< ヨブ 記 14 >
“Mutum haihuwar mace kwanakinsa kaɗan ne, kuma cike da wahala.
2 その來ること花のごとくにして散り 其馳ること影のごとくにして止まらず
Yana tasowa kamar fure yana kuma shuɗewa; kamar inuwa, ba ya daɗewa.
3 なんぢ是のごとき者に汝の目を啓きたまふや 汝われを汝の前にひきて審判したまふや
Za ka zura ido a kan irin wannan ne? Za ka kawo shi gaba don ka yi masa shari’a?
4 誰か清き物を汚れたる物の中より出し得る者あらん 一人も無し
Wane ne zai iya kawo abin da yake da tsarki daga cikin abu marar tsarki? Babu!
5 その日旣に定まり その月の數なんぢに由り 汝これが區域を立て越ざらしめたまふなれば
An lissafta kwanakin mutum; ka riga ka ɗibar masa watanni, ka yi masa iyaka, ba zai iya wuce iyakar ba.
6 是に目を離して安息を得させ 之をして傭人のその日を樂しむがごとくならしめたまへ
Saboda haka ka kawar da kanka daga gare shi, ka rabu da shi har sai ya cika lokacinsa kamar mutumin da aka ɗauki hayarsa.
7 それ木には望あり 假令砍るるとも復芽を出してその枝絶ず
“Aƙalla itace yana da bege. In an sare shi, zai sāke tsira, zai tohu da kyau.
Ko da jijiyoyin itacen sun tsufa a cikin ƙasa kuma kututturensa ya mutu a cikin ƙasa.
9 水の潤霑にあへば即ち芽をふき枝を出して若樹に異ならず
Daga ya ji ƙanshin ruwa zai tohu yă yi tsiro kamar shuka.
Amma mutum yana mutuwa a bizne shi; daga ya ja numfashinsa na ƙarshe, shi ke nan.
Kamar yadda ruwa yake bushewa a teku ko a gaɓar rafi sai wurin yă bushe,
12 是のごとく人も寢臥てまた興ず 天の盡るまで目覺ず睡眠を醒さざるなり
haka mutum zai kwanta ba zai tashi ba; har sai duniya ta shuɗe mutane ba za su farka ba, ba za su tashi daga barcinsu ba.
13 願はくは汝われを陰府に藏し 汝の震怒の息むまで我を掩ひ 我ために期を定め而して我を念ひたまへ (Sheol )
“Da ma za ka ɓoye ni a cikin kabari ka ɓoye ni har sai fushinka ya wuce! In da za ka keɓe mini lokaci sa’an nan ka tuna da ni! (Sheol )
14 人もし死ばまた生んや 我はわが征戰の諸日の間望みをりて我が變更の來るを待ん
In mutum ya mutu, ko zai sāke rayuwa? In haka ne zan daure kwanakin da nake shan wahala har su wuce.
15 なんぢ我を呼たまはん 而して我こたへん 汝かならず汝の手の作を顧みたまはん
Za ka kira zan kuwa amsa maka; za ka yi marmarin abin da hannunka ya halitta.
16 今なんぢは我に歩履を數へたまふ 我罪を汝うかがひたまはざらんや
Ba shakka a lokacin ne za ka lura da matakaina amma ba za ka kula da zunubaina ba.
17 わが愆は凡て嚢の中に封じてあり汝わが罪を縫こめたまふ
Za a daure laifofina a cikin jaka; za ka rufe zunubaina.
18 それ山も倒れて終に崩れ巖石も移りてその處を離る
“Amma kamar yadda manyan duwatsu suke fāɗuwa su farfashe su kuma gusa daga wurarensu,
19 水は石を鑿ち 浪は地の塵を押流す 汝は人の望を斷たまふ
yadda ruwa yakan zaizaye duwatsu ruwa mai ƙarfi kuma yă kwashe turɓayar ƙasa, haka kake barin mutum ba bege.
20 なんぢは彼を永く攻なやまして去ゆかしめ 彼の面容の變らせて逐やりたまふ
Ka sha ƙarfinsa gaba ɗaya, sai ya ɓace, ka sauya yanayinsa ka kuma kore shi.
21 その子尊貴なるも彼は之を知ず 卑賤なるもまた之を曉らざるなり
Ko an martaba’ya’yansa maza, ba zai sani ba; Ko an wulaƙanta su, ba zai gani ba.
22 只己みづからその肉に痛苦を覺え己みづからその心に哀く而已
Zafin jikinsa kaɗai yake ji yana kuka wa kansa ne kaɗai.”