ヨブ 記 16
1 ヨブ答へて曰く
Respondens autem Iob, dixit:
2 斯る事は我おほく聞り 汝らはみな人を慰めんとして却つて人を煩はす者なり
Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
3 虚しき言語あに終極あらんや 汝なにに勵されて應答をなすや
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
4 我もまた汝らの如くに言ことを得 もし汝らの身わが身と處を換なば我は言語を練て汝らを攻め 汝らにむかひて首を搖ことを得
Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
5 また口をもて汝らを強くし 唇の慰藉をもて汝らの憂愁を解ことを得るなり
Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 たとひ我言を出すとも我憂愁は解ず 默するとても何ぞ我身の安くなること有んや
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
7 彼いま已に我を疲らしむ 汝わが宗族をことごとく荒せり
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 なんぢ我をして皺らしめたり 是われに向ひて見證をなすなり 又わが痩おとろへたる状貌わが面の前に現はれ立て我を攻む
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
9 かれ怒てわれを撕裂きかつ窘しめ 我にむかひて齒を噛鳴し我敵となり目を鋭して我を看る
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 彼ら我にむかひて口を張り 我を賤しめてわが頬を打ち 相集まりて我を攻む
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
11 神われを邪曲なる者に交し 惡き者の手に擲ちたまへり
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 我は安穩なる身なりしに彼いたく我を打惱まし 頸を執へて我をうちくだき遂に我を立て鵠となしたまひ
Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 その射手われを遶り圍めり やがて情もなく我腰を射透し わが膽を地に流れ出しめたまふ
Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 彼はわれを打敗りて破壞に破壞を加へ 勇士のごとく我に奔かかりたまふ
Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
15 われ麻布をわが肌に縫つけ我角を塵にて汚せり
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 我面は泣て頳くなり 我目縁には死の蔭あり
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 然れども我手には不義あること無く わが祈祷は清し
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 地よ我血を掩ふなかれ 我號呼は休む處を得ざれ
Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
19 視よ今にても我證となる者天にあり わが眞實を表明す者高き處にあり
Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 わが朋友は我を嘲けれども我目は神にむかひて涙を注ぐ
Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
21 願くは彼人のために神と論辨し 人の子のためにこれが朋友と論辨せんことを
Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
22 數年すぎさらば我は還らぬ旅路に往べし
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
