< ヨブ 記 9 >

1 ヨブこたへて言けるは
Job loh koep a doo tih,
2 我まことに其事の然るを知り 人いかでか神の前に義かるべけん
A tueng te ka ming tangloeng dae hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai eh?
3 よし人は神と辨爭はんとするとも千の一も答ふること能はざるべし
Amah te oelh ham ngaih cakhaw, anih te thawngkhat ah pakhat long pataeng a doo thai moenih.
4 神は心慧く力強くましますなり 誰か神に逆ひてその身安からんや
A thinko cueih tih a thadueng khaw len rhapsat. A thuung dongah anih taengah unim aka mangkhak?
5 彼山を移したまふに山しらず 彼震怒をもて之を飜倒したまふ
Tlang khaw haimo coeng tih a thintoek ah amih a maelh te khaw ming uh pawh.
6 彼地を震ひてその所を離れしめたまへばその柱ゆるぐ
Diklai he a hmuen lamloh tlai tih a tung khaw tuen coeng.
7 日に命じたまへば日いでず 又星辰を封じたまふ
Khomik te a uen tih thoeng pawh, aisi khaw catui tloep a hnah.
8 唯かれ獨天を張り海の濤を覆たまふ
Vaan ke amah bueng loh a cueh tih tuitunli kah hmuensang dongah a cawt.
9 また北斗參宿昴宿および南方の密室を造りたまふ
Ning buhol neh airhitbom khaw, tuithim tlungkawt khaw a saii neh.
10 大なる事を行ひたまふこと測られず奇しき業を爲たまふこと數しれず
Khenah tloel duela hno len a saii tih tae lek pawt hil ah khobaerhambae coeng.
11 視よ彼わが前を過たまふ 然るに我これを見ず彼すすみゆき賜ふ然るに我之を曉ず
Kai taeng long a pah mai akhaw ka hmu pawt tih a tinghil akhaw anih te ka yakming moenih.
12 彼奪ひ去賜ふ 誰か能之を沮まん 誰か之に汝何を爲やと言ことを得爲ん
Paco cakhaw ulong anih a mael sak? Ulong long anih te, “Balae na saii,” a ti nah?
13 神其震怒を息賜はず ラハブを助る者等之が下に屈む
Pathen tah a thintoek mael pawt tih Rahab aka bom rhoek khaw a hmui, a hmui ah ngam uh.
14 然ば我爭か彼に回答を爲ことを得ん 爭われ言を選びて彼と論ふ事をえんや
Te dongah anih aisat te kai loh ka doo thai vetih a taengah ka ol ka coelh thai aya?
15 假令われ義かるとも彼に回答をせじ 彼は我を審判く者なれば我彼に哀き求ん
Ka tang cakhaw kai lai aka tloek taengah ka doo thai pawt tih rhennah ni ka bih.
16 假令我彼を呼て彼われに答たまふともわが言を聽いれ賜ひしとは我信ぜざるなり
Ka khue tih kai n'doo cakhaw ka ol a hnatun tila ka tangnah moenih.
17 彼は大風をもて我を撃碎き 故なくして我に衆多の傷を負せ
Hlithae neh kai kai m'phop tih lunglilungla la ka tloh ping.
18 我に息をつかさしめず 苦き事をもて我身に充せ賜ふ
Ka mueihla he mael hamla kai m'pae pawt dae olkhaa ni kai n'kum sak.
19 強き者の力量を言んか 視よ此にあり 審判の事ならんか 誰か我を喚出すことを得爲ん
Thadueng dongah khaw len rhapsat tih laitloeknah dongah khaw unim kai aka tuentah he?
20 假令われ義かるとも我口われを惡しと爲ん 假令われ完全かるとも尚われを罪ありとせん
Ka ka neh ka tang akhaw ka boe hae ni, ka cuemthuek cakhaw ka kawn hae.
21 我は全し 然ども我はわが心を知ず 我生命を賤む
Ka cuemthuek dae ka hinglu khaw ka ming pawt tih ka hingnah khaw ka kohnue.
22 皆同一なり 故に我は言ふ神は完全者と惡者とを等しく滅したまふと
Te dongah pakhat la, “Cuemthuek neh halang khaw amah loh a khah,” a ti.
23 災禍の俄然に人を誅す如き事あれば彼は辜なき者の苦痛を笑ひ見たまふ
Rhuihet loh a duek sak buengrhuet kae vaengah ommongsitoe kah noemcainah te a tamdaeng.
24 世は惡き者の手に交されてあり 彼またその裁判人の面を蔽ひたまふ 若彼ならずば是誰の行爲なるや
Diklai he halang kut ah pae tih a laitloek kah maelhmai te a khuk. Te pawt koinih amah te unim?
25 わが日は驛使よりも迅く 徒に過さりて福祉を見ず
Ka khohnin khaw aka yong lakah bawn tih a yong dongah a then khaw hmuh uh pawh.
26 其はしること葦舟のごとく 物を攫まんとて飛かける鷲のごとし
Sangpho canghlong bangla tinghil tih, atha bangla caak dongah cu.
27 たとひ我わが愁を忘れ面色を改めて笑ひをらんと思ふとも
“Kai he ka kohuetnah ka hnilh pawn eh, ka maelhmai ka hlam saeh lamtah ngaidip saeh,’ ka ti akhaw,
28 尚この諸の苦痛のために戰慄くなり 我思ふに汝われを釋し放ちたまはざらん
Ka nganboh he boeih ka rhih tih kai nan hmil mahpawh tila ka ming.
29 我は罪ありとせらるるなれば何ぞ徒然に勞すべけんや
Kai ka boe coeng dae balae tih a honghi nen he ka kohnue eh?
30 われ雪水をもて身を洗ひ 灰汁をもて手を潔むるとも
Vuelsong tui dongah ka hluk vetih ka kut lunghuem neh ka cil cakhaw,
31 汝われを汚はしき穴の中に陷いれたまはん 而して我衣も我を厭ふにいたらん
vaam khuila kai nan nuem hae vetih ka himbai neh kamah khaw n'tuei uh ni.
32 神は我のごとく人にあらざれば我かれに答ふべからず 我ら二箇して共に裁判に臨むべからず
Hlang he kamah bangla a om pawt dongah anih te ka doo koinih laitloeknah la rhenten m'pawk uh ni.
33 また我らの間には我ら二箇の上に手を置べき仲保あらず
Mamih laklo ah oltloek tih mamih rhoi soah a kut aka tloeng om pawh.
34 願くは彼その杖を我より取はなし その震怒をもて我を懼れしめたまはざれ
A cungkui te kai taeng lamloh a khoe mai vetih a mueirhih loh kai n'let sak pawt mako.
35 然らば我 言語て彼を畏れざらん 其は我みづから斯る者と思はざればなり
Ka thui neh anih ka rhih pawt dae kai he kamah taengah te tlam te ka om moenih.

< ヨブ 記 9 >