< ヨブ 記 29 >

1 ヨブまた語をつぎて曰く
Job loh amah kah a pom te a cong tih,
2 嗚呼過にし年月のごとくならまほし 神の我を護りたまへる日のごとくならまほし
“Kai he hlamat kah hla bangla aka khueh tih Pathen kah khohnin bangla kai aka tuem te unim?
3 かの時には彼の燈火わが首の上に輝やき彼の光明によりて我黑暗を歩めり
Amah loh a hmaithoi te ka lu soah a thangthen tih amah kah vangnah nen ni a. hmuep ah khaw ka caeh.
4 わが壯なりし日のごとくならまほし 彼時には神の恩惠わが幕屋の上にありき
Ka cavaa tue vaengah khaw ka dap ah Pathen kah baecenol la ka om.
5 かの時には全能者なほ我とともに在し わが子女われの周圍にありき
Tlungthang te kai taengah om pueng tih, ka kaepvai ka ca rhoek om.
6 乳ながれてわが足跡を洗ひ 我が傍なる磐油を灌ぎいだせり
Ka khokan te suknaeng neh a hluk tih lungpang loh kai ham situi sokca a long sak.
7 かの時には我いでて邑の門に上りゆき わが座を街衢に設けたり
Vangpuei vongka ah ka thoeng tih toltung ah ka ngolhmuen cikngae sak.
8 少き者は我を見て隱れ 老たる者は起あがりて立ち
Kai m'hmuh uh vaengah cadong rhoek te thuh uh. Patong rhoek khaw thoo uh tih pai uh.
9 牧伯たる者も言談ずしてその口に手を當て
Mangpa rhoek loh olthui te a phah uh tih a kut te a ka dongla a khueh uh.
10 貴き者も聲ををさめてその舌を上顎に貼たりき
Rhaengsang rhoek ol te a phah tih a lai khaw a dang dongla kap.
11 我事を耳に聞る者は我を幸福なりと呼び 我を目に見たる者はわがために證據をなしぬ
Hna loh a yaak vaengah kai n'uem tih mik loh a hmuh vaengah kai n'rhalrhing sak.
12 是は我助力を求むる貧しき者を拯ひ 孤子および助くる人なき者を拯ひたればなり
Mangdaeng loh bomnah a bih tih cadah neh a taengah aka bom aka om pawt khaw ka loeih sak.
13 亡びんとせし者われを祝せり 我また寡婦の心をして喜び歌はしめたり
Hlang milh kah yoethennah te kai soah pai tih nuhmai kah lungbuei khaw ka tamhoe sak.
14 われ正義を衣また正義の衣る所となれり 我が公義は袍のごとく冠冕のごとし
Duengnah te ka bai tih hnikul bangla kai n'khuk. Ka tiktamnah he ka sammuei nah ni.
15 われは盲目の目となり跛者の足となり
Mikdael taengah mik la, khokhaem taengah kho la ka om.
16 貧き者の父となり知ざる者の訴訟の由を究め
Kai tah khodaeng taengah a napa la ka om tih ming pawt kah tuituknah te ka khe pah.
17 惡き者の牙を折り その齒の間より獲物を取いだせり
Boethae kah pumcu te ka thuk pah tih a no lamkah maeh te ka voeih pah.
18 我すなはち言けらく 我はわが巣に死ん 我が日は砂の如く多からん
Te dongah, “Ka bu ah ka pal mako,” ka ti tih laivin bangla khohnin ka puh.
19 わが根は水の邊に蔓り 露わが枝に終夜おかん
Ka yung loh tui taengla a muk tih buemtui loh ka cangvuei dongah rhaeh.
20 わが榮光はわが身に新なるべくわが弓はわが手に何時も強からんと
Ka thangpomnah ka taengah thai tih ka lii ka kut dongah tinghil.
21 人々われに聽き默して我が敎を俟ち
Kai taengah a hnatun uh tih a lamtawn uh dongah ka cilsuep ham kuemsuem uh.
22 わが言し後は彼等言を出さず 我説ところは彼等に甘露のごとく
Ka ol hnukah talh uh voel pawt tih kai olthui he amih soah tla.
23 かれらは我を望み待つこと雨のごとく 口を開きて仰ぐこと春の雨のごとくなりき
Kai ham tah khotlan bangla a lamtawn uh tih a ka loh tlankhol bangla a ang uh.
24 われ彼等にむかひて笑ふとも彼等は敢て眞實とおもはず我面の光を彼等は除くことをせざりき
Amih taengah ka luem dae n'tangnah uh pawt tih ka maelhmai vangnah dongah khaw yalh uh pawh.
25 われは彼等のために道を擇び その首として座を占め 軍中の王のごとくして居り また哀哭者を慰さむる人のごとくなりき
Amih kah longpuei te ka coelh tih boeilu la ka ngol. Caem lakli ah manghai bangla kho ka sak tih rhahdoe cangpoem akhaw a hloep.

< ヨブ 記 29 >