も崩されずしては石の上に殘らじ』
തദാ യീശുസ്തമ് അവദത് ത്വം കിമേതദ് ബൃഹന്നിചയനം പശ്യസി? അസ്യൈകപാഷാണോപി ദ്വിതീയപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വേ ഽധഃക്ഷേപ്സ്യന്തേ|
3 オリブ山にて宮の方に對ひて坐し給へるに、ペテロ、ヤコブ、ヨハネ、アンデレ竊に問ふ
അഥ യസ്മിൻ കാലേ ജൈതുൻഗിരൗ മന്ദിരസ്യ സമ്മുഖേ സ സമുപവിഷ്ടസ്തസ്മിൻ കാലേ പിതരോ യാകൂബ് യോഹൻ ആന്ദ്രിയശ്ചൈതേ തം രഹസി പപ്രച്ഛുഃ,
4 『われらに告げ給へ、これらの事は何時あるか、又すべて此 等の事の成し遂げられんとする時は、如何なる兆あるか』
ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? തഥൈതത്സർവ്വാസാം സിദ്ധ്യുപക്രമസ്യ വാ കിം ചിഹ്നം? തദസ്മഭ്യം കഥയതു ഭവാൻ|
5 イエス語り出で給ふ『なんぢら人に惑されぬやうに心せよ。
തതോ യാശുസ്താൻ വക്തുമാരേഭേ, കോപി യഥാ യുഷ്മാൻ ന ഭ്രാമയതി തഥാത്ര യൂയം സാവധാനാ ഭവത|
6 多くの者わが名を冒し來り「われは夫なり」と言ひて多くの人を惑さん。
യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഹമിതി കഥയിത്വാ മമ നാമ്നാനേകേ സമാഗത്യ ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയിഷ്യന്തി;
7 戰爭と戰爭の噂とを聞くとき懼るな、かかる事はあるべきなり、されど未だ終にはあらず。
കിന്തു യൂയം രണസ്യ വാർത്താം രണാഡമ്ബരഞ്ച ശ്രുത്വാ മാ വ്യാകുലാ ഭവത, ഘടനാ ഏതാ അവശ്യമ്മാവിന്യഃ; കിന്ത്വാപാതതോ ന യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
8 即ち「民は民に、國は國に逆ひて起たん」また處々に地震あり、饑饉あらん、これらは産の苦難の始なり。
ദേശസ്യ വിപക്ഷതയാ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷതയാ ച രാജ്യമുത്ഥാസ്യതി, തഥാ സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ഭൂമികമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മഹാക്ലേശാശ്ച സമുപസ്ഥാസ്യന്തി, സർവ്വ ഏതേ ദുഃഖസ്യാരമ്ഭാഃ|
9 汝 等みづから心せよ、人々なんぢらを衆議所に付さん。なんぢら會堂に曳かれて打たれ、且わが故によりて、司たち及び王たちの前に立てられん、これは證をなさん爲なり。
കിന്തു യൂയമ് ആത്മാർഥേ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, യതോ ലോകാ രാജസഭായാം യുഷ്മാൻ സമർപയിഷ്യന്തി, തഥാ ഭജനഗൃഹേ പ്രഹരിഷ്യന്തി; യൂയം മദർഥേ ദേശാധിപാൻ ഭൂപാംശ്ച പ്രതി സാക്ഷ്യദാനായ തേഷാം സമ്മുഖേ ഉപസ്ഥാപയിഷ്യധ്വേ|
10 かくて福音は先づもろもろの國人に宣傳へらるべし。
ശേഷീഭവനാത് പൂർവ്വം സർവ്വാൻ ദേശീയാൻ പ്രതി സുസംവാദഃ പ്രചാരയിഷ്യതേ|
11 人々なんぢらを曳きて付さんとき、何を言はんと預じめ思ひ煩ふな、唯そのとき授けらるることを言へ、これ言ふ者は汝 等にあらず、聖 靈なり。
കിന്തു യദാ തേ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ സമർപയിഷ്യന്തി തദാ യൂയം യദ്യദ് ഉത്തരം ദാസ്യഥ, തദഗ്ര തസ്യ വിവേചനം മാ കുരുത തദർഥം കിഞ്ചിദപി മാ ചിന്തയത ച, തദാനീം യുഷ്മാകം മനഃസു യദ്യദ് വാക്യമ് ഉപസ്ഥാപയിഷ്യതേ തദേവ വദിഷ്യഥ, യതോ യൂയം ന തദ്വക്താരഃ കിന്തു പവിത്ര ആത്മാ തസ്യ വക്താ|
12 兄弟は兄弟を、父は子を死にわたし、子らは親たちに逆ひ立ちて死なしめん。
തദാ ഭ്രാതാ ഭ്രാതരം പിതാ പുത്രം ഘാതനാർഥം പരഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തഥാ പത്യാനി മാതാപിത്രോ ർവിപക്ഷതയാ തൗ ഘാതയിഷ്യന്തി|
13 又なんぢら我が名の故に凡ての人に憎まれん、されど終まで耐へ忍ぶ者は救はるべし。
മമ നാമഹേതോഃ സർവ്വേഷാം സവിധേ യൂയം ജുഗുപ്സിതാ ഭവിഷ്യഥ, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷപര്യ്യന്തം ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബിഷ്യതേ സഏവ പരിത്രാസ്യതേ|
14 「荒す惡むべき者」の立つべからざる所に立つを見ば（讀むもの悟れ）その時ユダヤにをる者どもは、山に遁れよ。
ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തം സർവ്വനാശി ജുഗുപ്സിതഞ്ച വസ്തു യദാ ത്വയോഗ്യസ്ഥാനേ വിദ്യമാനം ദ്രക്ഷഥ (യോ ജനഃ പഠതി സ ബുധ്യതാം) തദാ യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി തേ മഹീധ്രം പ്രതി പലായന്താം;
15 屋の上にをる者は、内に下るな。また家の物を取り出さんとて内に入るな。
തഥാ യോ നരോ ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി സ ഗൃഹമധ്യം നാവരോഹതു, തഥാ കിമപി വസ്തു ഗ്രഹീതും മധ്യേഗൃഹം ന പ്രവിശതു;
16 畑にをる者は上衣を取らんとて歸るな。
തഥാ ച യോ നരഃ ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി സ്വവസ്ത്രം ഗ്രഹീതും പരാവൃത്യ ന വ്രജതു|
17 其の日には孕りたる女と、乳を哺まする女とは禍害なるかな。
തദാനീം ഗർബ്ഭവതീനാം സ്തന്യദാത്രീണാഞ്ച യോഷിതാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
18 この事の冬おこらぬやうに祈れ、
യുഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ യഥാ ന ഭവതി തദർഥം പ്രാർഥയധ്വം|
19 その日は患難の日なればなり。神の萬物を造り給ひし開闢より今に至るまで、かかる患難はなく、また後にもなからん。
യതസ്തദാ യാദൃശീ ദുർഘടനാ ഘടിഷ്യതേ താദൃശീ ദുർഘടനാ ഈശ്വരസൃഷ്ടേഃ പ്രഥമമാരഭ്യാദ്യ യാവത് കദാപി ന ജാതാ ന ജനിഷ്യതേ ച|
20 主その日を少くし給はずば、救はるる者 一人だになからん。されど其の選び給ひし選民の爲に、その日を少くし給へり。
അപരഞ്ച പരമേശ്വരോ യദി തസ്യ സമയസ്യ സംക്ഷേപം ന കരോതി തർഹി കസ്യാപി പ്രാണഭൃതോ രക്ഷാ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി, കിന്തു യാൻ ജനാൻ മനോനീതാൻ അകരോത് തേഷാം സ്വമനോനീതാനാം ഹേതോഃ സ തദനേഹസം സംക്ഷേപ്സ്യതി|
21 其の時なんぢらに「視よ、キリスト此處にあり」「視よ、彼處にあり」と言ふ者ありとも信ずな。
അന്യച്ച പശ്യത ഖ്രീഷ്ടോത്ര സ്ഥാനേ വാ തത്ര സ്ഥാനേ വിദ്യതേ, തസ്മിൻകാലേ യദി കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ ഏതാദൃശം വാക്യം വ്യാഹരതി, തർഹി തസ്മിൻ വാക്യേ ഭൈവ വിശ്വസിത|
22 僞キリスト・僞 預言者ら起りて、徴と不思議とを行ひ、爲し得べくは、選民をも惑さんとするなり。
യതോനേകേ മിഥ്യാഖ്രീഷ്ടാ മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച സമുപസ്ഥായ ബഹൂനി ചിഹ്നാന്യദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ച ദർശയിഷ്യന്തി; തഥാ യദി സമ്ഭവതി തർഹി മനോനീതലോകാനാമപി മിഥ്യാമതിം ജനയിഷ്യന്തി|
23 汝らは心せよ、あらかじめ之を皆なんぢらに告げおくなり。
പശ്യത ഘടനാതഃ പൂർവ്വം സർവ്വകാര്യ്യസ്യ വാർത്താം യുഷ്മഭ്യമദാമ്, യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
24 其の時、その患難ののち、日は暗く、月は光を發たず。
അപരഞ്ച തസ്യ ക്ലേശകാലസ്യാവ്യവഹിതേ പരകാലേ ഭാസ്കരഃ സാന്ധകാരോ ഭവിഷ്യതി തഥൈവ ചന്ദ്രശ്ചന്ദ്രികാം ന ദാസ്യതി|
25 星は空より隕ち、天にある萬象ふるひ動かん。
നഭഃസ്ഥാനി നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, വ്യോമമണ്ഡലസ്ഥാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|
26 其のとき人々、人の子の大なる能力と榮光とをもて、雲に乘り來るを見ん。
തദാനീം മഹാപരാക്രമേണ മഹൈശ്വര്യ്യേണ ച മേഘമാരുഹ്യ സമായാന്തം മാനവസുതം മാനവാഃ സമീക്ഷിഷ്യന്തേ|
27 その時かれは使者たちを遣して、地の極より天の極まで、四方より其の選民をあつめん。
അന്യച്ച സ നിജദൂതാൻ പ്രഹിത്യ നഭോഭൂമ്യോഃ സീമാം യാവദ് ജഗതശ്ചതുർദിഗ്ഭ്യഃ സ്വമനോനീതലോകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യതി|
28 無花果の樹よりの譬を學べ、その枝すでに柔かくなりて葉 芽ぐめば、夏の近きを知る。
ഉഡുമ്ബരതരോ ർദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം യദോഡുമ്ബരസ്യ തരോ ർനവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ പല്ലവാദീനി ച ർനിഗച്ഛന്തി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ|
29 かくの如く此 等のことの起るを見ば、人の子すでに近づきて門邊にいたるを知れ。
തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ കാലോ ദ്വാര്യ്യുപസ്ഥിത ഇതി ജാനീത|
30 まことに汝らに告ぐ、これらの事ことごとく成るまで、今の代は過ぎ逝くことなし。
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ആധുനികലോകാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വം താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|
31 天 地は過ぎゆかん、されど我が言は過ぎ逝くことなし。
ദ്യാവാപൃഥിവ്യോ ർവിചലിതയോഃ സത്യോ ർമദീയാ വാണീ ന വിചലിഷ്യതി|
32 その日その時を知る者なし。天にある使者たちも知らず、子も知らず、ただ父のみ知り給ふ。
അപരഞ്ച സ്വർഗസ്ഥദൂതഗണോ വാ പുത്രോ വാ താതാദന്യഃ കോപി തം ദിവസം തം ദണ്ഡം വാ ന ജ്ഞാപയതി|
33 心して目を覺しをれ、汝 等その時の何時なるかを知らぬ故なり。
അതഃ സ സമയഃ കദാ ഭവിഷ്യതി, ഏതജ്ജ്ഞാനാഭാവാദ് യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, സതർകാശ്ച ഭൂത്വാ പ്രാർഥയധ്വം;
34 例へば家を出づる時、その僕どもに權を委ねて、各自の務を定め、更に門守に、目を覺しをれと命じ置きて、遠く旅立したる人のごとし。
യദ്വത് കശ്ചിത് പുമാൻ സ്വനിവേശനാദ് ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകരണകാലേ ദാസേഷു സ്വകാര്യ്യസ്യ ഭാരമർപയിത്വാ സർവ്വാൻ സ്വേ സ്വേ കർമ്മണി നിയോജയതി; അപരം ദൗവാരികം ജാഗരിതും സമാദിശ്യ യാതി, തദ്വൻ നരപുത്രഃ|
35 この故に目を覺しをれ、家の主人の歸るは、夕か、夜半か、鷄 鳴くころか、夜明か、いづれの時なるかを知らねばなり。
ഗൃഹപതിഃ സായംകാലേ നിശീഥേ വാ തൃതീയയാമേ വാ പ്രാതഃകാലേ വാ കദാഗമിഷ്യതി തദ് യൂയം ന ജാനീഥ;
36 恐らくは俄に歸りて、汝らの眠れるを見ん。
സ ഹഠാദാഗത്യ യഥാ യുഷ്മാൻ നിദ്രിതാൻ ന പശ്യതി, തദർഥം ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠത|
37 わが汝らに告ぐるは、凡ての人に告ぐるなり。目を覺しをれ』
യുഷ്മാനഹം യദ് വദാമി തദേവ സർവ്വാൻ വദാമി, ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠതേതി|
