Giobbe 9

1 Allora Giobbe rispose e disse:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 “Sì, certo, io so ch’egli e così; e come sarebbe il mortale giusto davanti a Dio?

“Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

3 Se all’uomo piacesse di piatir con Dio, non potrebbe rispondergli sovra un punto fra mille.

Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

4 Dio è savio di cuore, è grande in potenza; chi gli ha tenuto fronte e se n’è trovato bene?

Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

5 Egli trasporta le montagne senza che se ne avvedano, nel suo furore le sconvolge.

Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

6 Egli scuote la terra dalle sue basi, e le sue colonne tremano.

Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

7 Comanda al sole, ed esso non si leva; mette un sigillo sulle stelle.

Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

8 Da solo spiega i cieli, e cammina sulle più alte onde del mare.

I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

9 E’ il creatore dell’Orsa, d’Orione, delle Pleiadi, e delle misteriose regioni del cielo australe.

Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

10 Egli fa cose grandi e imperscrutabili, maraviglie senza numero.

Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

11 Ecco, ei mi passa vicino, ed io nol veggo; mi scivola daccanto e non me n’accorgo.

Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

12 Ecco afferra la preda, e chi si opporrà? Chi oserà dirgli: “Che fai?”

Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

13 Iddio non ritira la sua collera; sotto di lui si curvano i campioni della superbia.

Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

14 E io, come farei a rispondergli, a sceglier le mie parole per discuter con lui?

Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

15 Avessi anche ragione, non gli replicherei, ma chiederei mercé al mio giudice.

Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

16 S’io lo invocassi ed egli mi rispondesse, non però crederei che avesse dato ascolto alla mia voce;

Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

17 egli che mi piomba addosso dal seno della tempesta, che moltiplica senza motivo le mie piaghe,

ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

18 che non mi lascia riprender fiato, e mi sazia d’amarezza.

Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

19 Se si tratta di forza, ecco, egli è potente; se di diritto, ei dice: “Chi mi fisserà un giorno per comparire”?

Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

20 Fossi pur giusto, la mia bocca stessa mi condannerebbe; fossi pure integro, essa mi farebbe dichiarar perverso.

Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

21 Integro! Sì, lo sono! di me non mi preme, io disprezzo la vita!

Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

22 Per me è tutt’uno! perciò dico: “Egli distrugge ugualmente l’integro ed il malvagio.

Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

23 Se un flagello, a un tratto, semina la morte, egli ride dello sgomento degli innocenti.

Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

24 La terra è data in balìa dei malvagi; ei vela gli occhi ai giudici di essa; se non è lui, chi è dunque”?

Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

25 E i miei giorni se ne vanno più veloci d’un corriere; fuggono via senz’aver visto il bene;

Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

26 passan rapidi come navicelle di giunchi, come l’aquila che piomba sulla preda.

Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

27 Se dico: “Voglio dimenticare il mio lamento, deporre quest’aria triste e rasserenarmi”,

Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

28 sono spaventato di tutti i miei dolori, so che non mi terrai per innocente.

më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

29 Io sarò condannato; perché dunque affaticarmi invano?

Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

30 Quand’anche mi lavassi con la neve e mi nettassi le mani col sapone,

Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

31 tu mi tufferesti nel fango d’una fossa, le mie vesti stesse m’avrebbero in orrore.

ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

32 Dio non è un uomo come me, perch’io gli risponda e che possiam comparire in giudizio assieme.

Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

33 Non c’è fra noi un arbitro, che posi la mano su tutti e due!

Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

34 Ritiri Iddio d’addosso a me la sua verga; cessi dallo spaventarmi il suo terrore;

Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

35 allora io parlerò senza temerlo, giacché sento di non essere quel colpevole che sembro.

Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.