コリント人への手紙第二 6
1 我らは神とともに働く者なれば、神の恩惠を汝らが徒らに受けざらんことを更に勸む。
Men som medarbeidere formaner vi eder også at I ikke forgjeves må ta imot Guds nåde.
2 （神いひ給ふ『われ惠の時に汝に聽き、救の日に汝を助けたり』と。視よ、今は惠のとき、視よ、今は救の日なり）
Han sier jo: På den tid som behaget mig, bønnhørte jeg dig, og på frelsens dag kom jeg dig til hjelp. Se, nu er en velbehagelig tid, se, nu er frelsens dag!
3 我等この職の謗られぬ爲に何事にも人を躓かせず。
Og vi gir ikke i noget stykke noget anstøt, forat ikke tjenesten skal bli lastet,
4 反つて凡ての事において神の役者のごとく己をあらはす、即ち患難にも、窮乏にも、苦難にも、
men viser oss i alt som Guds tjenere: ved stort tålmod i trengsler, i nød, i angst,
5 打たるるにも、獄に入るにも、騷擾にも、勞動にも、眠らぬにも、斷食にも、大なる忍耐を用ひ、
under slag, i fengsler, i oprør, i strengt arbeid, i nattevåk, i faste;
6 また廉潔と知識と寛容と仁慈と聖 靈と虚僞なき愛と、
ved renhet, ved skjønnsomhet, ved langmodighet, ved godhet, ved den Hellige Ånd, ved uskrømtet kjærlighet,
7 眞の言と神の能力と左右に持ちたる義の武器とにより、
ved sannhets ord, ved Guds kraft, ved rettferds våben på høire og venstre side;
8 また光榮と恥辱と惡名と美名とによりて表す。我らは人を惑す者の如くなれども眞、
i ære og vanære, med ondt rykte og godt rykte, som forførere og dog sanndrue,
9 人に知られぬ者の如くなれども人に知られ、死なんとする者の如くなれども、視よ、生ける者、懲さるる者の如くなれども殺されず、
som ukjente og dog velkjente; som de som dør, og se, vi lever, som de som refses og dog ikke ihjelslåes,
10 憂ふる者の如くなれども常に喜び、貧しき者の如くなれども多くの人を富ませ、何も有たぬ者の如くなれども凡ての物を有てり。
som bedrøvede, men alltid glade, som fattige, som dog gjør mange rike, som de som intet har og dog eier alt.
11 コリント人よ、我らの口は汝らに向ひて開け、我らの心は廣くなれり。
Vår munn er oplatt mot eder, I korintiere, vårt hjerte har utvidet sig.
12 汝らの狹くせらるるは我らに因るにあらず、反つて己が心に因るなり。
I har ikke trangt rum hos oss, men det er trangt i eders hjerte.
13 汝らも心を廣くして我に報をせよ。（我わが子に對する如く言ふなり）
Men like for like - jeg taler som til barn - utvid også I eders hjerter!
14 不 信者と軛を同じうすな、釣合はぬなり、義と不義と何の干與かあらん、光と暗と何の交際かあらん。
Dra ikke i fremmed åk med vantro! for hvad samlag har rettferd med urett, eller hvad samfund har lys med mørke?
15 キリストとベリアルと何の調和かあらん、信者と不 信者と何の關係かあらん。
Og hvad samklang er det mellem Kristus og Belial, eller hvad lodd og del har en troende med en vantro?
16 神の宮と偶像と何の一致かあらん、我らは活ける神の宮なり、即ち神の言ひ給ひしが如し。曰く『われ彼らの中に住み、また歩まん。我かれらの神となり、彼 等わが民とならん』と。
Og hvad enighet er det mellem Guds tempel og avguder? Vi er jo den levende Guds tempel, som Gud har sagt: Jeg vil bo iblandt dem og ferdes iblandt dem, og jeg vil være deres Gud, og de skal være mitt folk.
17 この故に『主いひ給ふ、「汝 等かれらの中より出で、之を離れ、穢れたる者に觸るなかれ」と。「さらば我なんぢらを受け、
Derfor, gå ut fra dem og skill eder fra dem, sier Herren, og rør ikke ved urent, så skal jeg ta imot eder,
18 われ汝らの父となり、汝 等わが息子むすめとならん」と、全能の主いひ給ふ』とあるなり。
og jeg vil være eder en far, og I skal være mig sønner og døtre, sier Herren, den Allmektige.
