Giona 3
1 E la parola dell’Eterno fu rivolta a Giona per la seconda volta, in questi termini:
Авэр моло сля лав РАЕСТАР Ионасти:
2 “Lèvati, va’ a Ninive, la gran città e proclamale quello che io ti comando”.
— Вщи, джя ды Ниневия, баро форо, тай роспхэн ды лэ када, со Мэ пхэндом тути.
3 E Giona si levò, e andò a Ninive, secondo la parola dell’Eterno. Or Ninive era una grande città dinanzi a Dio, di tre giornate di cammino.
Иона вщиля тай джиля ды Ниневия, сар пхэнда лэсти РАЙ. Ниневия сля баро форо Дэвлэстэ, пэ трин дивэ тэ джя пэза.
4 E Giona cominciò a inoltrarsi nella città per il cammino di una giornata, e predicava e diceva: “Ancora quaranta giorni, e Ninive sarà distrutta!”
Иона заджиля ды форо и састо диво пхирэлас тай пхэнэлас: «Интэ саранда дивэ, и Ниневия хасявэла!»
5 E i Niniviti credettero a Dio, bandirono un digiuno, e si vestirono di sacchi, dai più grandi ai più piccoli.
Мануша ды Ниневия патиле Дэвлэсти тай отпхэндэпэ тэ ха и тэ пэ. Всаворэ — барвалэ и чёрорэ — урявдэпэ ды їда гонэндар.
6 Ed essendo la notizia giunta al re di Ninive, questi s’alzò dal trono, si tolse di dosso il manto, si coprì d’un sacco, e si mise a sedere sulla cenere.
Кала кадыва лав доджиля ды тхагари, вов вщиля троностар, слиля барвали їда, урявдапэ ды їда гонэндар тай бэшля ды прахо.
7 E per decreto del re e dei suoi grandi, fu pubblicato in Ninive un bando di questo tenore: “Uomini e bestie, armenti e greggi, non assaggino nulla; non si pascano e non bevano acqua;
Вов прыакхарда барэ манушэн, тай вонэ пхэндэ всаворэнди ды Ниневия: «Мануша нисо тэ на хан, тэ на пэн пани. Тай хулаимо, гурува, бакрэ бузненца тэ на пхирэн пы мален и тэ на пэн пани.
8 uomini e bestie si coprano di sacchi e gridino con forza a Dio; e ognuno si converta dalla sua via malvagia, e dalla violenza perpetrata dalle sue mani.
Мануша тай хулаимо тэ авэн ушаравдэ ды похтан гонэндар тай зоралэс тэ типисявэн Дэвлэстэ. Соб кажно мануш отрисардапэ пэхкэрэндар мижэ дромэндар тай прохарицики рындонэндар.
9 Chi sa che Dio non si volga, non si penta, e non acqueti l’ardente sua ira, sì che noi non periamo”.
Ко джянэл, на парувэла ли Дэвэл Пэхкиро гындо тай отрисарэла амэндар Пэхкири холи, тай амэ на хасяваґа».
10 E Dio vide quel che facevano, vide che si convertivano dalla loro via malvagia, e si pentì del male che avea parlato di far loro: e non lo fece.
Дэвэл удыкхля лэндирэ рындуря, со вонэ отрисардэпэ пэхкирэ мижэ дромэндар, и ачиля Лэсти дор лэн, тай на бичялда бида, сави камля тэ бичялэ.
