Marco 4
1 Gesù prese di nuovo ad insegnare presso il mare: e una gran moltitudine si radunò intorno a lui; talché egli, montato in una barca, vi sedette stando in mare, mentre tutta la moltitudine era a terra sulla riva.
Исус а ынчепут ярэшь сэ ынвеце пе нород лынгэ маре. Фииндкэ се адунасе фоарте мулт нород ла Ел, С-а суит ши а шезут ынтр-о корабие, пе маре; яр тот нородул стэтя пе цэрм лынгэ маре.
2 Ed egli insegnava loro molte cose in parabole e diceva loro nel suo insegnamento:
Апой а ынчепут сэ-й ынвеце мулте лукрурь ын пилде; ши, ын ынвэцэтура пе каре ле-о дэдя, ле спуня:
3 Udite: Ecco, il seminatore uscì a seminare.
„Аскултаць! Ятэ, семэнэторул а ешит сэ семене.
4 Ed avvenne che mentre seminava, una parte del seme cadde lungo la strada; e gli uccelli vennero e lo mangiarono.
Пе кынд семэна, о парте дин сэмынцэ а кэзут лынгэ друм: ау венит пэсэриле ши ау мынкат-о.
5 Ed un’altra cadde in un suolo roccioso ove non avea molta terra; e subito spuntò, perché non avea terreno profondo;
О алтэ парте а кэзут пе ун лок стынкос, унде н-авя мулт пэмынт: а рэсэрит ындатэ, пентру кэ н-а дат де ун пэмынт адынк,
6 ma quando il sole si levò, fu riarsa; perché non aveva radice, si seccò.
дар, кынд а рэсэрит соареле, с-а пэлит ши, пентру кэ н-авя рэдэчинэ, с-а ускат.
7 Ed un’altra cadde fra le spine; e le spine crebbero e l’affogarono e non fece frutto.
О алтэ парте а кэзут ынтре спинь: спиний ау крескут, ау ынекат-о ши н-а дат род.
8 Ed altre parti caddero nella buona terra; e portaron frutto che venne su e crebbe, e giunsero a dare qual trenta, qual sessanta e qual cento.
О алтэ парте а кэзут ын пэмынт бун: а датрод, каре се ынэлца ши крештя; ши ау адус уна трейзечь, алта шайзечь ши алта о сутэ.”
9 Poi disse: Chi ha orecchi da udire oda.
Апой а зис: „Чине аре урекь де аузит сэ аудэ.”
10 Quand’egli fu in disparte, quelli che gli stavano intorno coi dodici, lo interrogarono sulle parabole.
Кынд а фост сингур, чей че ерау ын журул Луй, ымпреунэ ку чей дойспрезече, Л-ау ынтребат деспре пилде.
11 Ed egli disse loro: A voi è dato di conoscere il mistero del regno di Dio; ma a quelli che son di fuori, tutto è presentato per via di parabole, affinché:
„Воуэ”, ле-а зис Ел, „в-а фост дат сэ куноаштець тайна Ымпэрэцией луй Думнезеу, дар пентру чей чесунт афарэ дин нумэрул востру, тоате лукруриле сунт ынфэцишате ын пилде,
12 vedendo, vedano sì, ma non discernano; udendo, odano sì, ma non intendano; che talora non si convertano, e i peccati non siano loro rimessi.
пентру ка, мэкар кэ привеск, сэ привяскэ ши сэ ну вадэ ши, мэкар кэ ауд, сэ аудэ ши сэ ну ынцелягэ, ка ну кумва сэ се ынтоаркэ ла Думнезеу ши сэ ли се ерте пэкателе.”
13 Poi disse loro: Non intendete voi questa parabola? E come intenderete voi tutte le parabole?
Ел ле-а май зис: „Ну ынцелеӂець пилда ачаста? Кум вець ынцелеӂе атунч тоате челелалте пилде?
14 Il seminatore semina la Parola.
Семэнэторулсямэнэ Кувынтул.
15 Quelli che sono lungo la strada, sono coloro nei quali è seminata la Parola; e quando l’hanno udita, subito viene Satana e porta via la Parola seminata in loro.
Чей ынфэцишаць прин сэмынца кэзутэ лынгэ друм сунт ачея ын каре есте семэнат Кувынтул, дар, дупэ че л-ау аузит, вине Сатана ындатэ ши я Кувынтул семэнат ын ей.
16 E parimente quelli che ricevono la semenza in luoghi rocciosi sono coloro che, quando hanno udito la Parola, la ricevono subito con allegrezza;
Тот аша, чей ынфэцишаць прин сэмынца кэзутэ ын локуриле стынкоасе сунт ачея каре, кынд ауд Кувынтул, ыл примеск ындатэ ку букурие,
17 e non hanno in sé radice ma son di corta durata; e poi, quando venga tribolazione o persecuzione a cagion della Parola, son subito scandalizzati.
дар н-ау рэдэчинэ ын ей, чи цин пынэ ла о време ши, кум вине ун неказ сау о пригонире дин причина Кувынтулуй, се ляпэдэ ындатэ де ел.
18 Ed altri sono quelli che ricevono la semenza fra le spine; cioè coloro che hanno udita la Parola;
Алций сунт чей ынфэцишаць прин сэмынца кэзутэ ынтре спинь; ачештя сунт чей че ауд Кувынтул,
19 poi le cure mondane e l’inganno delle ricchezze e le cupidigie delle altre cose, penetrati in loro, affogano la Parola, e così riesce infruttuosa. (aiōn g165)
дар нэвэлеск ын ей грижиле лумий, ыншелэчунябогэциилор ши пофтеле алтор лукрурь, каре ынякэ Кувынтул ши-л фак астфел неродитор. (aiōn g165)
20 Quelli poi che hanno ricevuto il seme in buona terra, sono coloro che odono la Parola e l’accolgono e fruttano qual trenta, qual sessanta e qual cento.
Алций, апой, сунт ынфэцишаць прин сэмынца кэзутэ ын пэмынт бун. Ачештя сунт чей че ауд Кувынтул, ыл примеск ши фак род: унул трейзечь, алтул шайзечь ши алтул о сутэ.”
21 Poi diceva ancora: Si reca forse la lampada per metterla sotto il moggio o sotto il letto? Non è ella recata per esser messa sul candeliere?
Ел ле-а май зис: „Оаре лумина есте адусэ ка сэ фие пусэ суб баницэ сау суб пат? Ну есте адусэ ка сэ фие пусэ ын сфешник?
22 Poiché non v’è nulla che sia nascosto se non in vista d’esser manifestato; e nulla è stato tenuto segreto, se non per esser messo in luce.
Кэчну есте нимик аскунс каре ну ва фи дескоперит ши нимик тэйнуит каре ну ва еши ла луминэ.
23 Se uno ha orecchi da udire oda.
Дакэаре чинева урекь де аузит, сэ аудэ.”
24 Diceva loro ancora: Ponete mente a ciò che voi udite. Con la misura con la quale misurate, sarà misurato a voi; e a voi sarà data anche la giunta;
Ел ле-а май зис: „Луаць сяма ла че аузиць. Куче мэсурэ вець мэсура, ви се ва мэсура ши ви се ва да ши май мулт.
25 poiché a chi ha sarà dato, e a chi non ha, anche quello che ha gli sarà tolto.
Кэч, челуй че аре, и се ва да; дар, де ла чел че н-аре, се ва луа ши че аре.”
26 Diceva ancora: Il regno di Dio è come un uomo che getti il seme in terra,
Ел а май зис: „КуЫмпэрэция луй Думнезеу есте ка атунч кынд арункэ ун ом сэмынца ын пэмынт;
27 e dorma e si levi, la notte e il giorno; il seme intanto germoglia e cresce nel modo ch’egli stesso ignora.
фие кэ доарме ноаптя, фие кэ стэ тряз зиуа, сэмынца ынколцеште ши креште фэрэ сэ штие ел кум.
28 La terra da se stessa dà il suo frutto: prima l’erba; poi la spiga; poi, nella spiga, il grano ben formato.
Пэмынтул родеште сингур: ынтый ун фир верде, апой спик, дупэ ачея грыу деплин ын спик
29 E quando il frutto è maturo, subito e’ vi mette la falce perché la mietitura è venuta.
ши, кынд есте копт родул, пунеындатэ сечера ын ел, пентру кэ а венит сечеришул.”
30 Diceva ancora: A che assomiglieremo il regno di Dio, o con qual parabola lo rappresenteremo?
Ел а май зис: „Куче вом асемэна Ымпэрэция луй Думнезеу, сау прин че пилдэ о вом ынфэциша?
31 Esso è simile ad un granello di senapa, il quale, quando lo si semina in terra, è il più piccolo di tutti i semi che son sulla terra;
Се асямэнэ ку ун грэунте де муштар, каре, кынд есте семэнат ын пэмынт, есте чя май микэ динтре тоате семинцеле де пе пэмынт,
32 ma quando è seminato, cresce e diventa maggiore di tutti i legumi; e fa de’ rami tanto grandi, che all’ombra sua possono ripararsi gli uccelli del cielo.
дар, дупэ че а фост семэнат, креште ши се фаче май маре декыт тоате зарзаватуриле ши фаче рамурь марь, аша кэ пэсэриле черулуй ышь пот фаче куйбурь ла умбра луй.”
33 E con molte cosiffatte parabole esponeva loro la Parola, secondo che potevano intendere;
Исус ле вестя Кувынтул прин мулте пилде де фелул ачеста, дупэ кум ерау ей ын старе сэ-Л причяпэ.
34 e non parlava loro senza una parabola; ma in privato spiegava ogni cosa ai suoi discepoli.
Ну ле ворбя делок фэрэ пилдэ, дар, кынд ера сингур ла о парте, лэмуря ученичилор Сэй тоате лукруриле.
35 In quel medesimo giorno, fattosi sera, Gesù disse loro: Passiamo all’altra riva.
Ын ачеяшь зи, сяра, Исус ле-а зис: „Сэ тречем ын партя чялалтэ.”
36 E i discepoli, licenziata la moltitudine, lo presero, così com’era, nella barca. E vi erano delle altre barche con lui.
Дупэ че ау дат друмул нородулуй, ученичий Л-ау луат ын корабия ын каре Се афла ши аша кум ера. Ымпреунэ ку Ел май ерау ши алте корэбий.
37 Ed ecco levarsi un gran turbine di vento che cacciava le onde nella barca, talché ella già si riempiva.
С-а стырнит о маре фуртунэ де вынт, каре арунка валуриле ын корабие, аша кэ май кэ се умпля корабия.
38 Or egli stava a poppa, dormendo sul guanciale. I discepoli lo destano e gli dicono: Maestro, non ti curi tu che noi periamo?
Ши Ел дормя ла кырмэ, пе кэпэтый. Ученичий Л-ау дештептат ши Й-ау зис: „Ынвэцэторуле, ну-Ць пасэ кэ перим?”
39 Ed egli, destatosi, sgridò il vento e disse al mare: Taci, calmati! E il vento cessò, e si fece gran bonaccia.
Ел С-а скулат, а чертат вынтул ши а зис мэрий: „Тачь! Фэрэ гурэ!” Вынтул а стат ши с-а фэкут о линиште маре.
40 Ed egli disse loro: Perché siete così paurosi? Come mai non avete voi fede?
Апой ле-а зис: „Пентру че сунтець аша де фрикошь? Тот н-авець крединцэ?”
41 Ed essi furon presi da gran timore e si dicevano gli uni agli altri: Chi è dunque costui, che anche il vento ed il mare gli obbediscono?
Й-а апукат о маре фрикэ ши зичяу уний кэтре алций: „Чине есте Ачеста де Ыл аскултэ кяр ши вынтул, ши маря?”
