ヨブ 記 8
1 時にシユヒ人ビルダデ答へて曰く
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 何時まで汝かかる事を言や 何時まで汝の口の言語を大風のごとくにするや
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 神あに審判を曲たまはんや 全能者あに公義を曲たまはんや
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 汝の子等かれに罪を獲たるにや之をその愆の手に付したまへり
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 汝もし神に求め 全能者に祈り
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 清くかつ正しうしてあらば必ず今汝を顧み汝の義き家を榮えしめたまはん
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 然らば汝の始は微小くあるとも汝の終は甚だ大ならん
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 請ふ汝過にし代の人に問へ 彼らの父祖の尋究めしところの事を學べ
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 (我らは昨日より有しのみにて何をも知ず 我らが世にある日は影のごとし)
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 彼等なんぢを敎へ汝を諭し 言をその心より出さざらんや
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 葦あに泥なくして長んや 萩あに水なくしてそだたんや
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 是はその靑くして未だ刈ざる時にも他の一切の草よりは早く槁る
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 神を忘るる者の道は凡て是のごとく 悖る者の望は空しくなる
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 その恃む所は絶れ その倚ところは蜘蛛網のごとし
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 その家に倚かからんとすれば家立ず 之に堅くとりすがるも保たじ
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 彼日の前に靑緑を呈はし その枝を園に蔓延らせ
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 その根を石堆に盤みて石の屋を眺むれども
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 若その處より取のぞかれなばその處これを認めずして我は汝を見たる事なしと言ん
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 視よその道の喜樂是のごとし 而してまた他の者地より生いでん
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 それ神は完全人を棄たまはず また惡き者の手を執りたまはず
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 遂に哂笑をもて汝の口に充し歡喜を汝の唇に置たまはん
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 汝を惡む者は羞恥を着せられ 惡き者の住所は無なるべし
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
