Giobbe 38
1 Allora l’Eterno rispose a Giobbe dal seno della tempesta, e disse:
Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
2 “Chi è costui che oscura i miei disegni con parole prive di senno?
Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
3 Orsù, cingiti i lombi come un prode; io ti farò delle domande e tu insegnami!
Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
4 Dov’eri tu quand’io fondavo la terra? Dillo, se hai tanta intelligenza.
Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
5 Chi ne fissò le dimensioni? giacché tu il sai! chi tirò sovr’essa la corda da misurare?
Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
6 Su che furon poggiate le sue fondamenta, o chi ne pose la pietra angolare
Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
7 quando le stelle del mattino cantavan tutte assieme e tutti i figli di Dio davan in gridi di giubilo?
Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
8 Chi chiuse con porte il mare balzante fuor dal seno materno,
Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
9 quando gli detti le nubi per vestimento e per fasce l’oscurità,
Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
10 quando gli tracciai de’ confini, gli misi sbarre e porte,
Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
11 e dissi: “Fin qui tu verrai, e non oltre; qui si fermerà l’orgoglio de’ tuoi flutti?”
I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
12 Hai tu mai, in vita tua, comandato al mattino? o insegnato il suo luogo all’aurora,
Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
13 perch’ella afferri i lembi della terra, e ne scuota via i malvagi?
Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
14 La terra si trasfigura come creta sotto il sigillo, e appar come vestita d’un ricco manto;
Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
15 i malfattori sono privati della luce loro, e il braccio, alzato già, è spezzato.
I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
16 Sei tu penetrato fino alle sorgenti del mare? hai tu passeggiato in fondo all’abisso?
Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
17 Le porte della morte ti son esse state scoperte? Hai tu veduto le porte dell’ombra di morte?
Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
18 Hai tu abbracciato collo sguardo l’ampiezza della terra? Parla, se la conosci tutta!
Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
19 Dov’è la via che guida al soggiorno della luce? E la tenebra dov’è la sua dimora?
Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
20 Le puoi tu menare verso i loro domini, e sai tu bene i sentieri per ricondurle a casa?
Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
21 Lo sai di sicuro! ché tu eri, allora, già nato, e il numero de’ tuoi giorni è grande!…
Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
22 Sei tu entrato ne’ depositi della neve? Li hai visti i depositi della grandine
Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
23 ch’io tengo in serbo per i tempi della distretta, pel giorno della battaglia e della guerra?
Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
24 Per quali vie si diffonde la luce e si sparge il vento orientale sulla terra?
Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
25 Chi ha aperto i canali all’acquazzone e segnato la via al lampo dei tuoni,
Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
26 perché la pioggia cada sulla terra inabitata, sul deserto ove non sta alcun uomo,
Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
27 e disseti le solitudini desolate, sì che vi germogli e cresca l’erba?
Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
28 Ha forse la pioggia un padre? o chi genera le gocce della rugiada?
Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
29 Dal seno di chi esce il ghiaccio, e la brina del cielo chi la dà alla luce?
Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
30 Le acque, divenute come pietra, si nascondono, e la superficie dell’abisso si congela.
Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
31 Sei tu che stringi i legami delle Pleiadi, o potresti tu scioglier le catene d’Orione?
Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
32 Sei tu che, al suo tempo, fai apparire le costellazioni e guidi la grand’Orsa insieme a’ suoi piccini?
Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
33 Conosci tu le leggi del cielo? e regoli tu il dominio di esso sulla terra?
I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
34 Puoi tu levar la voce fino alle nubi, e far che abbondanza di pioggia ti ricopra?
Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
35 I fulmini parton forse al tuo comando? Ti dicono essi: “Eccoci qua”?
Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
36 Chi ha messo negli strati delle nubi sapienza, o chi ha dato intelletto alla meteora?
Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
37 Chi conta con sapienza le nubi? e gli otri del cielo chi li versa
Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
38 allorché la polvere stemperata diventa come una massa in fusione e le zolle de’ campi si saldan fra loro?
Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
39 Sei tu che cacci la preda per la leonessa, che sazi la fame de’ leoncelli
Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
40 quando si appiattano nelle tane e si mettono in agguato nella macchia?
Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
41 Chi provvede il pasto al corvo quando i suoi piccini gridano a Dio e vanno errando senza cibo?
Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
