Proverbi 7
1 Figliuol mio, ritieni le mie parole, e fa’ tesoro de’ miei comandamenti.
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Osserva i miei comandamenti e vivrai; custodisci il mio insegnamento come la pupilla degli occhi.
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Legateli alle dita, scrivili sulla tavola del tuo cuore.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Di’ alla sapienza: “Tu sei mia sorella”, e chiama l’intelligenza amica tua,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 affinché ti preservino dalla donna altrui, dall’estranea che usa parole melate.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Ero alla finestra della mia casa, e dietro alla mia persiana stavo guardando,
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 quando vidi, tra gli sciocchi, scorsi, tra i giovani, un ragazzo privo di senno,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 che passava per la strada, presso all’angolo dov’essa abitava, e si dirigeva verso la casa di lei,
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 al crepuscolo, sul declinar del giorno, allorché la notte si faceva nera, oscura.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Ed ecco farglisi incontro una donna in abito da meretrice e astuta di cuore,
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 turbolenta e proterva, che non teneva piede in casa:
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 ora in istrada, ora per le piazze, e in agguato presso ogni canto.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Essa lo prese, lo baciò, e sfacciatamente gli disse:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 “Dovevo fare un sacrifizio di azioni di grazie; oggi ho sciolto i miei voti;
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 perciò ti son venuta incontro per cercarti, e t’ho trovato.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Ho guarnito il mio letto di morbidi tappeti, di coperte ricamate con filo d’Egitto;
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 l’ho profumato di mirra, d’aloe e di cinnamomo.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Vieni inebriamoci d’amore fino al mattino, sollazziamoci in amorosi piaceri;
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 giacché il mio marito non è a casa; è andato in viaggio lontano;
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 ha preso seco un sacchetto di danaro, non tornerà a casa che al plenilunio”.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Ella lo sedusse con le sue molte lusinghe, lo trascinò con la dolcezza delle sue labbra.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Egli le andò dietro subito, come un bove va al macello, come uno stolto è menato ai ceppi che lo castigheranno,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 come un uccello s’affretta al laccio, senza sapere ch’è teso contro la sua vita, finché una freccia gli trapassi il fegato.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Or dunque, figliuoli, ascoltatemi, e state attenti alle parole della mia bocca.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Il tuo cuore non si lasci trascinare nelle vie d’una tal donna; non ti sviare per i suoi sentieri;
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 ché molti ne ha fatti cadere feriti a morte, e grande è la moltitudine di quelli che ha uccisi.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
