Salmi 106
1 Alleluia! Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in perpetuo.
Alleluja! Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi.
2 Chi può raccontare le gesta dell’Eterno, o pubblicar tutta la sua lode?
Kas var izteikt Tā Kunga varenos darbus un izstāstīt visu Viņa teicamo slavu?
3 Beati coloro che osservano ciò ch’è prescritto, che fanno ciò ch’è giusto, in ogni tempo!
Svētīgi tie, kas tiesu tur un dara taisnību vienmēr.
4 O Eterno, ricordati di me, con la benevolenza che usi verso il tuo popolo; visitami con la tua salvazione,
Piemini mani, ak Kungs, pēc Sava labā prāta uz Saviem ļaudīm, piemeklē mani ar Savu pestīšanu;
5 affinché io vegga il bene de’ tuoi eletti, mi rallegri dell’allegrezza della tua nazione, e mi glori con la tua eredità.
Ka redzam labumu pie Taviem izredzētiem un priecājamies par Tavu ļaužu prieku un lielāmies ar Tavu īpašumu.
6 Noi e i nostri padri abbiamo peccato, abbiamo commesso l’iniquità, abbiamo agito empiamente.
Mēs esam grēkojuši līdz ar saviem tēviem, esam noziegušies un bijuši bezdievīgi.
7 I nostri padri non prestarono attenzione alle tue maraviglie in Egitto; non si ricordarono della moltitudine delle tue benignità, ma si ribellarono presso al mare, al Mar rosso.
Mūsu tēvi Ēģiptē nelika vērā Tavus brīnumus, tie nepieminēja Tavu lielo žēlastību, bet bija pārgalvīgi jūrmalā pie niedru jūras.
8 Nondimeno egli li salvò per amor del suo nome, per far conoscere la sua potenza.
Viņš tiem palīdzēja Sava vārda dēļ, ka tiem parādītu Savu varu.
9 Sgridò il Mar rosso ed esso si seccò; li condusse attraverso gli abissi come attraverso un deserto.
Un Viņš rāja niedru jūru, ka tā sasīka, un Viņš vadīja caur dziļumiem kā pa tuksnesi.
10 E li salvò dalla mano di chi li odiava, e li redense dalla mano del nemico.
Un Viņš tos atpestīja no ienaidnieku rokas un tos atsvabināja no nīdētāju rokas.
11 E le acque copersero i loro avversari; non ne scampò neppur uno.
Ūdeņi apsedza viņu pretiniekus, ka neviens no tiem neatlika.
12 Allora credettero alle sue parole, e cantarono la sua lode.
Tad tie ticēja Viņa vārdiem, tie dziedāja Viņa slavu.
13 Ben presto dimenticarono le sue opere; non aspettaron fiduciosi l’esecuzione dei suoi disegni,
Bet steigšus tie aizmirsa Viņa darbus, tie nenogaidīja Viņa nodomu;
14 ma si accesero di cupidigia nel deserto, e tentarono Dio nella solitudine.
Bet kārot iekārojās tuksnesī un kārdināja Dievu tai posta vietā.
15 Ed egli dette loro quel che chiedevano, ma mandò la consunzione nelle loro persone.
Tad Viņš tiem deva pēc viņu kārības, bet darīja viņu dvēseles nīkstam.
16 Furon mossi d’invidia contro Mosè nel campo, e contro Aaronne, il santo dell’Eterno.
Un tie apskauda Mozu lēģerī un Āronu, Tā Kunga svēto.
17 La terra s’aprì, inghiottì Datan e coperse il sèguito d’Abiram.
Zeme atvērās un aprija Datanu un apklāja Abirama biedrus.
18 Un fuoco s’accese nella loro assemblea, la fiamma consumò gli empi.
Un uguns iedegās viņu pulkā, liesma sadedzināja tos bezdievīgos.
19 Fecero un vitello in Horeb, e adorarono un’immagine di getto;
Tie taisīja teļu Horebā un klanījās tās bildes priekšā,
20 così mutarono la loro gloria nella figura d’un bue che mangia l’erba.
Un pārvērsa savu godu par vērša ģīmi, kas ēd zāli.
21 Dimenticarono Dio, loro salvatore, che avea fatto cose grandi in Egitto,
Viņi aizmirsa Dievu, savu Pestītāju, kas lielas lietas bija darījis Ēģiptes zemē,
22 cose maravigliose nel paese di Cham, cose tremende al Mar rosso.
Brīnumus Hama zemē, briesmīgus darbus pie niedru jūras.
23 Ond’egli parlò di sterminarli; ma Mosè, suo eletto, stette sulla breccia dinanzi a lui per stornar l’ira sua onde non li distruggesse.
Tā ka Viņš nodomāja tos izdeldēt, ja Mozus, Viņa izredzētais, nebūtu stājies tai plaisumā Viņa priekšā, novērst Viņa bardzību, lai nesamaitātu.
24 Essi disdegnarono il paese delizioso, non credettero alla sua parola;
Tie necienīja to jauko zemi, tie neticēja Viņa Vārdam,
25 e mormorarono nelle loro tende, e non dettero ascolto alla voce dell’Eterno.
Bet kurnēja savās teltīs un nepaklausīja Tā Kunga balsij.
26 Ond’egli, alzando la mano, giurò loro che li farebbe cader nel deserto,
Tāpēc Viņš pacēla pret tiem Savu roku, tos nosist tuksnesī
27 che farebbe perire la loro progenie fra le nazioni e li disperderebbe per tutti i paesi.
Un nogāzt viņu dzimumu starp pagāniem un tos izkaisīt pa tām zemēm.
28 Si congiunsero anche con Baal-Peor e mangiarono dei sacrifizi dei morti.
Tie pieķērās arī BaālPeoram un ēda mirušu upurus,
29 Così irritarono Iddio colle loro azioni, e un flagello irruppe fra loro.
Un apkaitināja To Kungu ar saviem darbiem, ka mocība starp viņiem ielauzās.
30 Ma Fineas si levò e fece giustizia, e il flagello fu arrestato.
Tad Pinehas cēlās un sodīja, un tā mocība mitējās.
31 E ciò gli fu imputato come giustizia per ogni età, in perpetuo.
Un tas viņam tapa pielīdzināts par taisnību uz bērnu bērniem mūžīgi.
32 Lo provocarono ad ira anche alle acque di Meriba, e venne del male a Mosè per cagion loro;
Un tie Viņu apkaitināja pie bāršanās ūdens, ka Mozum viņu dēļ ļaunums uzgāja.
33 perché inasprirono il suo spirito ed egli parlò sconsigliatamente con le sue labbra.
Jo tie padarīja viņa sirdi rūgtu, ka viņš neapdomīgi runāja ar savām lūpām.
34 Essi non distrussero i popoli, come l’Eterno avea loro comandato;
Tie arī neizdeldēja tās tautas, kā Tas Kungs tiem bija pavēlējis;
35 ma si mescolarono con le nazioni, e impararono le opere d’esse:
Bet tie sajaucās ar pagāniem un mācījās viņu darbus;
36 e servirono ai loro idoli, i quali divennero per essi un laccio;
Un kalpoja viņu elkiem, un tie viņiem palika par valgu.
37 e sacrificarono i loro figliuoli e le loro figliuole ai demoni,
Pat savus dēlus un savas meitas tie upurēja nešķīstiem gariem,
38 e sparsero il sangue innocente, il sangue dei loro figliuoli e delle loro figliuole, che sacrificarono agl’idoli di Canaan; e il paese fu profanato dal sangue versato.
Un izlēja nenoziedzīgas asinis, savu dēlu un savu meitu asinis, ko tie upurēja Kanaāna elkiem, tā ka zeme tapa apgānīta caur asins vainām.
39 Essi si contaminarono con le loro opere, e si prostituirono coi loro atti.
Un tie sagānījās ar saviem darbiem un maukoja ar savām darīšanām.
40 Onde l’ira dell’Eterno si accese contro il suo popolo, ed egli ebbe in abominio la sua eredità.
Par to Tas Kungs ļoti iedusmojās pret Saviem ļaudīm un turēja par negantību Savu īpašumu;
41 E li dette nelle mani delle nazioni, e quelli che li odiavano li signoreggiarono.
Un Viņš tos nodeva pagānu rokā, un viņu nīdētāji par tiem valdīja.
42 E i loro nemici li oppressero, e furono umiliati sotto la loro mano.
Un viņu ienaidnieki tos apbēdināja un tos pazemoja apakš savas rokas.
43 Molte volte li liberò, ma essi si ribellavano, seguendo i loro propri voleri, e si rovinavano per la loro iniquità.
Viņš tos izglāba daudzkārt, taču tie Viņu apkaitināja ar savu padomu un iznīka savu noziegumu dēļ.
44 Tuttavia, volse a loro lo sguardo quando furono in distretta, quando udì il loro grido;
Bet Viņš uzlūkoja viņu bēdas un dzirdēja viņu kliegšanu,
45 e si ricordò per loro del suo patto, e si pentì secondo la moltitudine delle sue benignità.
Un pieminēja viņu labad Savu derību, un Viņam bija žēl pēc Savas lielās žēlastības,
46 Fece loro anche trovar compassione presso tutti quelli che li aveano menati in cattività.
Un lika tiem atrast sirds žēlastību pie visiem, kas tos turēja cietumā.
47 Salvaci, o Eterno, Iddio nostro, e raccoglici di fra le nazioni, affinché celebriamo il tuo santo nome, e mettiamo la nostra gloria nel lodarti.
Atpestī mūs, Kungs, mūsu Dievs, un sapulcini mūs no tiem pagāniem, ka mēs pateicamies Tavam svētam vārdam un lielāmies ar Tavu slavu.
48 Benedetto sia l’Eterno, l’Iddio d’Israele, d’eternità in eternità! E tutto il popolo dica: Amen! Alleluia.
Slavēts lai ir Tas Kungs, Israēla Dievs, mūžīgi mūžam, un visi ļaudis lai saka: Āmen! Alleluja.
