ヨブ 記 19
1 ヨブこたへて曰く
Аюп җававән мундақ деди: —
2 汝ら我心をなやまし 言語をもて我を打くだくこと何時までぞや
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 なんぢら已に十次も我を辱しめ我を惡く待ひてなほ愧るところ無し
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 假令われ眞に過ちたらんもその過は我の身に止れり
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 なんぢら眞に我に向ひて誇り我身に羞べき行爲ありと證するならば
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 神われを虐げその網羅をもて我を包みたまへりと知るべし
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 我虐げらるると叫べども答なく 呼はり求むれども審理なし
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 彼わが路の周圍に垣を結めぐらして逾る能はざらしめ 我が行く途に黑暗を蒙むらしめ
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 わが光榮を褫ぎ我冠冕を首より奪ひ
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 四方より我を毀ちて失しめ 我望を樹のごとくに根より拔き
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 我にむかひて震怒を燃し 我を敵の一人と見たまへり
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 その軍旅ひとしく進み途を高くして我に攻寄せ わが天幕の周圍に陣を張り
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 彼わが兄弟等をして遠くわれを離れしめたまへり 我を知る人々は全く我に疎くなりぬ
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 わが親戚は往來を休め わが朋友はわれを忘れ
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 わが家に寄寓る者およびわが婢等は我を見て外人のごとくす 我かれらの前にては異國人のごとし
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 われわが僕を喚どもこたへず 我口をもて彼に請はざるを得ざるなり
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 わが氣息はわが妻に厭はれ わが臭氣はわが同胎の子等に嫌はる
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 童子等さへも我を侮どり 我起あがれば即ち我を嘲ける
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 わが親しき友われを惡みわが愛したる人々ひるがへりてわが敵となれり
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 わが骨はわが皮と肉とに貼り 我は僅に齒の皮を全うして逃れしのみ
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 わが友よ汝等われを恤れめ 我を恤れめ 神の手われを撃り
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 汝らなにとて神のごとくして我を攻め わが肉に饜ことなきや
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 望むらくは我言の書留られんことを 望むらくは我言書に記されんことを
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 望むらくは鐡の筆と鉛とをもて之を永く磐石に鐫つけおかんことを
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 われ知る我を贖ふ者は活く 後の日に彼かならず地の上に立ん
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 わがこの皮この身の朽はてん後 われ肉を離れて神を見ん
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 我みづから彼を見たてまつらん 我目かれを見んに識らぬ者のごとくならじ 我が心これを望みて焦る
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 なんぢら若われら如何に彼を攻んかと言ひ また事の根われに在りと言ば
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 劍を懼れよ 忿怒は劍の罰をきたらす 斯なんぢら遂に審判のあるを知ん
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
