Salmi 102

1 Preghiera dell’afflitto quand’è abbattuto e spande il suo lamento dinanzi all’Eterno. Deh ascolta la mia preghiera, o Eterno, e venga fino a te il mio grido!

O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

2 Non mi nasconder la tua faccia nel dì della mia distretta; inclina a me il tuo orecchio; nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

3 Poiché i miei giorni svaniscono come fumo, e le mie ossa si consumano come un tizzone.

Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

4 Colpito è il mio cuore come l’erba, e si è seccato; perché ho dimenticato perfino di mangiare il mio pane.

Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

5 A cagion della voce dei miei gemiti, le mie ossa s’attaccano alla mia carne.

Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

6 Son simile al pellicano del deserto, son come il gufo de’ luoghi desolati.

I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

7 Io veglio, e sono come il passero solitario sul tetto.

Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

8 I miei nemici m’oltraggiano ogni giorno; quelli che son furibondi contro di me si servon del mio nome per imprecare.

Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

9 Poiché io mangio cenere come fosse pane, e mescolo con lagrime la mia bevanda,

Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

10 a cagione della tua indignazione e del tuo cruccio; poiché m’hai levato in alto e gettato via.

Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

11 I miei giorni son come l’ombra che s’allunga, e io son disseccato come l’erba.

Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

12 Ma tu, o Eterno, dimori in perpetuo, e la tua memoria dura per ogni età.

Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

13 Tu ti leverai ed avrai compassione di Sion, poiché è tempo d’averne pietà; il tempo fissato è giunto.

Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

14 Perché i tuoi servitori hanno affezione alle sue pietre, ed hanno pietà della sua polvere.

Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

15 Allora le nazioni temeranno il nome dell’Eterno, e tutti i re della terra la tua gloria,

Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

16 quando l’Eterno avrà riedificata Sion, sarà apparso nella sua gloria,

kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

17 avrà avuto riguardo alla preghiera dei desolati, e non avrà sprezzato la loro supplicazione.

Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

18 Questo sarà scritto per l’età a venire, e il popolo che sarà creato loderà l’Eterno,

Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

19 perch’egli avrà guardato dall’alto del suo santuario; dal cielo l’Eterno avrà mirato la terra

sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

20 per udire i gemiti de’ prigionieri, per liberare i condannati a morte,

për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

21 affinché pubblichino il nome dell’Eterno in Sion e la sua lode in Gerusalemme,

me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

22 quando i popoli e i regni si raduneranno insieme per servire l’Eterno.

kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

23 Egli ha abbattuto le mie forze durante il mio cammino; ha accorciato i miei giorni.

Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

24 Io ho detto: Dio mio, non mi portar via nel mezzo dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni età.

Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

25 Tu fondasti ab antico la terra, e i cieli son l’opera delle tue mani.

Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

26 Essi periranno, ma tu rimani; tutti quanti si logoreranno come un vestito; tu li muterai come una veste e saranno mutati.

ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

27 Ma tu sei sempre lo stesso, e gli anni tuoi non avranno mai fine.

Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

28 I figliuoli de’ tuoi servitori avranno una dimora, e la loro progenie sarà stabilita nel tuo cospetto.

Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.