Proverbi 29
1 L’uomo che, essendo spesso ripreso, irrigidisce il collo, sarà di subito fiaccato, senza rimedio.
Njeriu që fortëson qafën kur qortohet, do të thyhet papritmas pa tjetër.
2 Quando i giusti son numerosi, il popolo si rallegra: ma quando domina l’empio, il popolo geme.
Kur të drejtët shumohen, populli gëzohet, por, kur sundon i pabesi, populli rënkon.
3 L’uomo che ama la sapienza, rallegra suo padre; ma chi frequenta le meretrici dissipa i suoi beni.
Njeriu që e do diturinë gëzon të atin; por ai që shkon me prostitutat shkapaderdh pasurinë e vet.
4 Il re, con la giustizia, rende stabile il paese; ma chi pensa solo a imporre tasse, lo rovina.
Mbreti e bën të qëndrueshëm vendin me anë të drejtësisë, por ai që merr dhurata e çon në shkatërrim.
5 L’uomo che lusinga il prossimo, gli tende una rete davanti ai piedi.
Njeriu që i bën lajka të afërmit të tij shtrin një rrjetë mbi hapat e tij.
6 Nella trasgressione del malvagio v’è un’insidia; ma il giusto canta e si rallegra.
Në mëkatin e një njeriut të keq ka një lak, por i drejti këndon dhe gëzohet.
7 Il giusto prende conoscenza della causa de’ miseri, ma l’empio non ha intendimento né conoscenza.
I drejti interesohet për çështjen e të varfërve, por i pabesi nuk e kupton këtë interesim.
8 I beffardi soffian nel fuoco delle discordie cittadine, ma i savi calmano le ire.
Tallësit kurdisin trazira në qytet, por njerëzit e urtë e qetësojnë zemërimin.
9 Se un savio viene a contesa con uno stolto, quello va in collera e ride, e non c’è da intendersi.
Në rast se një njeri i urtë hyn në grindje me një budalla, dhe budallai zemërohet dhe qesh, nuk ka paqe.
10 Gli uomini di sangue odiano chi è integro, ma gli uomini retti ne proteggono la vita.
Njerëzit gjakatarë urrejnë të ndershmin, por njerëzit e drejtë kërkojnë të mbrojnë jetën e tij.
11 Lo stolto dà sfogo a tutta la sua ira, ma il savio rattiene la propria.
Budallai e shfryn gjithë zemërimin e tij, por i urti e frenon dhe e ul.
12 Quando il sovrano dà retta alle parole menzognere, tutti i suoi ministri sono empi.
Në rast se një mbret dëgjon fjalët gënjeshtare, tërë ministrat e tij bëhen të pabesë.
13 Il povero e l’oppressore s’incontrano; l’Eterno illumina gli occhi d’ambedue.
I varfëri dhe shtypësi kanë këtë të përbashkët: Zoti ndriçon sytë e të dy palëve.
14 Il re che fa ragione ai miseri secondo verità, avrà il trono stabilito in perpetuo.
Mbreti që u siguron drejtësi të varfërve në të vërtetë do ta ketë fronin të vendosur për gjithnjë.
15 La verga e la riprensione dànno sapienza; ma il fanciullo lasciato a sé stesso, fa vergogna a sua madre.
Shufra dhe qortimi japin dituri; por fëmija për të cilën nuk kujdeset kurrkush e turpëron nënen e vet.
16 Quando abbondano gli empi, abbondano le trasgressioni; ma i giusti ne vedranno la ruina.
Kur shtohen të pabesët shtohen edhe shkeljet, por të drejtët do të shohin shkatërrimin e tyre.
17 Correggi il tuo figliuolo; egli ti darà conforto, e procurerà delizie all’anima tua.
Korrigjo birin tënd, ai do të japë rehatinë dhe do t’i sigurojë kënaqësi shpirtit tënd.
18 Quando non c’è visioni, il popolo è senza freno; ma beato colui che osserva la legge!
Kur nuk ka një vizion profetik, populli bëhet i shfrenuar, por lum ai që respekton ligjin.
19 Uno schiavo non si corregge a parole; anche se comprende, non ubbidisce.
Një shërbëtor nuk ndreqet vetëm me fjalë; edhe kur i kupton, nuk bindet.
20 Hai tu visto un uomo precipitoso nel suo parlare? C’è più da sperare da uno stolto che da lui.
A ke parë një njeri që ngutet në të folur? Ka më tepër shpresa te një budalla se sa te ai.
21 Se uno alleva delicatamente da fanciullo il suo servo, questo finirà per voler essere figliuolo.
Në se dikush rrit me përkujdesje qysh në fëmijëri shërbëtorin e vet, në fund ai do të dojë të bëhet trashëgimtar i tij.
22 L’uomo iracondo fa nascere contese, e l’uomo collerico abbonda in trasgressioni.
Njeriu zemërak kurdis grindje dhe njeriu idhnak kryen shumë mëkate.
23 L’orgoglio abbassa l’uomo, ma chi è umile di spirito ottiene gloria.
Kryelartësia e njeriut e çon poshtë atë, por ai që ka një shpirt të përvuajtur do të ketë lavdi.
24 Chi fa società col ladro odia l’anima sua; egli ode la esecrazione e non dice nulla.
Kush bëhet ortak me një vjedhës urren jetën e vet. Ai dëgjon betimin, por nuk padit asgjë.
25 La paura degli uomini costituisce un laccio, ma chi confida nell’Eterno è al sicuro.
Frika e njeriut përbën një lak, por ai që ka besim te Zoti është i siguruar.
26 Molti cercano il favore del principe, ma l’Eterno fa giustizia ad ognuno.
Të shumtë janë ata që kërkojnë favorin e princit, por drejtësia për çdo njeri vjen nga Zoti.
27 L’uomo iniquo è un abominio per i giusti, e colui che cammina rettamente è un abominio per gli empi.
Njeriu jo i drejtë është një neveri për të drejtët, dhe ai që ecën me ndershmëri është një neveri për të pabesët.
