< Salmi 44 >

1 Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.
in finem filiis Core ad intellectum
2 Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.
Deus auribus nostris audivimus patres nostri adnuntiaverunt nobis opus quod operatus es in diebus eorum in diebus antiquis
3 Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.
manus tua gentes disperdit et plantasti eos adflixisti populos et expulisti eos
4 Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!
nec enim in gladio suo possederunt terram et brachium eorum non salvavit eos sed dextera tua et brachium tuum et inluminatio faciei tuae quoniam conplacuisti in eis
5 Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.
tu es ipse rex meus et Deus meus qui mandas salutes Iacob
6 Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;
in te inimicos nostros ventilabimus cornu et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis
7 ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.
non enim in arcu meo sperabo et gladius meus non salvabit me
8 In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. (Sela)
salvasti enim nos de adfligentibus nos et odientes nos confudisti
9 Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.
in Deo laudabimur tota die et in nomine tuo confitebimur in saeculum diapsalma
10 Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.
nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris in virtutibus nostris
11 Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.
avertisti nos retrorsum post inimicos nostros et qui oderunt nos diripiebant sibi
12 Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.
dedisti nos tamquam oves escarum et in gentibus dispersisti nos
13 Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.
vendidisti populum tuum sine pretio et non fuit multitudo in commutationibus nostris
14 Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.
posuisti nos obprobrium vicinis nostris subsannationem et derisum his qui in circuitu nostro
15 Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia
posuisti nos in similitudinem gentibus commotionem capitis in populis
16 all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.
tota die verecundia mea contra me est et confusio faciei meae cooperuit me
17 Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.
a voce exprobrantis et obloquentis a facie inimici et persequentis
18 Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,
haec omnia venerunt super nos nec obliti sumus te et inique non egimus in testamento tuo
19 perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.
et non recessit retrorsum cor nostrum et declinasti semitas nostras a via tua
20 Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,
quoniam humiliasti nos in loco adflictionis et cooperuit nos umbra mortis
21 Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.
si obliti sumus nomen Dei nostri et si expandimus manus nostras ad deum alienum
22 Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.
nonne Deus requiret ista ipse enim novit abscondita cordis quoniam propter te mortificamur omni die aestimati sumus sicut oves occisionis
23 Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!
exsurge quare dormis Domine exsurge et ne repellas in finem
24 Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?
quare faciem tuam avertis oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae
25 Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.
quoniam humiliata est in pulvere anima nostra conglutinatus est in terra venter noster
26 Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.
exsurge adiuva nos et redime nos propter nomen tuum

< Salmi 44 >