Giovanni 11
1 Or v’era un ammalato, un certo Lazzaro di Betania, del villaggio di Maria e di Marta sua sorella.
อนนฺตรํ มริยมฺ ตสฺยา ภคินี มรฺถา จ ยสฺมินฺ ไวถนียาคฺราเม วสตสฺตสฺมินฺ คฺราเม อิลิยาสรฺ นามา ปีฑิต เอก อาสีตฺฯ
2 Maria era quella che unse il Signore d’olio odorifero e gli asciugò i piedi co’ suoi capelli; e Lazzaro, suo fratello, era malato.
ยา มริยมฺ ปฺรภุํ สุคนฺธิเตไลน มรฺทฺทยิตฺวา สฺวเกไศสฺตสฺย จรเณา สมมารฺชตฺ ตสฺยา ภฺราตา ส อิลิยาสรฺ โรคีฯ
3 Le sorelle dunque mandarono a dire a Gesù: Signore, ecco, colui che tu ami è malato.
อปรญฺจ เห ปฺรโภ ภวานฺ ยสฺมินฺ ปฺรียเต ส เอว ปีฑิโตสฺตีติ กถำ กถยิตฺวา ตสฺย ภคิเนฺยา เปฺรษิตวเตฺยาฯ
4 Gesù, udito ciò, disse: Questa malattia non è a morte, ma è per la gloria di Dio, affinché per mezzo d’essa il Figliuol di Dio sia glorificato.
ตทา ยีศุริมำ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวากถยต ปีเฑยํ มรณารฺถํ น กินฺตฺวีศฺวรสฺย มหิมารฺถมฺ อีศฺวรปุตฺรสฺย มหิมปฺรกาศารฺถญฺจ ชาตาฯ
5 Or Gesù amava Marta e sua sorella e Lazzaro.
ยีศุ รฺยทฺยปิมรฺถายำ ตทฺภคินฺยามฺ อิลิยาสริ จาปฺรียต,
6 Come dunque ebbe udito ch’egli era malato, si trattenne ancora due giorni nel luogo dov’era;
ตถาปิ อิลิยาสร: ปีฑายา: กถํ ศฺรุตฺวา ยตฺร อาสีตฺ ตไตฺรว ทินทฺวยมติษฺฐตฺฯ
7 poi dopo, disse a’ discepoli: Torniamo in Giudea!
ตต: ปรมฺ ส ศิษฺยานกถยทฺ วยํ ปุน รฺยิหูทียปฺรเทศํ ยาม: ฯ
8 I discepoli gli dissero: Maestro, i Giudei cercavano or ora di lapidarti, e tu vuoi tornar là?
ตตเสฺต ปฺรตฺยวทนฺ, เห คุโร สฺวลฺปทินานิ คตานิ ยิหูทียาสฺตฺวำ ปาษาไณ รฺหนฺตุมฺ อุทฺยตาสฺตถาปิ กึ ปุนสฺตตฺร ยาสฺยสิ?
9 Gesù rispose: Non vi son dodici ore nel giorno? Se uno cammina di giorno, non inciampa, perché vede la luce di questo mondo;
ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, เอกสฺมินฺ ทิเน กึ ทฺวาทศฆฏิกา น ภวนฺติ? โกปิ ทิวา คจฺฉนฺ น สฺขลติ ยต: ส เอตชฺชคโต ทีปฺตึ ปฺราปฺโนติฯ
10 ma se uno cammina di notte, inciampa, perché la luce non è in lui.
กินฺตุ ราเตฺรา คจฺฉนฺ สฺขลติ ยโต เหโตสฺตตฺร ทีปฺติ รฺนาสฺติฯ
11 Così parlò; e poi disse loro: Il nostro amico Lazzaro s’è addormentato; ma io vado a svegliarlo.
อิมำ กถำ กถยิตฺวา ส ตานวททฺ, อสฺมากํ พนฺธุ: อิลิยาสรฺ นิทฺริโตภูทฺ อิทานีํ ตํ นิทฺราโต ชาครยิตุํ คจฺฉามิฯ
12 Perciò i discepoli gli dissero: Signore, s’egli dorme, sarà salvo.
ยีศุ รฺมฺฤเตา กถามิมำ กถิตวานฺ กินฺตุ วิศฺรามารฺถํ นิทฺรายำ กถิตวานฺ อิติ ชฺญาตฺวา ศิษฺยา อกถยนฺ,
13 Or Gesù avea parlato della morte di lui; ma essi pensarono che avesse parlato del dormir del sonno.
เห คุโร ส ยทิ นิทฺราติ ตรฺหิ ภทฺรเมวฯ
14 Allora Gesù disse loro apertamente: Lazzaro è morto;
ตทา ยีศุ: สฺปษฺฏํ ตานฺ วฺยาหรตฺ, อิลิยาสรฺ อมฺริยต;
15 e per voi mi rallegro di non essere stato là, affinché crediate; ma ora, andiamo a lui!
กินฺตุ ยูยํ ยถา ปฺรตีถ ตทรฺถมหํ ตตฺร น สฺถิตวานฺ อิตฺยสฺมาทฺ ยุษฺมนฺนิมิตฺตมฺ อาหฺลาทิโตหํ, ตถาปิ ตสฺย สมีเป ยามฯ
16 Allora Toma, detto Didimo, disse ai suoi condiscepoli: Andiamo anche noi, per morire con lui!
ตทา โถมา ยํ ทิทุมํ วทนฺติ ส สงฺคิน: ศิษฺยานฺ อวททฺ วยมปิ คตฺวา เตน สารฺทฺธํ มฺริยามไหฯ
17 Gesù dunque, arrivato, trovò che Lazzaro era già da quattro giorni nel sepolcro.
ยีศุสฺตโตฺรปสฺถาย อิลิยาสร: ศฺมศาเน สฺถาปนาตฺ จตฺวาริ ทินานิ คตานีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตวานฺฯ
18 Or Betania non distava da Gerusalemme che circa quindici stadi;
ไวถนียา ยิรูศาลม: สมีปสฺถา โกฺรไศกมาตฺรานฺตริตา;
19 e molti Giudei eran venuti da Marta e Maria per consolarle del loro fratello.
ตสฺมาทฺ พหโว ยิหูทียา มรฺถำ มริยมญฺจ ภฺยาตฺฤโศกาปนฺนำ สานฺตฺวยิตุํ ตโย: สมีปมฺ อาคจฺฉนฺฯ
20 Come dunque Marta ebbe udito che Gesù veniva, gli andò incontro; ma Maria stava seduta in casa.
มรฺถา ยีโศราคมนวารฺตำ ศฺรุไตฺวว ตํ สากฺษาทฺ อกโรตฺ กินฺตุ มริยมฺ เคห อุปวิศฺย สฺถิตาฯ
21 Marta dunque disse a Gesù: Signore, se tu fossi stato qui, mio fratello non sarebbe morto;
ตทา มรฺถา ยีศุมวาทตฺ, เห ปฺรโภ ยทิ ภวานฺ อตฺราสฺถาสฺยตฺ ตรฺหิ มม ภฺราตา นามริษฺยตฺฯ
22 e anche adesso so che tutto quel che chiederai a Dio, Dio te lo darà.
กินฺตฺวิทานีมปิ ยทฺ อีศฺวเร ปฺรารฺถยิษฺยเต อีศฺวรสฺตทฺ ทาสฺยตีติ ชาเน'หํฯ
23 Gesù le disse: Tuo fratello risusciterà.
ยีศุรวาทีตฺ ตว ภฺราตา สมุตฺถาสฺยติฯ
24 Marta gli disse: Lo so che risusciterà, nella risurrezione, nell’ultimo giorno.
มรฺถา วฺยาหรตฺ เศษทิวเส ส อุตฺถานสมเย โปฺรตฺถาสฺยตีติ ชาเน'หํฯ
25 Gesù le disse: Io son la resurrezione e la vita; chi crede in me, anche se muoia, vivrà;
ตทา ยีศุ: กถิตวานฺ อหเมว อุตฺถาปยิตา ชีวยิตา จ ย: กศฺจน มยิ วิศฺวสิติ ส มฺฤตฺวาปิ ชีวิษฺยติ;
ย: กศฺจน จ ชีวนฺ มยิ วิศฺวสิติ ส กทาปิ น มริษฺยติ, อสฺยำ กถายำ กึ วิศฺวสิษิ? (aiōn g165)
27 Ella gli disse: Sì, o Signore, io credo che tu sei il Cristo, il Figliuol di Dio che dovea venire nel mondo.
สาวทตฺ ปฺรโภ ยสฺยาวตรณาเปกฺษาสฺติ ภวานฺ เสอวาภิษิกฺตฺต อีศฺวรปุตฺร อิติ วิศฺวสิมิฯ
28 E detto questo, se ne andò, e chiamò di nascosto Maria, sua sorella, dicendole: il Maestro è qui, e ti chiama.
อิติ กถำ กถยิตฺวา สา คตฺวา สฺวำ ภคินีํ มริยมํ คุปฺตมาหูย วฺยาหรตฺ คุรุรุปติษฺฐติ ตฺวามาหูยติ จฯ
29 Ed ella, udito questo, si alzò in fretta e venne a lui.
กถามิมำ ศฺรุตฺวา สา ตูรฺณมฺ อุตฺถาย ตสฺย สมีปมฺ อคจฺฉตฺฯ
30 Or Gesù non era ancora entrato nel villaggio, ma era sempre nel luogo dove Marta l’aveva incontrato.
ยีศุ รฺคฺรามมธฺยํ น ปฺรวิศฺย ยตฺร มรฺถา ตํ สากฺษาทฺ อกโรตฺ ตตฺร สฺถิตวานฺฯ
31 Quando dunque i Giudei ch’erano in casa con lei e la consolavano, videro che Maria s’era alzata in fretta ed era uscita, la seguirono, supponendo che si recasse al sepolcro a piangere.
เย ยิหูทียา มริยมา สากํ คฺฤเห ติษฺฐนฺตสฺตามฺ อสานฺตฺวยน เต ตำ กฺษิปฺรมฺ อุตฺถาย คจฺฉนฺตึ วิโลกฺย วฺยาหรนฺ, ส ศฺมศาเน โรทิตุํ ยาติ, อิตฺยุกฺตฺวา เต ตสฺยา: ปศฺจาทฺ อคจฺฉนฺฯ
32 Appena Maria fu giunta dov’era Gesù e l’ebbe veduto, gli si gettò a’ piedi dicendogli: Signore, se tu fossi stato qui, mio fratello non sarebbe morto.
ยตฺร ยีศุรติษฺฐตฺ ตตฺร มริยมฺ อุปสฺถาย ตํ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย จรณโย: ปติตฺวา วฺยาหรตฺ เห ปฺรโภ ยทิ ภวานฺ อตฺราสฺถาสฺยตฺ ตรฺหิ มม ภฺราตา นามริษฺยตฺฯ
33 E quando Gesù la vide piangere, e vide i Giudei ch’eran venuti con lei piangere anch’essi, fremé nello spirito, si conturbò, e disse:
ยีศุสฺตำ ตสฺยา: สงฺคิโน ยิหูทียำศฺจ รุทโต วิโลกฺย โศการฺตฺต: สนฺ ทีรฺฆํ นิศฺวสฺย กถิตวานฺ ตํ กุตฺราสฺถาปยต?
34 Dove l’avete posto? Essi gli dissero: Signore, vieni a vedere!
เต วฺยาหรนฺ, เห ปฺรโภ ภวานฺ อาคตฺย ปศฺยตุฯ
35 Gesù pianse.
ยีศุนา กฺรนฺทิตํฯ
36 Onde i Giudei dicevano: Guarda come l’amava!
อเตอว ยิหูทียา อวทนฺ, ปศฺยตายํ ตสฺมินฺ กิทฺฤคฺ อปฺริยตฯ
37 Ma alcuni di loro dicevano: Non poteva, lui che ha aperto gli occhi al cieco, fare anche che questi non morisse?
เตษำ เกจิทฺ อวทนฺ โยนฺธาย จกฺษุษี ทตฺตวานฺ ส กิมฺ อสฺย มฺฤตฺยุํ นิวารยิตุํ นาศกฺโนตฺ?
38 Gesù dunque, fremendo di nuovo in se stesso, venne al sepolcro. Era una grotta, e una pietra era posta all’apertura.
ตโต ยีศุ: ปุนรนฺตรฺทีรฺฆํ นิศฺวสฺย ศฺมศานานฺติกมฺ อคจฺฉตฺฯ ตตฺ ศฺมศานมฺ เอกํ คหฺวรํ ตนฺมุเข ปาษาณ เอก อาสีตฺฯ
39 Gesù disse: Togliete via la pietra! Marta, la sorella del morto, gli disse: Signore, egli puzza già, perché siamo al quarto giorno.
ตทา ยีศุรวททฺ เอนํ ปาษาณมฺ อปสารยต, ตต: ปฺรมีตสฺย ภคินี มรฺถาวทตฺ ปฺรโภ, อธุนา ตตฺร ทุรฺคนฺโธ ชาต: , ยโตทฺย จตฺวาริ ทินานิ ศฺมศาเน ส ติษฺฐติฯ
40 Gesù le disse: Non t’ho io detto che se credi, tu vedrai la gloria di Dio?
ตทา ยีศุรวาทีตฺ, ยทิ วิศฺวสิษิ ตรฺหีศฺวรสฺย มหิมปฺรกาศํ ทฺรกฺษฺยสิ กถามิมำ กึ ตุภฺยํ นากถยํ?
41 Tolsero dunque la pietra. E Gesù, alzati gli occhi in alto, disse: Padre, ti ringrazio che m’hai esaudito.
ตทา มฺฤตสฺย ศฺมศานาตฺ ปาษาโณ'ปสาริเต ยีศุรูรฺทฺวฺวํ ปศฺยนฺ อกถยตฺ, เห ปิต รฺมม เนเวสนมฺ อศฺฤโณ: การณาทสฺมาตฺ ตฺวำ ธนฺยํ วทามิฯ
42 Io ben sapevo che tu m’esaudisci sempre; ma ho detto questo a motivo della folla che mi circonda, affinché credano che tu m’hai mandato.
ตฺวํ สตตํ ศฺฤโณษิ ตทปฺยหํ ชานามิ, กินฺตุ ตฺวํ มำ ยตฺ ไปฺรรยสฺตทฺ ยถาสฺมินฺ สฺถาเน สฺถิตา โลกา วิศฺวสนฺติ ตทรฺถมฺ อิทํ วากฺยํ วทามิฯ
43 E detto questo, gridò con gran voce: Lazzaro vieni fuori!
อิมำ กถำ กถยิตฺวา ส โปฺรจฺไจราหฺวยตฺ, เห อิลิยาสรฺ พหิราคจฺฉฯ
44 E il morto uscì, avendo i piedi e le mani legati da fasce, e il viso coperto d’uno sciugatoio. Gesù disse loro: Scioglietelo, e lasciatelo andare.
ตต: ส ปฺรมีต: ศฺมศานวสฺไตฺร รฺพทฺธหสฺตปาโท คาตฺรมารฺชนวาสสา พทฺธมุขศฺจ พหิราคจฺฉตฺฯ ยีศุรุทิตวานฺ พนฺธนานิ โมจยิตฺวา ตฺยชไตนํฯ
45 Perciò molti dei Giudei che eran venuti da Maria e avean veduto le cose fatte da Gesù, credettero in lui.
มริยม: สมีปมฺ อาคตา เย ยิหูทียโลกาสฺตทา ยีโศเรตตฺ กรฺมฺมาปศฺยนฺ เตษำ พหโว วฺยศฺวสนฺ,
46 Ma alcuni di loro andarono dai Farisei e raccontaron loro quel che Gesù avea fatto.
กินฺตุ เกจิทเนฺย ผิรูศินำ สมีปํ คตฺวา ยีโศเรตสฺย กรฺมฺมโณ วารฺตฺตามฺ อวทนฺฯ
47 I capi sacerdoti quindi e i Farisei radunarono il Sinedrio e dicevano: Che facciamo? perché quest’uomo fa molti miracoli.
ตต: ปรํ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินาศฺจ สภำ กฺฤตฺวา วฺยาหรนฺ วยํ กึ กุรฺมฺม: ? เอษ มานโว พหูนฺยาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กโรติฯ
48 Se lo lasciamo fare, tutti crederanno in lui; e i Romani verranno e ci distruggeranno e città e nazione.
ยทีทฺฤศํ กรฺมฺม กรฺตฺตุํ น วารยามสฺตรฺหิ สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺมินฺ วิศฺวสิษฺยนฺติ โรมิโลกาศฺจาคตฺยาสฺมากมฺ อนยา ราชธานฺยา สารฺทฺธํ ราชฺยมฺ อาเฉตฺสฺยนฺติฯ
49 E un di loro, Caiàfa, che era sommo sacerdote di quell’anno, disse loro: Voi non capite nulla;
ตทา เตษำ กิยผานามา ยสฺตสฺมินฺ วตฺสเร มหายาชกปเท นฺยยุชฺยต ส ปฺรตฺยวททฺ ยูยํ กิมปิ น ชานีถ;
50 e non riflettete come vi torni conto che un uomo solo muoia per il popolo, e non perisca tutta la nazione.
สมคฺรเทศสฺย วินาศโตปิ สรฺวฺวโลการฺถมฺ เอกสฺย ชนสฺย มรณมฺ อสฺมากํ มงฺคลเหตุกมฺ เอตสฺย วิเวจนามปิ น กุรุถฯ
51 Or egli non disse questo di suo; ma siccome era sommo sacerdote di quell’anno, profetò che Gesù dovea morire per la nazione;
เอตำ กถำ ส นิชพุทฺธฺยา วฺยาหรทฺ อิติ น,
52 e non soltanto per la nazione, ma anche per raccogliere in uno i figliuoli di Dio dispersi.
กินฺตุ ยีศูสฺตทฺเทศียานำ การณาตฺ ปฺราณานฺ ตฺยกฺษฺยติ, ทิศิ ทิศิ วิกีรฺณานฺ อีศฺวรสฺย สนฺตานานฺ สํคฺฤไหฺยกชาตึ กริษฺยติ จ, ตสฺมินฺ วตฺสเร กิยผา มหายาชกตฺวปเท นิยุกฺต: สนฺ อิทํ ภวิษฺยทฺวากฺยํ กถิตวานฺฯ
53 Da quel giorno dunque deliberarono di farlo morire.
ตทฺทินมารภฺย เต กถํ ตํ หนฺตุํ ศกฺนุวนฺตีติ มนฺตฺรณำ กรฺตฺตุํ ปฺราเรภิเรฯ
54 Gesù quindi non andava più apertamente fra i Giudei, ma si ritirò di là nella contrada vicino al deserto, in una città detta Efraim; e quivi si trattenne co’ suoi discepoli.
อเตอว ยิหูทียานำ มเธฺย ยีศุ: สปฺรกาศํ คมนาคมเน อกฺฤตฺวา ตสฺมาทฺ คตฺวา ปฺรานฺตรสฺย สมีปสฺถายิปฺรเทศเสฺยผฺรายิมฺ นามฺนิ นคเร ศิไษฺย: สากํ กาลํ ยาปยิตุํ ปฺราเรเภฯ
55 Or la Pasqua de’ Giudei era vicina; e molti di quella contrada salirono a Gerusalemme prima della Pasqua per purificarsi.
อนนฺตรํ ยิหูทียานำ นิสฺตาโรตฺสเว นิกฏวรฺตฺตินิ สติ ตทุตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ สฺวานฺ ศุจีนฺ กรฺตฺตุํ พหโว ชนา คฺราเมโภฺย ยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉนฺ,
56 Cercavan dunque Gesù; e stando nel tempio dicevano tra loro: Che ve ne pare? Che non abbia venire alla festa?
ยีโศรเนฺวษณํ กฺฤตฺวา มนฺทิเร ทณฺฑายมานา: สนฺต: ปรสฺปรํ วฺยาหรนฺ, ยุษฺมากํ กีทฺฤโศ โพโธ ชายเต? ส กิมฺ อุตฺสเว'สฺมินฺ อตฺราคมิษฺยติ?
57 Or i capi sacerdoti e i Farisei avean dato ordine che se alcuno sapesse dove egli era, ne facesse denunzia perché potessero pigliarlo.
ส จ กุตฺราสฺติ ยเทฺยตตฺ กศฺจิทฺ เวตฺติ ตรฺหิ ทรฺศยตุ ปฺรธานยาชกา: ผิรูศินศฺจ ตํ ธรฺตฺตุํ ปูรฺวฺวมฺ อิมามฺ อาชฺญำ ปฺราจารยนฺฯ
