Giobbe 41

1 Prenderai tu il coccodrillo all’amo? Gli assicurerai la lingua colla corda?

A mund ta nxjerrësh Leviathanin me grep ose të mbash të palëvizur gjuhën e tij me një litar?

2 Gli passerai un giunco per le narici? Gli forerai le mascelle con l’uncino?

A mund t’i vësh një xunkth në flegrat e hundës ose t’i shposh nofullën me një çengel?

3 Ti rivolgerà egli molte supplicazioni? Ti dirà egli delle parole dolci?

A do të të lutet ai së tepërmi apo do të të drejtojë fjalë të ëmbla?

4 Farà egli teco un patto perché tu lo prenda per sempre al tuo servizio?

A do të lidhë një besëlidhje me ty, që ti ta marrësh si shërbëtor për gjithnjë?

5 Scherzerai tu con lui come fosse un uccello? L’attaccherai a un filo per divertir le tue ragazze?

A do të lozësh me të si me një zog apo do ta mbash lidhur për vajzat e tua?

6 Ne trafficheranno forse i pescatori? Lo spartiranno essi fra i negozianti?

Miqtë e tu do të bëjnë me të takime të mrekullueshme apo do ta ndajnë vallë midis tregtarëve?

7 Gli coprirai tu la pelle di dardi e la testa di ramponi?

A mund të mbulosh lëkurën e tij me shigjeta dhe kokën e tij me fuzhnja?

8 Mettigli un po’ le mani addosso!… Ti ricorderai del combattimento e non ci tornerai!

Vëri duart mbi trupin e tij; do të të kujtohet luftimi dhe nuk ke për ta rifilluar.

9 Ecco, fallace è la speranza di chi l’assale; basta scorgerlo e s’è atterrati.

Ja, shpresa e atij që e sulmon është e rreme; mjafton ta shikosh dhe të zë tmerri.

10 Nessuno è tanto ardito da provocarlo. E chi dunque oserà starmi a fronte?

Askush nuk ka aq guxim sa ta provokojë. Kush, pra, është në gjendje të qëndrojë i fortë para meje?

11 Chi mi ha anticipato alcun che perch’io glielo debba rendere? Sotto tutti i cieli, ogni cosa è mia.

Kush më ka bërë një shërbim i pari që unë duhet ta shpërblej? Çdo gjë nën qiejt është imja.

12 E non vo’ tacer delle sue membra, della sua gran forza, della bellezza della sua armatura.

Nuk do t’i kaloj në heshtje gjymtyrët e tij, forcën e tij të madhe dhe bukurinë e armaturës së tij.

13 Chi l’ha mai spogliato della sua corazza? Chi è penetrato fra la doppia fila de’ suoi denti?

Kush mund ta zhveshë nga parzmorja e tij dhe kush mund t’i afrohet me një fre të dyfishtë?

14 Chi gli ha aperti i due battenti della gola? Intorno alla chiostra de’ suoi denti sta il terrore.

Kush mund të hapë portat e gojës së tij, e rrethuar siç është nga tmerri i dhëmbëve të tij?

15 Superbe son le file de’ suoi scudi, strettamente uniti come da un sigillo.

Shumë të bukura janë rreshtat e mburojave të tij, të salduara fort si prej një vule.

16 Uno tocca l’altro, e tra loro non passa l’aria.

Ato janë aq afër njëra-tjetrës sa nuk kalon as ajri midis tyre.

17 Sono saldati assieme, si tengono stretti, sono inseparabili.

Janë të ngjitura njëra me tjetrën, të bashkuara fort midis tyre, dhe nuk mund të ndahen.

18 I suoi starnuti dànno sprazzi di luce; i suoi occhi son come le palpebre dell’aurora.

Teshtimat e tij japin shkreptima drite dhe sytë e tij janë si qepallat e agimit.

19 Dalla sua bocca partono vampe, ne scappan fuori scintille di fuoco.

Nga goja e tij dalin flakë, dalin shkëndija zjarri.

20 Dalle sue narici esce un fumo, come da una pignatta che bolla o da una caldaia.

Nga flegrat e hundës së tij del tym, si nga një enë që vlon ose nga një kazan.

21 L’alito suo accende i carboni, e una fiamma gli erompe dalla gola.

Fryma e tij i vë zjarrin qymyrit dhe nga goja e tij del flakë.

22 Nel suo collo risiede la forza, dinanzi a lui salta il terrore.

Forca qëndron te qafa e tij dhe para tij hedh valle tmerri.

23 Compatte sono in lui le parti flosce della carne, gli stanno salde addosso, non si muovono.

Pjesët e flashkëta të mishit të tij janë fort kompakte, janë mjaft të ngjeshura mbi të dhe nuk lëvizin.

24 Il suo cuore è duro come il sasso, duro come la macina di sotto.

Zemra e tij është e fortë si një gur, e fortë si pjesa e poshtme e mokrës.

25 Quando si rizza, tremano i più forti, e dalla paura son fuori di sé.

Kur ngrihet, të fuqishmit kanë frikë, dhe nga tmerri mbeten të hutuar.

26 Invano lo si attacca con la spada; a nulla valgon lancia, giavellotto, corazza.

Shpata që arrin nuk i bën asgjë, e njëjta gjë ndodh me ushtën, shigjetën dhe shtizën.

27 Il ferro è per lui come paglia; il rame, come legno tarlato.

E quan hekurin si kashtë dhe bronzin si dru të brejtur nga krimbi.

28 La figlia dell’arco non lo mette in fuga; le pietre della fionda si mutano per lui in stoppia.

Shigjeta nuk e bën të ikë; gurët e hobesë për të janë si kallamishte.

29 Stoppia gli par la mazza e si ride del fremer della lancia.

Topuzi i duket sikur është kashtë, ai tallet me vringëllimën e ushtës.

30 Il suo ventre è armato di punte acute, e lascia come tracce d’erpice sul fango.

Poshtë ka maja të mprehta dhe lë gjurmë si të lesës mbi baltë.

31 Fa bollire l’abisso come una caldaia, del mare fa come un gran vaso da profumi.

E bën të ziejë humnerën si ndonjë kazan dhe e bën detin si të ishte një enë me melhem.

32 Si lascia dietro una scia di luce; l’abisso par coperto di bianca chioma.

Lë pas vetes një vazhdë drite dhe humnera duket si e mbuluar nga thinjat.

33 Non v’è sulla terra chi lo domi; è stato fatto per non aver paura.

Mbi tokë nuk ka asgjë që t’i ngjajë, që të jetë bërë pa pasur fare frikë.

34 Guarda in faccia tutto ciò ch’è eccelso, è re su tutte le belve più superbe”.

Shiko në fytyrë tërë njerëzit mendjemëdhenj; ai është mbret mbi të gjitha bishat më madhështore”.