ヨブ 記 29
1 ヨブまた語をつぎて曰く
Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
2 嗚呼過にし年月のごとくならまほし 神の我を護りたまへる日のごとくならまほし
Enga anie ka ho tahaka ny tamin’ ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin’ ny andro niarovan’ Andriamanitra ahy!
3 かの時には彼の燈火わが首の上に輝やき彼の光明によりて我黑暗を歩めり
Fony mbola nazava teo ambonin’ ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin’ ny maizina;
4 わが壯なりし日のごとくならまほし 彼時には神の恩惠わが幕屋の上にありき
Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin’ ny laiko ny fisakaizan’ Andriamanitra;
5 かの時には全能者なほ我とともに在し わが子女われの周圍にありき
Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;
6 乳ながれてわが足跡を洗ひ 我が傍なる磐油を灌ぎいだせり
Fony mbola nanasa ny tongotro tamin’ ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;
7 かの時には我いでて邑の門に上りゆき わが座を街衢に設けたり
Raha niainga niakatra ho eo amin’ ny vavahadin’ ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo an-kalalahana,
8 少き者は我を見て隱れ 老たる者は起あがりて立ち
Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;
9 牧伯たる者も言談ずしてその口に手を當て
Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;
10 貴き者も聲ををさめてその舌を上顎に貼たりき
Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin’ ny lanilaniny.
11 我事を耳に聞る者は我を幸福なりと呼び 我を目に見たる者はわがために證據をなしぬ
Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,
12 是は我助力を求むる貧しき者を拯ひ 孤子および助くる人なき者を拯ひたればなり
Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.
13 亡びんとせし者われを祝せり 我また寡婦の心をして喜び歌はしめたり
Ny fisaoran’ izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon’ ny mpitondratena nampifaliko.
14 われ正義を衣また正義の衣る所となれり 我が公義は袍のごとく冠冕のごとし
Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.
15 われは盲目の目となり跛者の足となり
Efa maso ho an’ ny jamba aho ary tongotra ho an’ ny mandringa.
16 貧き者の父となり知ざる者の訴訟の由を究め
Efa ray ho an’ ny malahelo aho, ary ny adin’ ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.
17 惡き者の牙を折り その齒の間より獲物を取いだせり
Namaky ny nifin’ ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany
18 我すなはち言けらく 我はわが巣に死ん 我が日は砂の如く多からん
Dia hoy izaho: Eo amin’ ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.
19 わが根は水の邊に蔓り 露わが枝に終夜おかん
Ny fakako ho azon’ ny rano, ary ny ando hitoetra amin’ ny sampako mandritra ny alina.
20 わが榮光はわが身に新なるべくわが弓はわが手に何時も強からんと
Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.
21 人々われに聽き默して我が敎を俟ち
Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin’ ny fanolorako saina izy.
22 わが言し後は彼等言を出さず 我説ところは彼等に甘露のごとく
Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan’ ny teniko izy.
23 かれらは我を望み待つこと雨のごとく 口を開きて仰ぐこと春の雨のごとくなりき
Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.
24 われ彼等にむかひて笑ふとも彼等は敢て眞實とおもはず我面の光を彼等は除くことをせざりき
Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan’ ny tavako ireo.
25 われは彼等のために道を擇び その首として座を占め 軍中の王のごとくして居り また哀哭者を慰さむる人のごとくなりき
Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin’ ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.
