哀歌 3
1 我はかれの震怒の笞によりて艱難に遭たる人なり
Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2 かれは我をひきて黑暗をあゆませ光明にゆかしめたまはず
Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3 まことに屢々その手をむけて終日われを攻なやまし
Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4 わが肉と肌膚をおとろへしめ わが骨を摧き
Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5 われにむかひて患苦と艱難を築きこれをもて我を圍み
Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6 われをして長久に死し者のごとく暗き處に住しめ
Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 我をかこみて出ること能はざらしめわが鏈索を重くしたまへり
Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8 我さけびて助をもとめしとき彼わが祈禱をふせぎ
Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9 斫たる石をもてわが道を塞ぎわが途をまげたまへり
Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10 その我に對することは伏て伺がふ熊のごとく潜みかくるる獅子のごとし
Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11 われに路を離れしめ 我をひきさきて獨くるしましめ
Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12 弓を張りてわれを矢先の的となし
Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13 矢筒の矢をもてわが腰を射ぬきたまへり
Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14 われはわがすべての民のあざけりとなり 終日うたひそしらる
Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15 かれ我をして苦き物に飽しめ茵蔯を飮しめ
Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16 小石をもてわが齒を摧き灰をもて我を蒙ひたまへり
Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17 なんぢわが靈魂をして平和を遠くはなれしめたまへば我は福祉をわすれたり
Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18 是において我みづから言り わが氣力うせゆきぬ ヱホバより何を望むべきところ無しと
Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19 ねがはくは我が艱難と苦楚茵蔯と膽汁とを心に記たまへ
Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20 わがたましひは今なほ是らの事を想ひてわが衷に鬱ぐ
Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21 われこの事を心におもひ起せり この故に望をいだくなり
Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22 われらの尚ほろびざるはヱホバの仁愛によりその憐憫の盡ざるに因る
Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23 これは朝ごとに新なり なんぢの誠實はおほいなるかな
Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24 わが靈魂は言ふ ヱホバはわが分なり このゆゑに我彼を待ち望まん
Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25 ヱホバはおのれを待ち望む者とおのれを尋ねもとむる人に恩惠をほどこしたまふ
Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26 ヱホバの救拯をのぞみて靜にこれを待は善し
Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27 人わかき時に軛を負は善し
Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 ヱホバこれを負せたまふなれば獨坐して默すべし
Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29 口を塵につけよ あるひは望あらん
Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30 おのれを撃つ者に頬をむけ 充足れるまでに恥辱をうけよ
Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31 そは主は永久に棄ることを爲たまはざるべければなり
Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32 かれは患難を與へ給ふといへどもその慈悲おほいなればまた憐憫を加へたまふなり
Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33 心より世の人をなやましかつ苦しめ給ふにはあらざるなり
Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34 世のもろもろの俘囚人を脚の下にふみにじり
Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35 至高者の面の前にて人の理を抂げ
Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36 人の詞訟を屈むることは主のよろこび給はざるところなり
Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37 主の命じたまふにあらずば誰か事を述んにその事即ち成んや
Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38 禍も福もともに至高者の口より出るにあらずや
Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39 活る人なんぞ怨言べけんや 人おのれの罪の罰せらるるをつぶやくべけんや
Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40 我等みづからの行をしらべかつ省みてヱホバに歸るべし
Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41 我ら天にいます神にむかひて手とともに心をも擧べし
Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42 われらは罪ををかし我らは叛きたり なんぢこれを赦したまはざりき
Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43 なんぢ震怒をもてみづから蔽ひ 我らを追攻め殺してあはれまず
Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44 雲をもてみづから蔽ひ 祈禱をして通ぜざらしめ
Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
45 もろもろの民の中にわれらを塵埃となしたまへり
Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46 敵は皆われらにむかひて口を張れり
Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47 恐懼と陷阱また暴行と滅亡我らに來れり
Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48 わが民の女の滅亡によりてわが眼には涙の河ながる
Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49 わが目は斷ず涙をそそぎて止ず
Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50 天よりヱホバの臨み見て顧みたまふ時にまで至らん
Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51 わが邑の一切の女等の故によりてわが眼はわが心をいたましむ
Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52 故なくして我に敵する者ども鳥を追ごとくにいたく我をおひ
Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53 わが生命を坑の中にほろぼし わが上に石を投かけ
Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54 また水わが頭の上に溢る 我みづから言り滅びうせぬと
Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55 ヱホバよ われ深き坑の底より汝の名を呼り
Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56 なんぢ我が聲を聽たまへり わが哀歎と祈求に耳をおほひたまふなかれ
Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57 わが汝を龥たりし時なんぢは近よりたまひて恐るるなかれと宣へり
Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58 主よなんぢはわが靈魂の訴を助け伸べ わが生命を贖ひ給へり
Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59 ヱホバよ なんぢは我がかうむりたる不義を見たまへり 願はくは我に正しき審判を與へたまへ
Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60 なんぢは彼らが我を怨み われを害せんとはかるを凡て見たまへり
Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61 ヱホバよなんぢは彼らが我を詈り 我を害せんとはかるを凡て聞たまへり
Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62 かの立て我に逆らふ者等の言語およびその終日われを攻んとて運らす謀計もまた汝これを聞たまへり
Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63 ねがはくは彼らの起居をかんがみたまへ 我はかれらに歌ひそしらる
Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
64 ヱホバよ なんぢは彼らが手に爲すところに循がひて報をなし
Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65 かれらをして心くらからしめたまはん なんぢの呪詛かれらに歸せよ
Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66 なんぢは震怒をもてかれらを追ひ ヱホバの天の下よりかれらをほろぼし絶たまはん
Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
