Umarkus 4
1 Mari aje ino bezizi anome tize ta Asere ani winme, ma ribee Ujerusalem ma chukuno anabu uwara nikyerainge maniwii.
So tok han til å læra folket att ved sjøen; og det samla det seg ei uhorveleg mengd ikring honom, so han laut ganga ut i ein båt; den sat han i utpå vatnet, og heile folkehopen stod innpå land nedmed sjøen.
2 Mare aje tibe yau, maze inu buu maguwe itilem tilem maguwe ana.
Då lærde han deim mangt og mykje i likningar, og med han soleis lærde deim, sagde han:
3 Kunna nii u na tibira masuri atibira?
Høyr her! Det var ein såmann som gjekk ut og vilde så.
4 Samabira ire esana iresa una ignyin eyitingi.
Då bar det seg so til med han sådde, at noko av kornet fall frammed vegen, og fuglarne kom og åt det upp.
5 Ire isaname yarizo adezi upanbara inka uwui wa tusa idusa iwa.
Noko fall på steingrunn; der hadde det ikkje mykje jord, og det rann snøgt upp, av di der var so grunt;
6 Sa uwi watusa idusa awa.
men då soli steig, skein det av, for det hadde ikkje rot.
7 Ire ya rizi, ire kana ikame ahiri inpime daki yawuna uhoba.
Noko fall millom klunger, og klungeren voks upp og kjøvde det, og det gav ikkje grøda.
8 Ire ya rizi adizi ariri inya biho akuro atataru ire akuro ta tasi ire aino aino.
Noko fall i god jord; det rann upp og voks og gav grøda og bar upp til tretti og seksti og hundrad foll.
9 Anu ati anatitui tu kunna me na wa kunna wa wuzi katuma neinni imumume sawa kunna.
Høyr etter, kvar som høyra kann! sagde han då.
10 Uganiya sa Yesu ma ciki nana a hana kadura ka meme anu kirau in kare ukasume wa iki me nyanini imumu ibiyau bi sa mazi ni bo iru.
Då han vart åleine, kom dei tolv og dei andre som var med honom, og spurde honom um likningarne.
11 Shime ma hiri shi iboke shi imumbesa ira Asesere i sa wa zome nan shi ba sa dai ma buka.
Han svara: «De fær vita løyndomen i Gudsriket, men til dei andre, som er utanfor, kjem allting i likningar,
12 Wa di hiri a wada ira ini? wadi kunna e wa wadi caki imumbesa wa kunna
so dei skal sjå, men ikkje skilja, og høyra, men ikkje skyna; elles kunde dei venda um og få tilgjeving.
13 Ma gwawe indaki ya kunna imumbesa mabuka shi ba ide wa aneni iri Asere.
Men skynar de’kje denne likningi, sagde han, korleis kann de då greida alle dei andre likningarne?
14 Unu cobo isana igenneme tize ta Asere tini barki ini mumbesa abeziwe inime.
Såmannen, det er den som sår Guds ord.
15 Aye wazi kasi i sana ya rinzo una barki wakunna tize ta Asere dibe wazowe ina bangu iveteme niba.
Dei frammed vegen, det er dei som Guds ord vert sått i, men med same dei hev høyrt det, kjem Satan, og tek burt ordet som var sått i deim.
16 Anabu wazi kaniya isanasa ya rizo upambara inka uwui wa tusa inki we vati.
Sameleis dei som var sådde på steingrunn; det er dei som straks dei fær høyra Guds ord, tek imot det med gleda;
17 Wazi kasi andebesa wa kaba tize ta Asere wenno iri mumu ya hira ibiyau wa zome inna bangu zetiminiba.
men dei hev ikkje rot i seg, og held ikkje ut langt bilet; kjem dei so i naud eller fåre for ordet skuld, leidest dei straks og fell ifrå.
18 Isanasa ya rizi ikanu ineini anabu sa wakunna tize ta Asereme.
Andre var sådde millom klunger; det er dei som hev høyrt Guds ord,
19 Adezusa a cere anu ine eni ya unni geme na nu una urunta wa kati anabu ukunna u tize ta Asereme. (aiōn g165)
men suterne for det timelege og den svikfulle rikdomen og fysna etter alle andre ting, trengjer seg inn og kjøver ordet, so det vert grødelaust. (aiōn g165)
20 Kasi andebesa wa kabi tize ta Asere we wani kasi isana sa yarizo adizariri wa niza iburi irir ire kuro ataru ire aguro utasi ire mi ino.
Men dei som var sådde i god jord, det er dei som høyrer Guds ord og tek imot det, og gjev grøda i tretti og seksti og hundrad foll.»
21 Yesu ma bukiwe innu guna adatawu ura upitila a inpi ine gira nani aka a inpi ini so ene a masama e.
Sidan sagde han til deim: «Når dei kjem inn med eit ljos, set dei det då under skjeppa eller sengi? set dei det’kje i staken?
22 Indaki ire imumu irani sa izi mubunzi sa daki inki tasi ini ba anu haze ushi tire tize.
For ingen ting er dult utan det vert openberra, og ingen ting vart løynt utan det laut fram i ljoset.
23 Vati anatitui tu unna na makuna da besa daki ma kunna ba ade ame.
Høyr etter, kvar som høyra kann!»
24 Mkuri mabukawe inoguna imu dusa wa guta me une uni, uni adegutuwen harma atinkuweni.
So sagde han til deim: «Sjå dykk fyre kva de høyrer på! Det målet de mæler med, skal dei mæla åt dykk med, og endå skal de få noko attpå.
25 Desa mazini adi kinkimeni da sa ma zo mani ade kabi a cheki enime.
For den som hev, han skal få, men den som ikkje hev, skal missa endå det som han hev.»
26 Yesu ma reje ini gusa tize ta Asere tize kaniya unu wuza otibira uru umeme.
Sidan sagde han: «Med Guds rike er det so som når ein mann hev sått kornet i jordi:
27 Amori ahiri unu ugenome mada urusame indabesa aru uru uzi ba har asani usanna ahira.
Han søv og ris upp, natt etter natt og dag etter dag, og frøet renn upp og veks - han veit ikkje korleis det gjeng til;
28 Adizi ata anya bisana biriri gusi iriri ma e inyanice iriri sa adi irin nini me merun.
av seg sjølv ber jordi si grøda, fyrst strå, so aks, so fulle korn i kvart aks.
29 Uganiya sa ya hina maka ma imumu uwesi maka barki ya hina.
Men so snart som åkeren er skjær, tek han fram sigden; for hausten er komen.»
30 Yesu ma buki madi bezuwe anabu aneni barki watinka nani ma bezuwe uya anu rusa sa wada rusa ba.
So sagde han: «Kva skal me likna Guds rike i hop med? kva bilæte skal me teikna det med?
31 Wazi kasi isana icicinci sa una tibira ma ha maka bira uru uwu iriri.
Det er liksom senapskornet; når det vert lagt i jordi, er det mindre enn alle frøkorn i verdi.
32 Akabiri ini iki isuri hari iwu ure memerun ulambume.
Men etter det er sått, renn det upp og vert større enn alle hagevokstrar og fær store greiner, so fuglarne i lufti kann byggja reir i skuggen av det.»
33 Yesu ma reje inu bo uwe tasi timumu gbardan sa ma bezuzu we tene barki kati wa perkeme ba.
I mange sovore likningar tala han Guds ord til deim, etter som dei var god til å skyna det.
34 Madaki beziziwe inka mazi nan na hana akatuma ka meme wa daki wa cukuno wa zi vati ani gino makama ma bukuwe vati imumbesa ize.
Forutan likningar tala han ikkje til folket; men når han var åleine med læresveinarne sine, lagde han det ut alt saman for deim.
35 Uru uwui ma gu ahana akatuma kameme tarini ti kafani uhuru utekume.
Då det leid til kvelds same dagen, sagde han til deim: «Lat oss fara yver til hi sida!»
36 Wa dusa wa hiri wa dibe ugirgime wadusa uhana uhuru ugino nan mare ma jirgi.
So skildest dei med folket og tok honom med i båten, som han var. Og andre båtar fylgde og med.
37 Ukpebu udandang wa uhiri udari ukeme u e mei u winca u jirgi me ama rari wa gwame buka tize ma dusa ma buki tize na nu kpebu me utonno.
Då vart det so hardt eit ver, at bårorne slo inn i båten, og han var nær på å fyllast.
38 Yesu mararume imumu ime unu nyetike ihori u urdu uceki duru tiwui.
Men Jesus låg og sov på høgjendet i bakskuten. Dei vekte honom og sagde: «Meister, er du like sæl um me gjeng under?»
39 Sama zuma ma barka ukpebu me magu a une tunno ukpebu udusa utonno rik.
So stod han upp og truga vinden og sagde til sjøen: «Teg, og ver still!» Då logna vinden, og det vart blikende stilt.
40 Ma gwewe nyanini yawuna izindiyau inda ki ya kaba tize ta Asere ba?
Og han sagde til deim: «Kvi er de rædde? Hev de endå ingi tru?»
41 Ahana akatuma ta meme aveni ma bari uguna ma karti me ma nyanga ma gene.
Men dei var fulle av otte og sagde seg imillom: «Kva er då dette for ein, som både vinden og sjøen lyder?»
