伝道者の書 1
1 ダビデの子 ヱルサレムの王 傳道者の言
Ord av predikeren, sønn av David, konge i Jerusalem.
2 傳道者言く 空の空 空の空なる哉 都て空なり
Bare tomhet, sier predikeren, bare idelig tomhet! Alt er tomhet.
3 日の下に人の勞して爲ところの諸の動作はその身に何の益かあらん
Hvad vinning har mennesket av alt sitt strev, som han møier sig med under solen?
4 世は去り世は來る 地は永久に長存なり
Slekt går, og slekt kommer, men jorden står evindelig.
5 日は出で日は入り またその出し處に喘ぎゆくなり
Og solen går op, og solen går ned, og den haster tilbake til det sted hvor den går op.
6 風は南に行き又轉りて北にむかひ 旋轉に旋りて行き 風復その旋轉る處にかへる。
Vinden går mot syd og vender sig mot nord; den vender og vender sig om under sin gang og begynner så atter sitt kretsløp.
7 河はみな海に流れ入る 海は盈ること無し 河はその出きたれる處に復還りゆくなり
Alle bekker løper ut i havet, men havet blir ikke fullt; til det sted som bekkene går til, dit går de alltid igjen.
8 萬の物は勞苦す 人これを言つくすことあたはず 目は見に飽ことなく耳は聞に充ること無し
Alle ting strever utrettelig, ingen kan utsi det; øiet blir ikke mett av å se, og øret blir ikke fullt av å høre.
9 曩に有し者はまた後にあるべし 曩に成し事はまた後に成べし 日の下には新しき者あらざるなり
Det som har vært, er det som skal bli, og det som har hendt, er det som skal hende, og det er intet nytt under solen.
10 見よ是は新しき者なりと指て言べき物あるや 其は我等の前にありし世々に旣に久しくありたる者なり
Er det noget hvorom en vilde si: Se, dette er nytt - så har det vært til for lenge siden, i fremfarne tider som var før oss.
11 己前のものの事はこれを記憶ることなし 以後のものの事もまた後に出る者これをおぼゆることあらじ
Det er ingen som minnes dem som har levd før, og heller ikke vil de som siden skal komme, leve i minnet hos dem som kommer efter.
12 われ傳道者はヱルサレムにありてイスラエルの王たりき
Jeg, predikeren, var konge over Israel i Jerusalem,
13 我心を盡し智慧をもちひて天が下に行はるる諸の事を尋ねかつ考覈たり此苦しき事件は神が世の人にさづけて之に身を勞せしめたまふ者なり
og jeg vendte min hu til å ransake og utgranske med visdom alt det som hender under himmelen; det er en ond plage, som Gud har gitt menneskenes barn å plage sig med.
14 我日の下に作ところの諸の行爲を見たり 嗚呼皆空にして風を捕ふるがごとし
Jeg sa alle de gjerninger som gjøres under solen, og se, alt sammen var tomhet og jag efter vind.
15 曲れる者は直からしむるあたはず缺たる者は數をあはするあたはず
Det som er kroket, kan ikke bli rett, og det som mangler, kan ingen regne med.
16 我心の中に語りて言ふ 嗚呼我は大なる者となれり 我より先にヱルサレムにをりしすべての者よりも我は多くの智慧を得たり 我心は智慧と知識を多く得たり
Jeg talte med mig selv i mitt indre og sa: Se, jeg har vunnet mig større og rikere visdom enn alle som har rådet over Jerusalem før mig, og mitt hjerte har skuet megen visdom og kunnskap.
17 我心を盡して智慧を知んとし狂妄と愚癡を知んとしたりしが 是も亦風を捕ふるがごとくなるを暁れり
Og jeg vendte min hu til å kjenne visdommen og kjenne dårskap og uforstand, men jeg skjønte at også dette var jag efter vind.
18 夫智慧多ければ憤激多し 知識を増す者は憂患を増す
For hvor det er megen visdom, der er det megen gremmelse, og den som øker kunnskap, øker smerte.
