Matteo 8
1 Or quando egli fu sceso dal monte, molte turbe lo seguirono.
ಯದಾ ಸ ಪರ್ವ್ವತಾದ್ ಅವಾರೋಹತ್ ತದಾ ಬಹವೋ ಮಾನವಾಸ್ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ವವ್ರಜುಃ|
2 Ed ecco un lebbroso, accostatosi, gli si prostrò dinanzi dicendo: Signore, se vuoi, tu puoi mondarmi.
ಏಕಃ ಕುಷ್ಠವಾನ್ ಆಗತ್ಯ ತಂ ಪ್ರಣಮ್ಯ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಯದಿ ಭವಾನ್ ಸಂಮನ್ಯತೇ, ತರ್ಹಿ ಮಾಂ ನಿರಾಮಯಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
3 E Gesù, stesa la mano, lo toccò dicendo: Lo voglio, sii mondato. E in quell’istante egli fu mondato dalla sua lebbra.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಕರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ತಸ್ಯಾಙ್ಗಂ ಸ್ಪೃಶನ್ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಸಮ್ಮನ್ಯೇಽಹಂ ತ್ವಂ ನಿರಾಮಯೋ ಭವ; ತೇನ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ಕುಷ್ಠೇನಾಮೋಚಿ|
4 E Gesù gli disse: Guarda di non dirlo a nessuno: ma va’, mostrati al sacerdote e fa’ l’offerta che Mosè ha prescritto; e ciò serva loro di testimonianza.
ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಜಗಾದ, ಅವಧೇಹಿ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಶ್ಚಿದಪಿ ಮಾ ಬ್ರೂಹಿ, ಕಿನ್ತು ಯಾಜಕಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಾತ್ಮಾನಂ ದರ್ಶಯ ಮನುಜೇಭ್ಯೋ ನಿಜನಿರಾಮಯತ್ವಂ ಪ್ರಮಾಣಯಿತುಂ ಮೂಸಾನಿರೂಪಿತಂ ದ್ರವ್ಯಮ್ ಉತ್ಸೃಜ ಚ|
5 Or quand’egli fu entrato in Capernaum, un centurione venne a lui pregandolo e dicendo:
ತದನನ್ತರಂ ಯೀಶುನಾ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ನಾಮನಿ ನಗರೇ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ಕಶ್ಚಿತ್ ಶತಸೇನಾಪತಿಸ್ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ವಿನೀಯ ಬಭಾಷೇ,
6 Signore, il mio servitore giace in casa paralitico, gravemente tormentato.
ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಮದೀಯ ಏಕೋ ದಾಸಃ ಪಕ್ಷಾಘಾತವ್ಯಾಧಿನಾ ಭೃಶಂ ವ್ಯಥಿತಃ, ಸತು ಶಯನೀಯ ಆಸ್ತೇ|
7 Gesù gli disse: Io verrò e lo guarirò. Ma il centurione, rispondendo disse:
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಮೈ ಕಥಿತವಾನ್, ಅಹಂ ಗತ್ವಾ ತಂ ನಿರಾಮಯಂ ಕರಿಷ್ಯಾಮಿ|
8 Signore, io non son degno che tu entri sotto al mio tetto ma di’ soltanto una parola e il mio servitore sarà guarito.
ತತಃ ಸ ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಭವಾನ್ ಯತ್ ಮಮ ಗೇಹಮಧ್ಯಂ ಯಾತಿ ತದ್ಯೋಗ್ಯಭಾಜನಂ ನಾಹಮಸ್ಮಿ; ವಾಙ್ಮಾತ್ರಮ್ ಆದಿಶತು, ತೇನೈವ ಮಮ ದಾಸೋ ನಿರಾಮಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
9 Poiché anch’io son uomo sottoposto ad altri ed ho sotto di me dei soldati; e dico a uno: Va’, ed egli va; e ad un altro: Vieni, ed egli viene; e al mio servo: Fa’ questo, ed egli lo fa.
ಯತೋ ಮಯಿ ಪರನಿಧ್ನೇಽಪಿ ಮಮ ನಿದೇಶವಶ್ಯಾಃ ಕತಿ ಕತಿ ಸೇನಾಃ ಸನ್ತಿ, ತತ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಯಾಹೀತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ಯಾತಿ, ತದನ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಏಹೀತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ಆಯಾತಿ, ತಥಾ ಮಮ ನಿಜದಾಸೇ ಕರ್ಮ್ಮೈತತ್ ಕುರ್ವ್ವಿತ್ಯುಕ್ತೇ ಸ ತತ್ ಕರೋತಿ|
10 E Gesù, udito questo, ne restò maravigliato, e disse a quelli che lo seguivano: Io vi dico in verità che in nessuno, in Israele, ho trovato cotanta fede.
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಯೈತತ್ ವಚೋ ನಿಶಮ್ಯ ವಿಸ್ಮಯಾಪನ್ನೋಽಭೂತ್; ನಿಜಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿನೋ ಮಾನವಾನ್ ಅವೋಚ್ಚ, ಯುಷ್ಮಾನ್ ತಥ್ಯಂ ವಚ್ಮಿ, ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಽಪಿ ನೈತಾದೃಶೋ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಮಯಾ ಪ್ರಾಪ್ತಃ|
11 Or io vi dico che molti verranno di Levante e di Ponente e sederanno a tavola con Abramo e Isacco e Giacobbe, nel regno dei cieli;
ಅನ್ಯಚ್ಚಾಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಬಹವಃ ಪೂರ್ವ್ವಸ್ಯಾಃ ಪಶ್ಚಿಮಾಯಾಶ್ಚ ದಿಶ ಆಗತ್ಯ ಇಬ್ರಾಹೀಮಾ ಇಸ್ಹಾಕಾ ಯಾಕೂಬಾ ಚ ಸಾಕಮ್ ಮಿಲಿತ್ವಾ ಸಮುಪವೇಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ;
12 ma i figliuoli del regno saranno gettati nelle tenebre di fuori. Quivi sarà il pianto e lo stridor dei denti.
ಕಿನ್ತು ಯತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ರೋದನದನ್ತಘರ್ಷಣೇ ಭವತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಬಹಿರ್ಭೂತತಮಿಸ್ರೇ ರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಾ ನಿಕ್ಷೇಸ್ಯನ್ತೇ|
13 E Gesù disse al centurione: Va’: e come hai creduto, siati fatto. E il servitore fu guarito in quell’ora stessa.
ತತಃ ಪರಂ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಶತಸೇನಾಪತಿಂ ಜಗಾದ, ಯಾಹಿ, ತವ ಪ್ರತೀತ್ಯನುಸಾರತೋ ಮಙ್ಗಲಂ ಭೂಯಾತ್; ತದಾ ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ದಣ್ಡೇ ತದೀಯದಾಸೋ ನಿರಾಮಯೋ ಬಭೂವ|
14 Poi Gesù, entrato nella casa di Pietro, vide la suocera di lui che giaceva in letto con la febbre; ed egli le toccò la mano e la febbre la lasciò.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಗೇಹಮುಪಸ್ಥಾಯ ಜ್ವರೇಣ ಪೀಡಿತಾಂ ಶಯನೀಯಸ್ಥಿತಾಂ ತಸ್ಯ ಶ್ವಶ್ರೂಂ ವೀಕ್ಷಾಞ್ಚಕ್ರೇ|
15 Ella si alzò e si mise a servirlo.
ತತಸ್ತೇನ ತಸ್ಯಾಃ ಕರಸ್ಯ ಸ್ಪೃಷ್ಟತವಾತ್ ಜ್ವರಸ್ತಾಂ ತತ್ಯಾಜ, ತದಾ ಸಾ ಸಮುತ್ಥಾಯ ತಾನ್ ಸಿಷೇವೇ|
16 Poi, venuta la sera, gli presentarono molti indemoniati; ed egli, con la parola, scacciò gli spiriti e guarì tutti i malati,
ಅನನ್ತರಂ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಬಹುಶೋ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಮನುಜಾನ್ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಮ್ ಆನಿನ್ಯುಃ ಸ ಚ ವಾಕ್ಯೇನ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಾಮಾಸ, ಸರ್ವ್ವಪ್ರಕಾರಪೀಡಿತಜನಾಂಶ್ಚ ನಿರಾಮಯಾನ್ ಚಕಾರ;
17 affinché si adempisse quel che fu detto per bocca del profeta Isaia: Egli stesso ha preso le nostre infermità, ed ha portato le nostre malattie.
ತಸ್ಮಾತ್, ಸರ್ವ್ವಾ ದುರ್ಬ್ಬಲತಾಸ್ಮಾಕಂ ತೇನೈವ ಪರಿಧಾರಿತಾ| ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸಕಲಂ ವ್ಯಾಧಿಂ ಸಏವ ಸಂಗೃಹೀತವಾನ್| ಯದೇತದ್ವಚನಂ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋಕ್ತಮಾಸೀತ್, ತತ್ತದಾ ಸಫಲಮಭವತ್|
18 Or Gesù, vedendo una gran folla intorno a sé, comandò che si passasse all’altra riva.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಶ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಜನನಿವಹಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಟಿನ್ಯಾಃ ಪಾರಂ ಯಾತುಂ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆದಿದೇಶ|
19 Allora uno scriba, accostatosi, gli disse: Maestro, io ti seguirò dovunque tu vada.
ತದಾನೀಮ್ ಏಕ ಉಪಾಧ್ಯಾಯ ಆಗತ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಹೇ ಗುರೋ, ಭವಾನ್ ಯತ್ರ ಯಾಸ್ಯತಿ ತತ್ರಾಹಮಪಿ ಭವತಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ಯಾಸ್ಯಾಮಿ|
20 E Gesù gli disse: Le volpi hanno delle tane e gli uccelli del cielo dei nidi, ma il Figliuol dell’uomo non ha dove posare il capo.
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಜಗಾದ, ಕ್ರೋಷ್ಟುಃ ಸ್ಥಾತುಂ ಸ್ಥಾನಂ ವಿದ್ಯತೇ, ವಿಹಾಯಸೋ ವಿಹಙ್ಗಮಾನಾಂ ನೀಡಾನಿ ಚ ಸನ್ತಿ; ಕಿನ್ತು ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಸ್ಯ ಶಿರಃ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ಸ್ಥಾನಂ ನ ವಿದ್ಯತೇ|
21 E un altro dei discepoli gli disse: Signore, permettimi d’andare prima a seppellir mio padre.
ಅನನ್ತರಮ್ ಅಪರ ಏಕಃ ಶಿಷ್ಯಸ್ತಂ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ಪ್ರಥಮತೋ ಮಮ ಪಿತರಂ ಶ್ಮಶಾನೇ ನಿಧಾತುಂ ಗಮನಾರ್ಥಂ ಮಾಮ್ ಅನುಮನ್ಯಸ್ವ|
22 Ma Gesù gli disse: Seguitami, e lascia i morti seppellite i loro morti.
ತತೋ ಯೀಶುರುಕ್ತವಾನ್ ಮೃತಾ ಮೃತಾನ್ ಶ್ಮಶಾನೇ ನಿದಧತು, ತ್ವಂ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಆಗಚ್ಛ|
23 Ed essendo egli entrato nella barca, i suoi discepoli lo seguirono.
ಅನನ್ತರಂ ತಸ್ಮಿನ್ ನಾವಮಾರೂಢೇ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಜಗ್ಮುಃ|
24 Ed ecco farsi in mare una così gran burrasca, che la barca era coperta dalle onde; ma Gesù dormiva.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸಾಗರಸ್ಯ ಮಧ್ಯಂ ತೇಷು ಗತೇಷು ತಾದೃಶಃ ಪ್ರಬಲೋ ಝಞ್ಭ್ಶನಿಲ ಉದತಿಷ್ಠತ್, ಯೇನ ಮಹಾತರಙ್ಗ ಉತ್ಥಾಯ ತರಣಿಂ ಛಾದಿತವಾನ್, ಕಿನ್ತು ಸ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್|
25 E i suoi discepoli, accostatisi, lo svegliarono dicendo: Signore, salvaci, siam perduti.
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ನಿದ್ರಾಭಙ್ಗಂ ಕೃತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ವಯಂ ಮ್ರಿಯಾಮಹೇ, ಭವಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ರಕ್ಷತು|
26 Ed egli disse loro: Perché avete paura, o gente di poca fede? Allora, levatosi, sgridò i venti ed il mare, e si fece gran bonaccia.
ತದಾ ಸ ತಾನ್ ಉಕ್ತವಾನ್, ಹೇ ಅಲ್ಪವಿಶ್ವಾಸಿನೋ ಯೂಯಂ ಕುತೋ ವಿಭೀಥ? ತತಃ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾತಂ ಸಾಗರಞ್ಚ ತರ್ಜಯಾಮಾಸ, ತತೋ ನಿರ್ವ್ವಾತಮಭವತ್|
27 E quegli uomini ne restaron maravigliati e dicevano: Che uomo è mai questo che anche i venti e il mare gli ubbidiscono?
ಅಪರಂ ಮನುಜಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ಅಹೋ ವಾತಸರಿತ್ಪತೀ ಅಸ್ಯ ಕಿಮಾಜ್ಞಾಗ್ರಾಹಿಣೌ? ಕೀದೃಶೋಽಯಂ ಮಾನವಃ|
28 E quando fu giunto all’altra riva, nel paese de’ Gadareni, gli si fecero incontro due indemoniati, usciti dai sepolcri, così furiosi, che niuno potea passar per quella via.
ಅನನ್ತರಂ ಸ ಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಗಿದೇರೀಯದೇಶಮ್ ಉಪಸ್ಥಿತವಾನ್; ತದಾ ದ್ವೌ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಮನುಜೌ ಶ್ಮಶಾನಸ್ಥಾನಾದ್ ಬಹಿ ರ್ಭೂತ್ವಾ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕೃತವನ್ತೌ, ತಾವೇತಾದೃಶೌ ಪ್ರಚಣ್ಡಾವಾಸ್ತಾಂ ಯತ್ ತೇನ ಸ್ಥಾನೇನ ಕೋಪಿ ಯಾತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್|
29 Ed ecco si misero a gridare: Che v’è fra noi e te, Figliuol di Dio? Sei tu venuto qua prima del tempo per tormentarci?
ತಾವುಚೈಃ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಹೇ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸೂನೋ ಯೀಶೋ, ತ್ವಯಾ ಸಾಕಮ್ ಆವಯೋಃ ಕಃ ಸಮ್ಬನ್ಧಃ? ನಿರೂಪಿತಕಾಲಾತ್ ಪ್ರಾಗೇವ ಕಿಮಾವಾಭ್ಯಾಂ ಯಾತನಾಂ ದಾತುಮ್ ಅತ್ರಾಗತೋಸಿ?
30 Or lungi da loro v’era un gran branco di porci che pasceva.
ತದಾನೀಂ ತಾಭ್ಯಾಂ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ದೂರೇ ವರಾಹಾಣಾಮ್ ಏಕೋ ಮಹಾವ್ರಜೋಽಚರತ್|
31 E i demoni lo pregavano dicendo: Se tu ci scacci, mandaci in quel branco di porci.
ತತೋ ಭೂತೌ ತೌ ತಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ವಿನೀಯ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಯದ್ಯಾವಾಂ ತ್ಯಾಜಯಸಿ, ತರ್ಹಿ ವರಾಹಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇವ್ರಜಮ್ ಆವಾಂ ಪ್ರೇರಯ|
32 Ed egli disse loro: Andate. Ed essi, usciti, se ne andarono nei porci; ed ecco tutto il branco si gettò a precipizio giù nel mare, e perirono nelle acque.
ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ಯಾತಂ, ಅನನ್ತರಂ ತೌ ಯದಾ ಮನುಜೌ ವಿಹಾಯ ವರಾಹಾನ್ ಆಶ್ರಿತವನ್ತೌ, ತದಾ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ವರಾಹಾ ಉಚ್ಚಸ್ಥಾನಾತ್ ಮಹಾಜವೇನ ಧಾವನ್ತಃ ಸಾಗರೀಯತೋಯೇ ಮಜ್ಜನ್ತೋ ಮಮ್ರುಃ|
33 E quelli che li pasturavano fuggirono; e andati nella città raccontarono ogni cosa e il fatto degl’indemoniati.
ತತೋ ವರಾಹರಕ್ಷಕಾಃ ಪಲಾಯಮಾನಾ ಮಧ್ಯೇನಗರಂ ತೌ ಭೂತಗ್ರಸ್ತೌ ಪ್ರತಿ ಯದ್ಯದ್ ಅಘಟತ, ತಾಃ ಸರ್ವ್ವವಾರ್ತ್ತಾ ಅವದನ್|
34 Ed ecco tutta la città uscì incontro a Gesù; e, come lo videro lo pregarono che si partisse dai loro confini.
ತತೋ ನಾಗರಿಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಮನುಜಾ ಯೀಶುಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬಹಿರಾಯಾತಾಃ ತಞ್ಚ ವಿಲೋಕ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ ಭವಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸೀಮಾತೋ ಯಾತು|
