Rut 2
1 Or Naomi aveva un parente di suo marito, uomo potente e ricco, della famiglia di Elimelec, che si chiamava Boaz.
Кай о ром ла Наомияко сас родо, савэс акхарэнас о Боазо. Вов сас мануш ашундо, андай кодыя жэ порода, сар и о Элимелехо.
2 Ruth, la Moabita, disse a Naomi: “Lasciami andare nei campi a spigolare dietro a colui agli occhi del quale avrò trovato grazia”. Ed ella le rispose: “Va’ figliuola mia”.
Э Руфь моавитянка пхэндя ла Наомияти: — Мэк ман, мэ жава андэ маля тэ подтидав э колосуря пала колэс манушэс, андэ кастерэ якха аракхава тынгимос. Э Наоми пхэндя: — Жа, мэрни щей.
3 Ruth andò dunque e si mise a spigolare in un campo dietro ai mietitori; e per caso le avvenne di trovarsi nella parte di terra appartenente a Boaz, ch’era della famiglia di Elimelec.
Э Руфь жыля и ля тэ подтидэл палай жнецуря э колосуря, савэ пэрэнас пэ мал. Тердяпэ кадя, кай кадыя мал сас лэ Боазости, саво сас анда порода лэ Элимелехости.
4 Ed ecco che Boaz giunse da Bethlehem, e disse ai mietitori: “L’Eterno sia con voi!” E quelli gli risposero: “L’Eterno ti benedica!”
Андэ кодыва жэ дес екхжэно о Боазо авиля инчя анда Вифлеемо. — Тэ авэл о РАЙ тумэнца! — пхэндя вов лэ жнецонэнди. — Бахтало ту сан лэ РАЕСТАР! — пхэндэ вонэ лэсти.
5 Poi Boaz disse al suo servo incaricato di sorvegliare i mietitori: “Di chi è questa fanciulla?”
О Боазо пушля кай о бутярно, саво сас барэдэр пэ жнецуря: — Кастери када щей, кадыя тэрни жувли?
6 Il servo incaricato di sorvegliare i mietitori rispose: “E’ una fanciulla Moabita; quella ch’è tornata con Naomi dalle campagne di Moab.
О бутярно, саво сас барэдэр пэ жнецуря, пхэндя: — Када моавитянка, сави авиля ла Наомияса андай Моавицко пхув.
7 Ella ci ha detto: Vi prego, lasciatemi spigolare e raccogliere le spighe tra le mannelle, dietro ai mietitori. E da stamattina ch’è venuta, è rimasta in piè fino ad ora; e s’è ritirata un momento solo per riposarsi”.
Вой пхэндя: «Мэк ман, мэ лава тэ подтидав палай жнецуря э колосуря машкарай снопуря». Вой авиля тэсара и ашыляпэ катэ жы кала времятэ; кати найбут отчиеля андэ вушал.
8 Allora Boaz disse a Ruth: “Ascolta, figliuola mia; non andare a spigolare in altro campo; e non t’allontanare di qui, ma rimani con le mie serve;
Тунче о Боазо пхэндя ла Руфяти: — Щей мэрни, ашун ман. На жа тэ подтидэс э колосуря пэ авэр мал, на жатар катар, ай ашпэ мэрнэ бутярняса.
9 guarda qual è il campo che si miete, e va’ dietro a loro. Ho ordinato ai miei servi che non ti tocchino; e quando avrai sete andrai ai vasi a bere l’acqua che i servi avranno attinta”.
Дикх, кай терэн бути э жнецуря, и жа палай бутярнэ. Мэ припхэндэм мэрнэ манушэнди, тэ на цыпин пэр тутэ. Сар закамэса тэ пэс, поджа и пи андай кхорэ, савэ пхэрдэ мэрнэ бутярнэ.
10 Allora Ruth si gettò giù, prostrandosi con la faccia a terra, e gli disse: “Come mai ho io trovato grazia agli occhi tuoi che tu faccia caso di me che sono una straniera?”
Вой пэля тэлэ, тэлиля лэсти жы ла пхуятэ и пхэндя: — Пала со мэ аракхлем тынгимос андэ терэ якха, состар ту терэс кацаво лашымос манди, мэ жэ авря пхуятар?
11 Boaz le rispose: “M’è stato riferito tutto quello che hai fatto per la tua suocera dopo la morte di tuo marito, e come hai abbandonato tuo padre, tua madre e il tuo paese natìo, per venire a un popolo che prima non conoscevi.
О Боазо пхэндя лати: — Манди роспхэндэ пала ся, со ту тердян важ тери сасуи, кала муля теро ром: сар ту ашадян ла да и лэ дадэс, ашадян о тхан, кай аракхадилян, и авилян каринг э мануша, савэн ту на ганэсас данглал.
12 L’Eterno ti rimuneri di quel che hai fatto, e la tua ricompensa sia piena da parte dell’Eterno, dell’Iddio d’Israele, sotto le ali del quale sei venuta a rifugiarti!”
Мэк о РАЙ дэл тути бах пала кода, со ту стердян, и мэк пхэрдо дэл тути о РАЙ, О Дэл лэ Израилеско, каринг Саво ту авилян тэ гарадёс тала Лэсти пхака.
13 Ella gli disse: “Possa io trovar grazia agli occhi tuoi, o mio signore! Poiché tu m’hai consolata, e hai parlato al cuore della tua serva, quantunque io non sia neppure come una delle tue serve”.
Вой пхэндя: — Тэ авав мэ и майанглэ тэ аракхав тынгимос англа терэ якха, мэрно рай. Ту улян ман, теря копэльница, пхэндян манди лашэ алава, хоть мэ жэ и най терэ копэльницэндар.
14 Poi, al momento del pasto, Boaz le disse: “Vieni qua, mangia del pane, e intingi il tuo boccone nell’aceto”. Ed ella si pose a sedere accanto ai mietitori. Boaz le porse del grano arrostito, ed ella ne mangiò, si satollò, e ne mise a parte gli avanzi
Кала авиля э время тэ хан, о Боазо пхэндя ла Руфяти: — Поджа кардэ, бол о котор марно теро андо шукло чехыри и ха. Кала вой бэшля пашай э жнецуря, вов дя лати прыжымэ ворзо. Вой халя, чялиля, и латэ инке ашыляпэ.
15 Poi si levò per tornare a spigolare, e Boaz diede quest’ordine ai suoi servi: “Lasciatela spigolare anche fra le mannelle, e non le fate affronto!
Тунче э Руфь жыля тэ подтидэл э колосуря, ай о Боазо припхэндя пэстерэ манушэнди: — Мэк вой тидэл и машкарай снопуря, на цыпин пэр латэ.
16 E cavate anche, per lei, delle spighe dai manipoli; e lasciatele lì perch’essa le raccatti, e non la sgridate!”
Ай инке отшон важ латэ э колосуря андай снопуря тай ашавэн лати, мэк подтидэл, ай тумэ на дошалярэн ла.
17 Così ella spigolò nel campo fino alla sera; batté quello che avea raccolto, e n’ebbe circa un efa d’orzo.
Жы каринг о вэчеро э Руфь подтидэлас э колосуря пэ мал. Кала жэ вой обмардя э колосуря, стидяпэ каринг йипаш гоно о ячмэно.
18 Se lo caricò addosso, entrò in città, e la sua suocera vide ciò ch’essa avea spigolato; e Ruth trasse fuori quello che le era rimasto del cibo dopo essersi saziata, e glielo diede.
Вой ля лэс, андя андо форо, и лати сасуи додикхля, сар бут вой стидя. Тунче вой дорэсля кода, со ашыляпэ латэ лэ хамастар, и отдя ла Наомияти.
19 La suocera le chiese: “Dove hai spigolato oggi? Dove hai lavorato? Benedetto colui che t’ha fatto così buona accoglienza!” E Ruth disse alla suocera presso di chi avea lavorato, e aggiunse: “L’uomo presso il quale ho lavorato oggi, si chiama Boaz”.
Э сасуи пушля латар: — Кай жэ ту тидэсас? Кай ту тердян бути адес? Тэ авэл бахтало кодыва мануш, саво шутя тут сама. Э Руфь роспхэндя ла сасуяти, кастэ пэ мал вой тердя бути. — Лэ манушэс, пэ мал кастэ мэ адес тердэм бути, акхарэн Боазо, — пхэндя вой.
20 E Naomi disse alla sua nuora: “Sia egli benedetto dall’Eterno, poiché non ha rinunziato a mostrare ai vivi la bontà ch’ebbe verso i morti!” E aggiunse: “Quest’uomo e nostro parente stretto; è di quelli che hanno su noi il diritto di riscatto”.
— Мэк РАЙ дэла лэсти бахт! — пхэндя э Наоми пэстя боряти. — Вов на ашадя би тынгимаско ни лэ жундэн, ни лэ мулэн! Ай тунче инке пхэндя: — Кадыва мануш — амаро пашэ родо, во екх амарэ фиримарэндар.
21 E Ruth, la Moabita: “M’ha anche detto: Rimani coi miei servi, finché abbian finita tutta la mia mèsse”.
Э Руфь моавитянка пхэндя: — Вов жэ пхэндя манди: «Ашпэ екхтанэ мэрнэ бутярнэнца, жы кай вонэ на злэна ся мэрно ворзо».
22 E Naomi disse a Ruth sua nuora: “E’ bene, figliuola mia, che tu vada con le sue serve e non ti si trovi in un altro campo”.
Э Наоми пхэндя ла Руфяти, пэстеря боряти: — Мэрни щей, драго, сар кай ту авэса лэстерэ бутярнянца. Тунче нико на цыпия пэр тутэ пэ авэр мал.
23 Ella rimase dunque con le serve di Boaz, a spigolare, sino alla fine della mèsse degli orzi e del frumento. E stava di casa con la sua suocera.
Э Руфь ритярдёлас екхэтанэ лэ Боазостерэ бутярнянца и подтидэлас э колосуря, жы кола времятэ, кала ся постидэ о ячмэно тай э див. Ай жувэлас вой тунче ла сасуяса.
