ダニエル書 12
1 その時汝の民の人々のために立ところの大なる君ミカエル起あがらん是艱難の時なり國ありてより以來その時にいたるまで斯る艱難ありし事なかるべしその時汝の民は救はれん即ち書にしるされたる者はみな救はれん
Pea ʻi he kuonga ko ia ʻe tuʻu hake ʻa Maikeli, ʻae ʻEiki lahi, ʻaia ʻoku tokoni ki he fānau ʻa hoʻo kakai: pea ʻe hoko ha kuonga ʻoe mamahi, ʻaia naʻe ʻikai ʻaupito hano tatau talu mo e ʻi ai ha puleʻanga, ʻo aʻu ki he puleʻanga ko ia: pea ʻe fakahaofi hoʻo kakai ʻi he kuonga ko ia, ʻaia kotoa pē ʻe ʻiloʻi kuo tohi ʻi he tohi.
2 また地の下に睡りをる者の中衆多の者目を醒さんその中永生を得る者ありまた恥辱を蒙りて限なく羞る者あるべし
Pea ʻē ʻā ʻae tokolahi ʻokinautolu ʻoku mohe ʻi he efu ʻo māmani, ko e niʻihi ki he moʻui taʻengata, mo e niʻihi ki he mā mo e manuki taʻengata.
3 穎悟者は空の光輝のごとくに耀かんまた衆多の人を義に導ける者は星のごとくなりて永遠にいたらん
Pea ko kinautolu ʻoku poto ʻe ngingila ʻo hangē ko e ulo ʻoe langi; pea ko kinautolu ʻoku fakatafokiʻi ʻae tokolahi ki he māʻoniʻoni, ʻo hangē ko e ngaahi fetuʻu, ʻo taʻengata pea taʻengata.
4 ダニエルよ終末の時まで此言を秘し此書を封じおけ衆多の者跋渉らん而して知識増べしと
Ka ko koe, ʻe Taniela, ke ke tāpuni ʻae ngaahi lea mo fakamaʻu ʻae tohi, ʻo aʻu ki he kuonga ʻoe ngataʻanga: ʻe feʻaluʻaki fano pe ʻae tokolahi, pea ʻe tupu ʻae poto.
5 茲に我ダニエル觀に別にまた二箇の者ありて一箇は河の此旁の岸にあり一箇は河の彼旁の岸にありけるが
Pea ko au Taniela ne u sio, pea vakai, naʻe tutuʻu mai ʻae toko ua kehe, ko e tokotaha ʻi he kauvai ʻe taha ʻoe vaitafe, pea mo e tokotaha ʻi he kauvai ʻe taha ʻoe vaitafe.
6 その一箇の者かの布の衣を衣て河の水の上に立る人にむかひて言り此奇跡は何の時にいたりて終るべきやと
Pea naʻe pehē ʻe he tokotaha ki he tangata naʻe kofuʻaki ʻae tupenu lelei, ʻaia naʻe ʻi he fukahi vai ʻoe vaitafe, “ʻE fēfē hono fuoloa pea hoko ʻae ngataʻanga ʻoe ngaahi meʻa fakaofo ni?”
7 我聞にかの布の衣を衣て河の水の上に立る人天にむかひてその右の手と左の手を擧げ永久に生る者を指て誓ひて言りその間は一時と二時と半時なり聖民の手の碎くること終らん時に是等の事みな終るべしと
Pea ne u fanongo ki he tangata naʻe kofuʻaki ʻae tupenu lelei, ʻaia naʻe ʻi he fukahi vai ʻoe vaitafe, ʻi heʻene hiki hake hono nima toʻomataʻu, mo hono toʻohema ki he langi, pea ne fuakava ʻiate ia ʻoku moʻui ʻo taʻengata, “ʻE fai ia ʻi ha kuonga mo e ngaahi kuonga, mo e vaeuamālieʻanga; pea ʻi heʻene lavaʻi ke movete ʻae mālohi ʻoe kakai māʻoniʻoni, ʻe toki fakaʻosi ʻae ngaahi meʻa ni kotoa pē.”
8 我聞たれども暁ることを得ざりき我また言りわが主よ是等の事の終は何ぞやと
Pea ne u fanongo, ka naʻe ʻikai te u ʻilo: pea ne u pehē, “ʻE hoku ʻEiki, ko e hā hono ngataʻanga ʻoe ngaahi meʻa ni?”
9 彼いひけるはダニエルよ往け此言は終極の時まで秘しかつ封じ置るべし
Pea naʻa ne pehē mai, “Ke ke ʻalu koe Taniela: he kuo tāpuni mo fakamaʻu ʻae ngaahi lea, ʻo aʻu ki he kuonga ʻoe ngataʻanga.
10 衆多の者淨められ潔よくせられ試みられん然ど惡き者は惡き事を行はん惡き者は一人も暁ること無るべし然ど頴悟者は暁るべし
ʻE ʻi ai ʻae tokolahi ʻe fakamaʻa, mo fakahinehina, mo ʻahiʻahiʻi; ka e fai hala ʻae kau angahala: pea ʻe ʻikai ha niʻihi ʻi he kau angahala ʻe ʻilo; ka e ʻilo ʻe he kau poto.
11 常供の者を除き殘暴可惡者を立ん時よりして一千二百九十日あらん
Pea mei he kuonga ko ia, ʻe ʻave ai ʻae feilaulau ʻaho, mo e fokotuʻu ʻae fakalielia, ʻaia ʻoku fakaʻulia, ʻe ai ʻae ngaahi ʻaho ʻe taha afe ma uangeau mo e hivangofulu.
12 待をりて一千三百三十五日に至る者は幸福なり
ʻOku monūʻia ia ʻoku tatali, pea hoko ki he ngaahi ʻaho ʻe taha afe ma tolungeau, mā tolungofulu ma nima.
13 汝終りに進み行け汝は安息に入り日の終りに至り起て汝の分を享ん
Ka ke ʻalu pe koe ʻi ho hala kaeʻoua ke hoko ʻae ngataʻanga: he te ke mālōlō pea te ke tuʻu ʻi ho lakanga ʻi he ngataʻanga ʻoe ngaahi ʻaho.”
