ヨブ 記 5
1 請ふなんぢ龥びて看よ 誰か汝に應ふる者ありや 聖者の中にて誰に汝むかはんとするや
Sumangpit ka karon; anaa ba ing bisan kinsa nga motubag kanimo? Ug kinsa sa mga balaan ang imong kapasingadtoan?
2 夫愚なる者は憤恨のために身を殺し 癡き者は嫉媢のために己を死しむ
Kay ang kalibog mopatay sa tawong buang-buang, Ug ang kasina molaglag sa tawong pahong.
3 我みづから愚なる者のその根を張るを見たりしがすみやかにその家を詛へり
Nakita ko ang buang nga nakagamot: Apan sa gilayon gihimaraut ko ang iyang puloy-anan.
4 その子等は助援を獲ることなく 門にて惱まさる 之を救ふ者なし
Ang iyang mga anak halayo sa kaluwasan, Ug sa ganghaan sila nangadugmok, Sila walay bisan kinsa nga magaluwas kanila:
5 その穡とれる物は饑たる人これを食ひ 荊棘の籬の中にありてもなほ之を奪ひいだし 羂をその所有物にむかひて口を張る
Ang iyang alanihon sa mga gigutom pagakan-on, Ug kana, bisan sa katunokan pagakuhaon; Ug ang giuhaw sa bahandi motulon.
6 災禍は塵より起らず 艱難は土より出ず
Kay ang kasakit dili magagikan sa abug, Ni ang kasamok magagula gikan sa yuta:
7 人の生れて艱難をうくるは火の子の上に飛がごとし
Apan ang tawo ngadto sa kasakit natawo, Ingon nga ang aligato sa itaas mopaingon.
8 もし我ならんには我は必らず神に告求め 我事を神に任せん
Apan sa akong bahin, ang Dios maoy akong pangitaon, Ug sa Dios ang akong tuyo adto ko igatugyan;
9 神は大にして測りがたき事を行ひたまふ 其不思議なる事を爲たまふこと數しれず
Nga nagabuhat sa mga dagkung butang ug dili matukib, Mga butang katingalahan nga dili maihap;
10 雨を地の上に降し 水を野に遣り
Nga sa kalibutan nagahatag ug ulan, Ug sa kabaulan nagpadala ug tubig;
11 卑き者を高く擧げ 憂ふる者を引興して幸福ならしめたまふ
Sa pagkaagi nga kadtong mga atua sa ubos ngadto sa itaas iyang gipahamutang, Ug kadtong nanagbakho ngadto sa kaluwasan ginabayaw.
12 神は狡しき者の謀計を敗り 之をして何事をもその手に成就ること能はざらしめ
Siya magasumpo sa mga hunahuna sa malimbungon, Sa pagkaagi nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang mga bulohaton.
13 慧き者をその自分の詭計によりて執へ 邪なる者の謀計をして敗れしむ
Siya magadakup sa mga maalam diha sa ilang kaugalingong kabatid: Ug ang sabutsabut sa mga guatsinanggo mahimong pakyas.
14 彼らは晝も暗黑に遇ひ 卓午にも夜の如くに摸り惑はん
Ang kadulom maoy ilang ihibalag sa maadlaw, Ug sa udto magasukarap sila ingon sa magabii.
15 神は惱める者を救ひてかれらが口の劍を免かれしめ 強き者の手を免かれしめたまふ
Apan siya nagaluwas gikan sa espada sa ilang baba, Bisan ang mga kabus gikan sa kamot sa mga makagagahum.
16 是をもて弱き者望あり 惡き者口を閉づ
Busa ang kabus may palaabuton, Ug ang kasal-anan magatak-om sa baba niya.
17 神の懲したまふ人は幸福なり 然ば汝全能者の儆責を輕んずる勿れ
Ania karon, bulahan ang tawo nga pagabadlongon sa Dios: Busa ayaw pagbiaybiay sa mga castigo sa Makagagahum.
18 神は傷け又裹み 撃ていため又その手をもて善醫したまふ
Kay siya magahatag sa sakit ug pagabugkosan; Siya magasamad ug ang iyang mga kamot maoy magaayo.
19 彼はなんぢを六の艱難の中にて救ひたまふ 七の中にても災禍なんぢにのぞまじ
Siya magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; Oo, bisan sa pipito ang kadaut dili makadapat kanimo.
20 饑饉の時にはなんぢを救ひて死を免れしめ 戰爭の時には劍の手を免れしめたまふ
Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; Ug sa gubat gikan sa kagahum sa espada.
21 汝は舌にて鞭たるる時にも隱るることを得 壞滅の來る時にも懼るること有じ
Ikaw pagatagoan gikan sa hampak sa dila; Ni malisang ikaw sa pagkalaglag sa modangat kini.
22 汝は壞滅と饑饉を笑ひ地の獸をも懼るること無るべし
Ang pagkalaglag ug tinggutom imong pagakataw-an; Ni malisang ikaw sa mga mananap sa yuta.
23 田野の石なんぢと相結び野の獸なんぢと和がん
Kay ikaw magpakig-uyon sa mga bato sa kapatagan; Ug ang mga mananap sa kapatagan makigdait kanimo.
24 汝はおのが幕屋の安然なるを知ん 汝の住處を見まはるに缺たる者なからん
Ug ikaw masayud nga ang imong balong-balong anaa sa pakigdait; Ug ikaw modu-aw sa imong pinuy-anan ug kanimo walay mawala.
25 汝また汝の子等の多くなり 汝の裔の地の草の如くになるを知ん
Ikaw masayud usab nga ang imong kaliwat mahimong daku, Ug ang imong anak sama sa kabalilihan sa yuta.
26 汝は遐齡におよびて墓にいらん 宛然麥束を時にいたりて運びあぐるごとくなるべし
Ikaw moadto sa imong lubnganan sa hingkud nga panuigon, Sama sa usa ka tapok sa trigo nga maani sa iyang panahon.
27 視よ我らが尋ね明めし所かくのごとし 汝これを聽て自ら知れよ
Ania karon, kana atong gisusi, busa mao man kana; Patalinghugi kana, ug kana tulotimbanga alang sa imong kaayohan.
