Giobbe 39
1 Sai tu quando le capre selvagge delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Conti tu i mesi della lor pregnanza e sai tu il momento in cui debbono sgravarsi?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 S’accosciano, fanno i lor piccini, e son tosto liberate dalle loro doglie;
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 i lor piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno, e non tornan più alle madri.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Chi manda libero l’onàgro, e chi scioglie i legami all’asino salvatico,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 al quale ho dato per dimora il deserto, e la terra salata per abitazione?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Egli si beffa del frastuono della città, e non ode grida di padrone.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Batte le montagne della sua pastura, e va in traccia d’ogni filo di verde.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Il bufalo vorrà egli servirti o passar la notte presso alla tua mangiatoia?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Legherai tu il bufalo con una corda perché faccia il solco? erpicherà egli le valli dietro a te?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Ti fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Conterai su lui perché ti porti a casa la raccolta e ti ammonti il grano sull’aia?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Lo struzzo batte allegramente l’ali; ma le penne e le piume di lui son esse pietose?
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 No, poich’egli abbandona sulla terra le proprie uova e le lascia scaldar sopra la sabbia.
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Egli dimentica che un piede le potrà schiacciare, e che le bestie dei campi le potran calpestare.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Tratta duramente i suoi piccini, quasi non fosser suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 ché Iddio l’ha privato di sapienza, e non gli ha impartito intelligenza.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Ma quando si leva e piglia lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Sei tu che dài al cavallo il coraggio? che gli vesti il collo d’una fremente criniera?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Sei tu che lo fai saltar come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Raspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Della paura si ride, non trema, non indietreggia davanti alla spada.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Gli risuona addosso il turcasso, la folgorante lancia e il dardo.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Con fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Com’ode lo squillo, dice: Aha! e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi, e il grido di guerra.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 E’ l’intelligenza tua che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegar l’ali verso mezzogiorno?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 E’ forse al tuo comando che l’aquila si leva in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Abita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 di là spia la preda, e i suoi occhi miran lontano.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 I suoi piccini s’abbeveran di sangue, e dove son de’ corpi morti, ivi ella si trova”.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
