< ヘブル人への手紙 8 >
1 今いふ所の要點は斯くのごとき大 祭司の我らにある事なり。彼は天にては稜威の御座の右に坐し、
Tun thu kiseilona jeh pen tah chu: Eihon jaumtah Laltouna muna toupa, Van mun'a Thempu chungnung jabolna changa, chu ineiyuve.
2 聖所および眞の幕屋に事へたまふ。この幕屋は人の設くるものにあらず、主の設けたまふ所なり。
Chuche muna Aman Van mun'a aman houbuh sunga lhachana atohna mun chu, Pathen houna mun dihtah Pakaiyin asahdoh ahin, mihem khut'a kisadoh ahipoi.
3 おおよそ大 祭司の立てらるるは供物と犧牲とを献げん爲なり、この故に彼もまた献ぐべき物あるべきなり。
Chule thempu chungnung ho chun thilpeh ho le maichama katdohna aneijiu ahijeh chun, iThempu Chungnungu jong chun maicham thilto ding aneitei ding ahi.
4 然るに若し地に在さば、既に律法に循ひて供物を献ぐる祭司 等あるによりて祭司とはなり給はざるべし。
Ama chu leichunga hi uma hileh Ama thempu jong hinom ponte, ajeh iham itileh Danin angaichat maicham thilto chu bol dinga thempu tampi um uva ahinai.
5 彼らの事ふるは、天にある物の型と影となり。モーセが幕屋を建てんとする時に『愼め、山にて汝が示されたる式に效ひて凡ての物を造れ』との御告を受けしが如し。
Amaho chun vana Pathen hou atahbeh limso chu hiche thempu ho chun agongso umdan athou ahibouve. Ijeh ham itileh Mose chun Pathen houbuh asahgotpet chun, Pathen in hiche gihsalna hi ahinpei: “Molchunga agongso um dingdan kavetsah tobanga chu naboldohna dingin photchenna neiyin,” ati.
6 されどキリストは更に勝れる約束に基きて立てられし勝れる契約の中保となりたれば、更に勝る職を受け給へり。
Hinlah tun Yeshua, IThempu Chungnungu hi thempu natoh lui sanga gamchenga chungnungjo tohding nei ahitah jeh hin, thutep phajohoa Pathen to kitepna phajo eiho dinga palai hiya ahi.
7 かつ初の契約もし虧くる所なくば、第二の契約を求むる事なかりしならん。
Kitepna masa chu akisuhmona umlou hileh, kitepna anina akhelding gon ngaitalou ding ahitai.
8 然るに彼らを咎めて言ひ給ふ『主いひ給ふ「視よ、我イスラエルの家とユダの家とに、新しき契約を設くる日 來らん。
Hinlah Pathen in miho chu athemmo nau amu ahitah jeh in, hitihin aseiye: “Pakaiyin aseiye, Keiman Israel le Judah mite toh kitepna thah kasemna nikho hunglhung ding ahi.
9 この契約は我かれらの先祖の手を執りて、エジプトの地より導き出しし時に立てし所の如きにあらず、彼らは我が契約にとどまらず、我も彼らを顧みざりしなり」と主いひ給ふ。
Hiche kitepna hi apu-apateu keiman kakhut a amaho kapuiya, Egypt gam'a kona kahinpuidoh pet a tobang chu hilou ding ahi. Amaho chu keima to kitepna a tahsan um ahitapouvin, hijeh a chu kanung-ngat ahi” tin Pakaiyin aseiye.
10 「されば、かの日の後に我がイスラエルの家と立つる契約は是なり」と主いひ給ふ。「われ我が律法を彼らの念に置き、そのこころに之を記さん、また我かれらの神となり、彼らは我が民とならん。
“Hinlah Keiman hiche nikho chuleh kitepna thah Israel mitetoh kanei ding ahi,” tin Pakaiyin aseiye. “Keiman ka danthu alunggeluva kakoipeh ding, chule alungsunguva kajihlut peh ding ahi. Chule keima aPathenu kahi ding, chule Amaho kamite hiding ahiuve.”
11 彼らはまた各人その國人に、その兄弟に教へて、なんじ主を知れと言はざるべし。そは小より大に至るまで、皆われを知らん。
Chule amahon aheng akomuva ho hihen, akinaipiu sopiho kom hijongleh, “Nanghon PAKAI nahet'u angaiye” tia nahilu ngaitalou ding ahi. Ajeh chu aneopen a pat alenpen geiyin keima eihet chensau hiding ahitai.
12 我もその不義を憐み、この後また其の罪を思ひ出でざるべし』と。
“Chule keiman agitlounahou kangaidam ding, chule achonsetnau keiman kageldohkit tah louhel ding ahitai.”
13 既に『新し』と言ひ給へば、初のものを舊しとし給へるなり、舊びて衰ふるものは、消失せんとするなり。
Pathen in kitepna “thah” thudol aseiteng, hichun amasa chu donlouva akoi ahitai. Hichu tua aphat kichaiya chule hungmangloi ding ahi kitia ahitai.