Lamentazioni 3

1 Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Io ho detto: “E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!”

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 “L’Eterno è la mia parte”, dice l’anima mia, “perciò spererò in lui”.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

50 finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: “E’ finita per me!”

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: “Non temere!”

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.