ヨブ 記 20
1 ナアマ人ゾパルこたへて曰く
Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
2 これに因てわれ答をなすの思念を起し心しきりに之がために急る
Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;
3 我を辱しむる警語を我聞ざるを得ず 然しながらわが了知の性われをして答ふることを得せしむ
hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.
4 なんぢ知ずや古昔より地に人の置れしより以來
Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,
5 惡き人の勝誇は暫時にして邪曲なる者の歡樂は時の間のみ
at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?
6 その高天に逹しその首雲に及ぶとも
Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,
7 終には己の糞のごとくに永く亡絶べし 彼を見識る者は言ん彼は何處にありやと
så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?
8 彼は夢の如く過さりて復見るべからず 夜の幻のごとく追はらはれん
Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.
9 彼を見たる目かさねてかれを見ることあらず 彼の住たる處も再びかれを見ること無らん
Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.
10 その子等は貧しき者に寛待を求めん 彼もまたその取し貨財を手づから償さん
Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.
11 その骨に少壯氣勢充り 然れどもその氣勢もまた塵の中に彼とおなじく臥ん
Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.
12 かれ惡を口に甘しとして舌の底に藏め
Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,
13 愛みて捨ず 之を口の中に含みをる
sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,
14 然どその食物膓の中にて變り 腹の内にて蝮の毒とならん
så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.
15 かれ貨財を呑たれども復之を吐いださん 神これを彼の腹より推いだしたまふべし
Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.
16 かれは蝮の毒を吸ひ 虺の舌に殺されん
Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.
17 かれは蜂蜜と牛酪の湧て流るる河川を視ざらん
Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.
18 その勞苦て獲たる物は之を償して自ら食はず 又それを求めたる所有よりは快樂を得じ
Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.
19 是は彼貧しき者を虐遇げて之を棄たればなり 假令家を奪ひとるとも之を改め作ることを得ざらん
For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;
20 かれはその腹に飽ことを知ざるが故に自己の深く喜ぶ物をも保つこと能はじ
han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.
21 かれが遺して食はざる物とては一も無し 是によりてその福祉は永く保たじ
Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.
22 その繁榮の眞盛において彼は艱難に迫られ 乏しき者すべて手をこれが上に置ん
Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.
23 かれ腹を充さんとすれば神烈しき震怒をその上に下し その食する時にこれをその上に降したまふ
For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.
24 かれ鐡の器を避れば銅の弓これを射透す
Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.
25 是に於て之をその身より拔ば閃く鏃その膽より出きたりて畏懼これに臨む
Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.
26 各種の黑暗これが寳物ををほろぼすために蓄へらる 又人の吹おこせしに非る火かれを焚き その天幕に遺りをる者をも焚ん
Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.
27 天かれの罪を顯はし 地興りて彼を攻ん
Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.
28 その家の儲蓄は亡て神の震怒の日に流れ去ん
Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.
29 是すなはち惡き人が神より受る分 神のこれに定めたまへる數なり
Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.
