Salmi 78
1 Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!
Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.
2 Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.
Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.
3 Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,
Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,
4 non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.
nuk do t’ua fshehim bijve të tyre, por do t’i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.
5 Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,
Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t’ua bëjnë të njohura bijve të tyre,
6 perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,
me qëllim që brezi i ardhshëm t’i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t’ua tregojnë bijve të tyre,
7 ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;
dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;
8 e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.
dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.
9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.
Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,
10 Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;
nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,
11 e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.
harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.
12 Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.
Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.
13 Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.
Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.
14 Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.
Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.
15 Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.
I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.
16 Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.
Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.
17 Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;
Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,
18 e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.
dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.
19 E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?
Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: “A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?
20 Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?
Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t’i japë bukë dhe mish popullit të tij?
21 Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,
Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,
22 perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;
sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.
23 eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,
Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,
24 e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.
dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.
25 L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.
Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.
26 Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;
Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,
27 fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;
bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.
28 e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.
Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.
29 Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.
Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.
30 Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,
Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,
31 quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.
kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.
32 Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.
Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.
33 Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.
Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.
34 Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;
Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
35 e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.
Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
36 Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.
Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
37 Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.
Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
38 Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.
Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
39 Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.
duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
40 Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!
Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
41 E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.
Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
42 Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,
Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
43 quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;
kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
44 mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;
i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
45 mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;
Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t’i hanin dhe bretkosa që t’i shkatërronin.
46 dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;
Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.
47 distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;
I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.
48 abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.
Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.
49 Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.
Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.
50 Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.
I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.
51 Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;
I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.
52 ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.
Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.
53 Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.
I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.
54 Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.
Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.
55 Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.
I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.
56 E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.
Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.
57 Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;
U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;
58 lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.
provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.
59 Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,
Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.
60 onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;
Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;
61 e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.
dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.
62 Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.
Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.
63 Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.
Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.
64 I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.
Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.
65 Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.
Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.
66 E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.
I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.
67 Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;
Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,
68 ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.
por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.
69 Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.
Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.
70 Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;
Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,
71 lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.
dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.
72 Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.
Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.
