Salmi 147
1 Lodate l’Eterno, perché è cosa buona salmeggiare al nostro Dio; perché è cosa dolce, e la lode è convenevole.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 L’Eterno edifica Gerusalemme, raccoglie i dispersi d’Israele;
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 egli guarisce chi ha il cuor rotto, e fascia le loro piaghe.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Egli conta il numero delle stelle, le chiama tutte per nome.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Grande è il Signor nostro, e immenso è il suo potere; la sua intelligenza è infinita.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 L’Eterno sostiene gli umili, ma abbatte gli empi fino a terra.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Cantate all’Eterno inni di lode, salmeggiate con la cetra all’Iddio nostro,
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 che cuopre il cielo di nuvole, prepara la pioggia per la terra, e fa germogliare l’erba sui monti.
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Egli dà la pastura al bestiame e ai piccini dei corvi che gridano.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Egli non si compiace della forza del cavallo, non prende piacere nelle gambe dell’uomo.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 L’Eterno prende piacere in quelli che lo temono, in quelli che sperano nella sua benignità.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Celebra l’Eterno, o Gerusalemme! Loda il tuo Dio, o Sion!
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Perch’egli ha rinforzato le sbarre delle tue porte, ha benedetto i tuoi figliuoli in mezzo a te.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Egli mantiene la pace entro i tuoi confini, ti sazia col frumento più fino.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Egli manda i suoi ordini sulla terra, la sua parola corre velocissima.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Egli dà la neve a guisa di lana, sparge la brina a guisa di cenere.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Egli getta il suo ghiaccio come a pezzi; e chi può reggere dinanzi al suo freddo?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Egli manda la sua parola e li fa struggere; fa soffiare il suo vento e le acque corrono.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Egli fa conoscere la sua parola a Giacobbe, i suoi statuti e i suoi decreti a Israele.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Egli non ha fatto così con tutte le nazioni; e i suoi decreti esse non li conoscono. Alleluia.
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
