Giobbe 36
1 Poi Elihu seguitando disse:
Un Elihus vēl runāja un sacīja:
2 “Aspetta un po’, io t’istruirò; perché c’è da dire ancora a pro di Dio.
Pagaidi man vēl maķenīt, es tev mācīšu, jo no Dieva puses vēl kas jāsaka.
3 Io trarrò la mia scienza da lontano e renderò giustizia a colui che m’ha fatto.
Es meklēšu savu atzīšanu no tālienes un gādāšu savam radītājam taisnību.
4 Per certo, le mie parole non son bugiarde; ti sta dinanzi un uomo dotato di perfetta scienza.
Jo tiešām, mana valoda nav meli; tavā priekšā ir, kam atzīšanas netrūkst.
5 Ecco, Iddio è potente, ma non disdegna nessuno; è potente per la forza dell’intelletto suo.
Redzi, Dievs ir varens un tomēr neatmet, Viņš ir varens gudrības spēkā.
6 Ei non lascia viver l’empio, e fa ragione ai miseri.
Viņš bezdievīgam neliek dzīvot, un bēdīgam nes tiesu.
7 Non storna lo sguardo suo dai giusti, ma li pone coi re sul trono, ve li fa sedere per sempre, e così li esalta
Viņš nenovērš savas acis no taisnā, bet pie ķēniņiem uz goda krēsla, tur Viņš tiem liek sēdēt mūžam, ka top paaugstināti.
8 Se gli uomini son talora stretti da catene se son presi nei legami dell’afflizione,
Un kur cietuma ļaudis ir ķēdēs un top turēti bēdu saitēs,
9 Dio fa lor conoscere la lor condotta, le loro trasgressioni, giacché si sono insuperbiti;
Tur Viņš tiem dara zināmu viņu darbu un viņu pārkāpumus, ka cēlušies lepnībā.
10 egli apre così i loro orecchi a’ suoi ammonimenti, e li esorta ad abbandonare il male.
Viņš tiem atdara ausi mācībai, un saka, lai atgriežas no netaisnības.
11 Se l’ascoltano, se si sottomettono, finiscono i loro giorni nel benessere, e gli anni loro nella gioia;
Ja tie nu klausa un Viņam kalpo, tad tie pavada savas dienas labumā un savus gadus laimē.
12 ma, se non l’ascoltano, periscon trafitti da’ suoi dardi, muoiono per mancanza d’intendimento.
Un ja tie neklausa, tad tie krīt caur zobenu un mirst bez atzīšanas.
13 Gli empi di cuore s’abbandonano alla collera, non implorano Iddio quand’ei gl’incatena;
Bet kam neskaidra sirds, tie kurn, tie nepiesauc, kad Viņš tos saistījis.
14 così muoiono nel fior degli anni, e la lor vita finisce come quella dei dissoluti;
Tā tad viņu dvēsele mirst jaunībā, un viņu dzīvība paiet ar mauciniekiem.
15 ma Dio libera l’afflitto mediante l’afflizione, e gli apre gli orecchi mediante la sventura.
Bet bēdīgo Viņš izpestī viņa bēdās, un atver viņa ausis bēdu laikā.
16 Te pure ei vuol trarre dalle fauci della distretta, al largo, dove non è più angustia, e coprir la tua mensa tranquilla di cibi succulenti.
Tāpat Viņš tevi izraus no bēdu rīkles uz klaju vietu, kur bēdu nav, un tavs galds būs pilns ar treknumu.
17 Ma, se giudichi le vie di Dio come fan gli empi, il giudizio e la sentenza di lui ti piomberanno addosso.
Bet ja tu esi pilns bezdievīgas tiesāšanās, tad tiesa un sodība tevi ķers.
18 Bada che la collera non ti trasporti alla bestemmia, e la grandezza del riscatto non t’induca a fuorviare!
Lai sirds rūgtums tev jel neskubina zaimot, un tā lielā pārbaudīšana lai tevi nenovērš.
19 Farebbe egli caso delle tue ricchezze? Non han valore per lui, né l’oro, né tutta la possanza dell’opulenza.
Vai tu ar brēkšanu no bēdām tiksi vaļā, vai cīnīdamies ar visu spēku?
20 Non anelare a quella notte che porta via i popoli dal luogo loro.
Neilgojies pēc tās nakts, kas noceļ tautas no savas vietas.
21 Guardati bene dal volgerti all’iniquità, tu che sembri preferirla all’afflizione.
Sargies, negriezies pie netaisnības, jo tā tev vairāk patīk nekā pacietība.
22 Vedi, Iddio è eccelso nella sua potenza; chi può insegnare come lui?
Redzi, Dievs ir augsts savā spēkā; kur ir tāds mācītājs, kā Viņš?
23 Chi gli prescrive la via da seguire? Chi osa dirgli: “Tu hai fatto male?”
Kas Viņam raudzīs uz Viņa ceļu, vai kas uz Viņu sacīs: Tu dari netaisnību?
24 Pensa piuttosto a magnificar le sue opere; gli uomini le celebrano nei loro canti,
Piemini, ka arī tu paaugstini Viņa darbu, par ko ļaudis dzied.
25 tutti le ammirano, il mortale le contempla da lungi.
Visi ļaudis to skatās ar prieku, cilvēks to ierauga no tālienes.
26 Sì, Iddio è grande e noi non lo possiam conoscere; incalcolabile è il numero degli anni suoi.
Redzi, Dievs ir augsts un neizmanāms, Viņa gadu pulku nevar izdibināt.
27 Egli attrae a sé le gocciole dell’acqua; dai vapori ch’egli ha formato stilla la pioggia.
Viņš savelk ūdens lāsītes, un lietus līst no viņa miglas.
28 Le nubi la spandono, la rovesciano sulla folla de’ mortali.
Tas līst no padebešiem un pil uz daudz cilvēkiem.
29 E chi può capire lo spiegamento delle nubi, i fragori che scoppiano nel suo padiglione?
Vai var izprast, kā padebeši izplešas, un kā Viņa dzīvoklis rīb?
30 Ecco, ora egli spiega intorno a sé la sua luce, or prende per coperta le profondità del mare.
Redzi, Viņš ģērbjas zibeņu spīdumā un apklājās ar jūras dziļumiem.
31 Per tal modo punisce i popoli, e dà loro del cibo in abbondanza.
Jo tā Viņš soda tautas un dod barības papilnam.
32 S’empie di fulmini le mani, e li lancia contro gli avversari.
Viņa abējās rokās spīdumi, un Viņš tiem rāda, kur lai sper.
33 Il rombo del tuono annunzia ch’ei viene, gli animali lo presenton vicino.
Pērkona balss sludina Viņu nākam, un ganāmi pulki, ka Viņš tuvu.
