< Salmi 42 >
1 Per il Capo de’ musici. Cantico de’ figliuoli di Core. Come la cerva agogna i rivi dell’acque, così l’anima mia agogna te, o Dio.
Nkunga bana ba babakala ba Kole kuidi pfumu minyimbidi. Boso bummoninanga disofi phuila yi nlangu, buawu bobo muelꞌama wididi phuila yi ngeyo; Nzambi ama.
2 L’anima mia è assetata di Dio, dell’Iddio vivente: Quando verrò e comparirò al cospetto di Dio?
Muelꞌama wulembo moni phuila yi Nzambi, Phuila yi Nzambi yi moyo. Thangu mbi ndiela nkuenda ayi ndiela dengana Nzambi e?
3 Le mie lacrime son diventate il mio cibo giorno e notte, da che mi van dicendo del continuo: Dov’è il tuo Dio?
Matsuela mama mawu maba bidia biama mu builu ayi muini bu babedi ku khambanga mu lumbu kimvimba: “Kuevi kuidi Nzambi aku e?”
4 Non posso non ricordare con profonda commozione il tempo in cui procedevo con la folla e la guidavo alla casa di Dio, tra i canti di giubilo e di lode d’una moltitudine in festa.
Mambu momo ndieti tebukila moyo banga minu ndintiamuna muelꞌama: buevi ndibedi kuendilanga va kimosi ayi nkangu wu batu, mu kuba diatisa mu ntanda nate ku nzo Nzambi mu biyoko bi khini ayi mu phutudulu yi matondo va khatitsika batu bawombo badi mu nyengo.
5 Perché t’abbatti anima mia? perché ti commuovi in me? Spera in Dio, perch’io lo celebrerò ancora; egli è la mia salvezza e il mio Dio.
Bila mbi vongidi bobo, a muelꞌama e? Bila mbi muelꞌama wulembo niongina mu khati ama e? Tula diana diaku mu Nzambi bila ndiela kunzitisa diaka; Mvulusi ama ayi Nzambi ama.
6 L’anima mia è abbattuta in me; perciò io ripenso a te dal paese del Giordano, dai monti dell’Hermon, dal monte Mitsar.
Muelꞌama widi wuvonga mu khati nitu ama Diawu ndiela kutebukilanga moyo tona ku tsi yi Yolidani, ku zitsongi zi miongi mi Elimoni ayi tona ku mongo wu Mizali.
7 Un abisso chiama un altro abisso al rumore delle tue cascate; tutte le tue onde ed i tuoi flutti mi son passati addosso.
Kiza kieta tela kiza kinkaka mu khumbulu yi minlangu mu zithadi ziaku. Mayo maku mamo mafioti ayi manneni ma mbukimini.
8 L’Eterno, di giorno, mandava la sua benignità, e la notte eran meco i suoi cantici, la preghiera all’Iddio della mia vita.
Mu muini, Yave wumfidisanga luzolo luandi Mu builu nkungꞌandi widi va minu lusambulu kuidi Nzambi yi luzingu luama.
9 Io dirò a Dio, ch’è la mia ròcca: Perché mi hai dimenticato? Perché vo io vestito a bruno per l’oppression del nemico?
Ndintuba kuidi Nzambi, ditadi diama di ngolo: “Bila mbi wunzimbikini e? Bila mbi mfueti diatilanga mu phasi, yamusungu kuidi mbeni e?”
10 Trafiggendomi le ossa, i miei nemici mi fanno onta dicendomi continuamente: Dov’è il tuo Dio?
Mimvesi miama milmbo moni phasi yi lufua; batu bobo bandendi bu balembo mfingi bu beti ku khambanga mu lumbu kimvimba ti: “Kuevi kuidi Nzambi aku e?”
11 Perché t’abbatti anima mia? perché ti commuovi in me? Spera in Dio, perché lo celebrerò ancora; egli è la mia salvezza e il mio Dio.
Bila mbi vongidi bobo, a muelꞌama e? Bila mbi wulembo niongina mu khati ama e? Tula diana diaku mu Nzambi bila ndiela kunzitisa diaka; niandi Mvulusi ama ayi Nzambi ama.