ヨブ 記 21
1 ヨブこたへて曰く
Då svara Job og sagde:
2 請ふ汝等わが言を謹んで聽き 之をもて汝らの慰藉に代よ
«Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
3 先われに容して言しめよ 我が言る後なんぢ嘲るも可し
Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
4 わが怨言は世の人の上につきて起れる者ならんや 我なんぞ氣をいらだつ可らざらんや
Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
5 なんぢら我を視て驚き手を口にあてよ
Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
6 われ思ひまはせば畏しくなりて身體しきりに戰慄く
Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
7 惡き人何とて生ながらへ 老かつ勢力強くなるや
Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
8 その子等はその周圍にありてその前に堅く立ち その子孫もその目の前に堅く立べし
Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
9 またその家は平安にして畏懼なく 神の杖その上に臨まじ
I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
10 その牡牛は種を與へて過らず その牝牛は子を產てそこなふ事なし
med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
11 彼等はその少き者等を外に出すこと群のごとし その子等は舞をどる
Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
12 彼等は鼓と琴とをもて歌ひ 笛の音に由て樂み
Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned. (Sheol h7585)
14 然はあれども彼等は神に言らく我らを離れ賜へ 我らは汝の道をしることを好まず
Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
15 全能者は何者なれば我らこれに事ふべき 我儕これに祈るとも何の益を得んやと
Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
16 視よ彼らの福祿は彼らの力に由にあらざるなり 惡人の希圖は我の與する所にあらず
«Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
17 惡人のその燈火を滅るる事幾度ありしか その滅亡のこれに臨む事 神の怒りて之に艱苦を蒙らせたまふ事幾度有しか
Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
18 かれら風の前の藁の如く 暴風に吹さらるる籾殼の如くなること幾度有しか
Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
19 神かれの愆を積たくはへてその子孫に報いたまふか 之を彼自己の身に報い知しむるに如ず
«Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
20 かれをして自らその滅亡を目に視させ かつ全能者の震怒を飮しめよ
Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
21 その月の數すでに盡るに於ては何ぞその後の家に關はる所あらん
Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
22 神は天にある者等をさへ審判たまふなれば誰か能これに知識を敎へんや
Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
23 或人は繁榮を極め全く平穩にかつ安康にして死に
Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
24 その器に乳充ち その骨の髓は潤ほへり
hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
25 また或人は心を苦しめて死し 終に福祉をあぢはふる事なし
den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
26 是等は倶に齊しく塵に臥して蛆におほはる
Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
27 我まことに汝らの思念を知り 汝らが我を攻撃んとするの計略を知る
Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
28 なんぢらは言ふ王侯の家は何に在る 惡人の住所は何にあると
De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
29 汝らは路往く人々に詢ざりしや 彼等の證據を曉らざるや
Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
30 すなはち滅亡の日に惡人遺され 烈しき怒の日に惡人たづさへ出さる
«Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
31 誰か能かれに打向ひて彼の行爲を指示さんや 誰か能彼の爲たる所を彼に報ゆることを爲ん
Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
32 彼は舁れて墓に到り 塚の上にて守護ることを爲す
Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
33 谷の土塊も彼には快し 一切の人その後に從ふ 其前に行る者も數へがたし
Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
34 旣に是の如くなるに汝等なんぞ徒に我を慰さめんとするや 汝らの答ふる所はただ虚僞のみ
Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
