ヨブ 記 30
1 然るに今は我よりも年少き者等われを笑ふ 彼等の父は我が賤しめて群の犬と並べ置くことをもせざりし者なり
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 またかれらの手の力もわれに何の用をかなさん 彼らは其氣力すでに衰へたる者なり
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 かれらは缺乏と饑とによりて痩おとろへ 荒かつ廢れたる暗き野にて乾ける地を咬む
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 すなはち灌木の中にて藜を摘み苕の根を食物となす
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 彼らは人の中より逐いださる 盜賊を追ふがごとくに人かれらを追て呼はる
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 彼等は懼ろしき谷に住み 土坑および磐穴に居り
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 灌木の中に嘶なき 荊棘の下に偃す
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 彼らは愚蠢なる者の子 卑むべき者の子にして國より撃いださる
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 しかるに今は我かれらの歌謠に成り 彼らの嘲哢となれり
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 かれら我を厭ふて遠く我を離れ またわが面に唾することを辭まず
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 神わが綱を解て我をなやましたまへば彼等もわが前にその韁を縱せり
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 この輩わが右に起あがり わが足を推のけ我にむかひて滅亡の路を築く
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 彼らは自ら便なき者なれども尚わが逕を毀ち わが滅亡を促す
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 かれらは石垣の大なる崩口より入がごとくに進み來り 破壞の中にてわが上に乗かかり
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 懼ろしき事わが身に臨み 風のごとくに我が尊榮を吹はらふ わが福祿は雲のごとくに消失す
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 今はわが心われの衷に鎔て流れ 患難の日かたく我を執ふ
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 夜にいれば我骨刺れて身を離る わが身を噬む者つひに休むこと無し
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 わが疾病の大なる能によりてわが衣服は醜き樣に變り 裏衣の襟の如くに我身に固く附く
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 神われを泥の中に投こみたまひて我は塵灰に等しくなれり
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 われ汝にむかひて呼はるに汝答へたまはず 我立をるに 汝只われをながめ居たまふ
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 なんぢは我にむかひて無情なりたまひ 御手の能力をもて我を攻撃たまふ
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 なんぢ我を擧げ風の上に乗て負去しめ 大風の音とともに消亡しめたまふ
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 われ知る汝はわれを死に歸らしめ一切の生物の終に集る家に歸らしめたまはん
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 かれは必ず荒垤にむかひて手を舒たまふこと有じ 假令人滅亡に陷るとも是等の事のために號呼ぶことをせん
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 苦みて日を送る者のために我哭ざりしや 貧しき者のために我心うれへざりしや
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 われ吉事を望みしに凶事きたり 光明を待しに黑暗きたれり
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 わが膓沸かへりて安からず 患難の日我に追及ぬ
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 われは日の光を蒙らずして哀しみつつ歩き 公會の中に立て助を呼もとむ
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 われは山犬の兄弟となり 駝鳥の友となれり
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 わが皮は黑くなりて剥落ち わが骨は熱によりて焚け
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 わが琴は哀の音となり わが笛は哭の聲となれり
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
