哀歌 3
1 我はかれの震怒の笞によりて艱難に遭たる人なり
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 かれは我をひきて黑暗をあゆませ光明にゆかしめたまはず
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 まことに屢々その手をむけて終日われを攻なやまし
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 わが肉と肌膚をおとろへしめ わが骨を摧き
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 われにむかひて患苦と艱難を築きこれをもて我を圍み
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 われをして長久に死し者のごとく暗き處に住しめ
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 我をかこみて出ること能はざらしめわが鏈索を重くしたまへり
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 我さけびて助をもとめしとき彼わが祈禱をふせぎ
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 斫たる石をもてわが道を塞ぎわが途をまげたまへり
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 その我に對することは伏て伺がふ熊のごとく潜みかくるる獅子のごとし
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 われに路を離れしめ 我をひきさきて獨くるしましめ
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 弓を張りてわれを矢先の的となし
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 矢筒の矢をもてわが腰を射ぬきたまへり
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 われはわがすべての民のあざけりとなり 終日うたひそしらる
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 かれ我をして苦き物に飽しめ茵蔯を飮しめ
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 小石をもてわが齒を摧き灰をもて我を蒙ひたまへり
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 なんぢわが靈魂をして平和を遠くはなれしめたまへば我は福祉をわすれたり
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 是において我みづから言り わが氣力うせゆきぬ ヱホバより何を望むべきところ無しと
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 ねがはくは我が艱難と苦楚茵蔯と膽汁とを心に記たまへ
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 わがたましひは今なほ是らの事を想ひてわが衷に鬱ぐ
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 われこの事を心におもひ起せり この故に望をいだくなり
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 われらの尚ほろびざるはヱホバの仁愛によりその憐憫の盡ざるに因る
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 これは朝ごとに新なり なんぢの誠實はおほいなるかな
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 わが靈魂は言ふ ヱホバはわが分なり このゆゑに我彼を待ち望まん
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 ヱホバはおのれを待ち望む者とおのれを尋ねもとむる人に恩惠をほどこしたまふ
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 ヱホバの救拯をのぞみて靜にこれを待は善し
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 人わかき時に軛を負は善し
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 ヱホバこれを負せたまふなれば獨坐して默すべし
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 口を塵につけよ あるひは望あらん
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 おのれを撃つ者に頬をむけ 充足れるまでに恥辱をうけよ
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 そは主は永久に棄ることを爲たまはざるべければなり
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 かれは患難を與へ給ふといへどもその慈悲おほいなればまた憐憫を加へたまふなり
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 心より世の人をなやましかつ苦しめ給ふにはあらざるなり
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 世のもろもろの俘囚人を脚の下にふみにじり
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 至高者の面の前にて人の理を抂げ
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 人の詞訟を屈むることは主のよろこび給はざるところなり
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 主の命じたまふにあらずば誰か事を述んにその事即ち成んや
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 禍も福もともに至高者の口より出るにあらずや
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 活る人なんぞ怨言べけんや 人おのれの罪の罰せらるるをつぶやくべけんや
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 我等みづからの行をしらべかつ省みてヱホバに歸るべし
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 我ら天にいます神にむかひて手とともに心をも擧べし
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 われらは罪ををかし我らは叛きたり なんぢこれを赦したまはざりき
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 なんぢ震怒をもてみづから蔽ひ 我らを追攻め殺してあはれまず
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 雲をもてみづから蔽ひ 祈禱をして通ぜざらしめ
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 もろもろの民の中にわれらを塵埃となしたまへり
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 敵は皆われらにむかひて口を張れり
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 恐懼と陷阱また暴行と滅亡我らに來れり
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 わが民の女の滅亡によりてわが眼には涙の河ながる
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 わが目は斷ず涙をそそぎて止ず
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 天よりヱホバの臨み見て顧みたまふ時にまで至らん
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 わが邑の一切の女等の故によりてわが眼はわが心をいたましむ
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 故なくして我に敵する者ども鳥を追ごとくにいたく我をおひ
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 わが生命を坑の中にほろぼし わが上に石を投かけ
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 また水わが頭の上に溢る 我みづから言り滅びうせぬと
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 ヱホバよ われ深き坑の底より汝の名を呼り
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 なんぢ我が聲を聽たまへり わが哀歎と祈求に耳をおほひたまふなかれ
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 わが汝を龥たりし時なんぢは近よりたまひて恐るるなかれと宣へり
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 主よなんぢはわが靈魂の訴を助け伸べ わが生命を贖ひ給へり
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 ヱホバよ なんぢは我がかうむりたる不義を見たまへり 願はくは我に正しき審判を與へたまへ
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 なんぢは彼らが我を怨み われを害せんとはかるを凡て見たまへり
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 ヱホバよなんぢは彼らが我を詈り 我を害せんとはかるを凡て聞たまへり
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 かの立て我に逆らふ者等の言語およびその終日われを攻んとて運らす謀計もまた汝これを聞たまへり
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 ねがはくは彼らの起居をかんがみたまへ 我はかれらに歌ひそしらる
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 ヱホバよ なんぢは彼らが手に爲すところに循がひて報をなし
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 かれらをして心くらからしめたまはん なんぢの呪詛かれらに歸せよ
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 なんぢは震怒をもてかれらを追ひ ヱホバの天の下よりかれらをほろぼし絶たまはん
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
