Salmi 124

1 Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Әгәр биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, — Аһ, Исраил шундақ десун —

2 se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,

Биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, Кишиләр бизгә һуҗумға қозғалғанда,

3 allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;

Уларниң ғәзиви бизгә туташқанда, — Шу чағда улар бизни тирик жутуветәтти;

4 allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;

[Шу чағда] сулар бизни ғәриқ қиливетәтти; Кәлкүн бешимиздин өтәтти;

5 allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.

Давалғуған сулар бешимиздин өтәтти!

6 Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!

Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә болғай! Уларниң чишлириға ов болушқа бизни қоюп бәрмиди.

7 L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.

Җенимиз тутқучиларниң басмиқидин қечип чиққан қуштәк қачти; Басмақ сундурулуп, биз қачтуқ!

8 Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.

Еришкән ярдимимиз Пәрвәрдигарниң намидидур, Асман-зимин Яратқучиниң намидидур!