ヨブ 記 39
1 なんぢ岩間の山羊が子を產む時をしるや また麀鹿の產に臨むを見しや
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 なんぢ是等の在胎の月を數へうるや また是等が產む時を知るや
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 これらは身を鞠めて子を產みその痛苦を出す
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 またその子は強くなりて野に育ち 出ゆきて再たびその親にかへらず
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 誰が野驢馬を放ちて自由にせしや 誰が野驢馬の繋繩を解しや
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 われ野をその家となし 荒野をその住所となせり
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 是は邑の喧閙を賤しめ 馭者の號呼を聽いれず
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 山を走まはりて草を食ひ 各種の靑き物を尋ぬ
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 兕肯て汝に事へ なんぢの飼草槽の傍にとどまらんや
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 なんぢ兕に綱附て阡陌をあるかせ得んや 是あに汝にしたがひて谷に馬鈀を牽んや
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 その力おほいなればとて汝これに恃まんや またなんぢの工事をこれに任せんや
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 なんぢこれにたよりて己が穀物を運びかへらせ之を打禾塲にあつめしめんや
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 駝鳥は歡然にその翼を皷ふ 然どもその羽と毛とはあに鶴にしかんや
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 是はその卵を土の中に棄おき これを砂の中にて暖たまらしめ
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 足にてその潰さるべきと 野の獸のこれを踐むべきとを思はず
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 これはその子に情なくして宛然おのれの子ならざるが如くし その劬勞の空しくなるも繋念ところ無し
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 是は神これに智慧を授けず穎悟を與へざるが故なり
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 その身をおこして走るにおいては馬をもその騎手をも嘲けるべし
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 なんぢ馬に力を與へしや その頸に勇ましき鬣を粧ひしや
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 なんぢ之を蝗蟲のごとく飛しむるや その嘶なく聲の響は畏るべし
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 谷を踋爬て力に誇り 自ら進みて兵士に向ふ
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 懼るることを笑ひて驚ろくところ無く 劍にむかふとも退ぞかず
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 矢筒その上に鳴り 鎗に矛あひきらめく
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 猛りつ狂ひつ地を一呑にし 喇叭の聲鳴わたるも立どまる事なし
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 喇叭の鳴ごとにハーハーと言ひ遠方より戰鬪を嗅つけ 將帥の大聲および吶喊聲を聞しる
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 鷹の飛かけり その羽翼を舒て南に向ふは豈なんぢの智慧によるならんや
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 鷲の翔のぼり 高き處に巣を營なむは豈なんぢの命令に依んや
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 これは岩の上に住所を構へ 岩の尖所または峻險き所に居り
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 其處よりして攫むべき物をうかがふ その目のおよぶところ遠し
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 その子等もまた血を吸ふ 凡そ殺されし者のあるところには是そこに在り
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
