Salmi 73
1 Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.
Да, бун есте Думнезеу ку Исраел, ку чей ку инима куратэ!
2 Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.
Тотушь ера сэ ми се ындоае пичорул ши ерау сэ-мь алунече паший!
3 Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.
Кэч мэ уйтам ку жинд ла чей несокотиць кынд ведям феричиря челор рэй.
4 Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.
Ынтр-адевэр, нимик ну-й тулбурэ пынэ ла моарте ши трупул ле есте ынкэркат де грэсиме.
5 Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.
Н-ау парте де суферинцеле оменешть ши ну сунт ловиць ка чейлалць оамень.
6 Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.
Де ачея мындрия ле служеште ка салбэ ши асуприря есте хайна каре-й ынвелеште.
7 Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.
Ли се булбукэ окий де грэсиме ши ау май мулт декыт ле-ар дори инима.
8 Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.
Рыд ши ворбеск ку рэутате де асуприре: ворбеск де сус,
9 Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.
ышь ыналцэ гура пынэ ла черурь ши лимба ле кутреерэ пэмынтул.
10 Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,
Де ачея аляргэ лумя ла ей, ынгите апэ дин плин
11 e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?
ши зиче: „Че ар путя сэ штие Думнезеу ши че ар путя сэ куноаскэ Чел Пряыналт?”
12 Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.
Аша сунт чей рэй: тотдяуна феричиць ши ышь мэреск богэцииле.
13 Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!
Деӂяба дар мь-ам курэцит еу инима ши мь-ам спэлат мыниле ын невиновэцие,
14 Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.
кэч ын фиекаре зи сунт ловит ши ын тоате диминециле сунт педепсит.
15 Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.
Дакэ аш зиче: „Вряу сэ ворбеск ка ей”, ятэ кэ н-аш фи крединчос нямулуй копиилор Тэй.
16 Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,
М-ам гындит ла ачесте лукрурь ка сэ ле причеп, дар задарникэ мь-а фост труда,
17 finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.
пынэ че ам интрат ын Сфынтул Локаш ал луй Думнезеу ши ам луат сяма ла соарта де ла урмэ а челор рэй.
18 Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.
Да, Ту-й пуй ын локурь алунекоасе ши-й арунчь ын прэпэд.
19 Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!
Кум сунт нимичиць ынтр-о клипэ! Сунт пердуць, прэпэдиць принтр-ун сфыршит нэпрасник.
20 Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.
Ка ун вис ла дештептаре, аша ле лепезь кипул, Доамне, ла дештептаря Та!
21 Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,
Кынд ми се амэра инима ши мэ симцям стрэпунс ын мэрунтае,
22 ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.
ерам прост ши фэрэ жудекатэ, ерам ка ун добиток ынаинтя Та.
23 Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;
Ынсэ еу сунт тотдяуна ку Тине, Ту м-ай апукат де мына дряптэ;
24 tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.
мэ вей кэлэузи ку сфатул Тэу, апой мэ вей прими ын славэ.
25 Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.
Пе чине алтул ам еу ын чер афарэ де Тине? Ши пе пэмынт ну-мь гэсеск плэчеря ын нимень декыт ын Тине.
26 La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.
Карня ши инима пот сэ ми се прэпэдяскэ, фииндкэ Думнезеу ва фи пуруря стынка инимий меле ши партя мя де моштенире.
27 Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.
Кэч ятэ кэ чей че се депэртязэ де Тине пер; Ту нимичешть пе тоць чей че-Ць сунт некрединчошь.
28 Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.
Кыт пентру мине, феричиря мя есте сэ мэ апропий де Думнезеу: пе Домнул Думнезеу Ыл фак локул меу де адэпост, ка сэ повестеск тоате лукрэриле Тале.
