Salmi 73

1 Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.

Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

2 Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.

Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

3 Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.

Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

4 Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.

Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

5 Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.

Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

6 Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.

Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

7 Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.

Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

8 Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.

Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

9 Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.

E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

10 Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,

Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

11 e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?

dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

12 Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.

Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

13 Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!

Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

14 Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.

Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

15 Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.

Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

16 Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,

Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

17 finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.

Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

18 Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.

Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

19 Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!

Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

20 Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.

Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

21 Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,

Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

22 ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.

unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

23 Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;

Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

24 tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.

Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

25 Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.

Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

26 La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.

Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

27 Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.

Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

28 Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.

Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.