Salmi 109

1 Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

Боже, славо моја, немој ћутати,

2 perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

3 M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

4 Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

5 Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

6 Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

7 Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

8 Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

9 Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

10 I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

11 Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

12 Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

13 La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

14 L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

15 Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

16 perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

17 Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

18 S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

19 Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

20 Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

21 Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

22 perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

23 Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

24 Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

25 Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

26 Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

27 e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

28 Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

29 I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

30 Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

31 poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.

Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.