Salmi 132
1 Canto dei pellegrinaggi. Ricordati, o Eterno, a favor di Davide, di tutte le sue fatiche:
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 com’egli giurò all’Eterno e fece voto al Potente di Giacobbe, dicendo:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 Certo, non entrerò nella tenda della mia casa, né salirò sul letto ove mi corico,
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 non darò sonno ai miei occhi, né riposo alle mie palpebre,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 finché abbia trovato un luogo per l’Eterno, una dimora per il Potente di Giacobbe.
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 Ecco abbiamo udito che l’Arca era in Efrata; l’abbiam trovata nei campi di Jaar.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 Andiamo nella dimora dell’Eterno, adoriamo dinanzi allo sgabello de’ suoi piedi!
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Lèvati, o Eterno, vieni al luogo del tuo riposo, tu e l’Arca della tua forza.
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 I tuoi sacerdoti siano rivestiti di giustizia, e giubilino i tuoi fedeli.
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 Per amor di Davide tuo servitore, non respingere la faccia del tuo unto.
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 L’Eterno ha fatto a Davide questo giuramento di verità, e non lo revocherà: Io metterò sul tuo trono un frutto delle tue viscere.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Se i tuoi figliuoli osserveranno il mio patto e la mia testimonianza che insegnerò loro, anche i loro figliuoli sederanno sul tuo trono in perpetuo.
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Poiché l’Eterno ha scelto Sion, l’ha desiderata per sua dimora.
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 Questo è il mio luogo di riposo in eterno; qui abiterò, perché l’ho desiderata.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Io benedirò largamente i suoi viveri, sazierò di pane i suoi poveri.
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 I suoi sacerdoti li vestirò di salvezza, e i suoi fedeli giubileranno con gran gioia.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Quivi farò crescere la potenza di Davide, e quivi terrò accesa una lampada al mio unto.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 I suoi nemici li vestirò di vergogna, ma su di lui fiorirà la sua corona.
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
