Lamentazioni 5
1 Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
